လြမ္းေမာမိသည့္ ေန႔ရက္ေလးမ်ား ( ၁၁ )

    ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ရာကေန ျမတ္စြာဘုရားတန္ခိုးျပဋိဟာျပရာ က႑မၺသရက္ျဖဴကုန္းကို သြားေရာက္ၾကတယ္၊ ေစတီပ်က္ၾကီးေနရာမွာ ေတာင္ကုန္းေလးတစ္ခုျဖစ္ျပီး မို႔ေမာက္ေနတယ္။ အေသာကမင္းၾကီး တည္ထားခဲ့တဲ့ ေစတီေတာ္ၾကီးေနရာပါ၊ ဘုရားရွင္ဟာ ဒီေနရာမွာပဲ ေရမီးအစံုစံုေသာ တန္ခိုးျပဋိဟာကို ျပေတာ္မူျပီး တာ၀တံိသာနတ္ျပည္ကို (၂-လွမ္း ၃-ဖ၀ါးျဖင့္) ၾကြသြားခဲ့ပါတယ္။      

    ပင္လယ္ကသစ္ပင္ရင္း ခင္းထားအပ္တဲ့ ပ႑ဴကမၺလာ ျမေက်ာက္ဖ်ာထက္မွာထိုင္ေတာ္မူကာ မယ္ေတာ္ျဖစ္ဖူးခဲ့တဲ့ သႏၲဳႆိတနတ္သားကို အမႈးထားျပီး စၾကာ၀ဠာတိုက္ တစ္ေသာင္းမွ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းတို႔အား ၀ါတြင္း သံုးလပတ္လံုး အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကို ေဟာၾကားခဲ့တာပါ။ လူ႔ျပည္သို႔ ၾကြျပီး ဆြမ္းခံခ်ိန္ ဆြမ္းစားခ်ိန္တို႔မွာ နိမၼိတရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္ကို ဖန္ဆင္းထားျပီး ေဟာၾကားေစ ခဲ့ပါတယ္။ လူ႔ျပည္မွာ ေခတၱသီတင္းသံုးခိုက္ အရွင္သာရိပုတၱရာကို အက်ဥ္းနည္းျဖင့္ ေဟာၾကားပါတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာက လင္းႏို႔သားျဖစ္ ခဲ့ဘူးတဲ့ ရဟန္းငါးရာတို႔ကို မက်ဥ္းမက်ယ္ အလယ္အလတ္နည္းျဖင့္ ေဟာၾကားပါတယ္။ ၀ါတြင္းသံုးလပတ္လံုး အဘိဓမၼာတရားေဟာၾကားျပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔မွာ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းျခံရံကာ လူ႔ျပည္ သကၤႆနဂိုရ္ျပည္သို႔ ၾကြဆင္းေတာ္မူခဲ့တာပါ။
     အဘိဓမၼာတရားေတာ္ဟာ အေမ့ေက်းဇူးဆပ္ တရားျဖစ္ျခင္း၊ နတ္ျပည္ ၌ ေဟာၾကားျခင္း၊ သံုးလၾကာမွ် ေဟာၾကားျခင္း၊ ပကတိဘုရားႏွင့္ နိမိၼတဘုရားတို႔ တစ္လွည့္စီ ေဟာၾကားျခင္း ဆိုတဲ့ ထူးျခားခ်က္ ေလးမ်ဳိးႏွင့္ ျပည့္စံုပါတယ္။ ဒီမွ်မက အဘိဓမၼာတရားေတာ္ဟာ ပါဠိ၏နက္နဲျခင္း၊ သေဘာအဓိပၸါယ္၏နက္နဲျခင္း၊ ေဟာၾကားပုံ အစီအစဥ္၏ နက္နဲျခင္းဆိုတဲ့ နက္နဲျခင္း တို႔ႏွင့္လည္း ျပည့္စံုပါတယ္။
     ေဒ၀ဒတ္ႏွင့္ စိဥၥမာဏတို႔ကို ေျမမ်ဳိခဲ့တဲ့ေနရာလို႔ ယူဆ ရတဲ့ေရကန္တို႔ကိုေတာ့ ကားေပၚကေနပဲ ၾကည့္ျဖစ္ၾကတယ္၊ ဒီေရကန္အနီး နားမွာ ေျမမ်ဳိခံခဲ့ရတယ္လို႔ မွန္းဆၾကတာပါ။ အခ်ိန္မရေတာ့တာေၾကာင့္ မဟာမြန္ဂို ထိုင္းေက်ာင္းကို သြားေရာက္ မေလ့လာ ႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး၊ သိပ္ၾကီးက်ယ္တဲ့ ေနရာအျဖစ္ နာမည္ၾကီးပါတယ္။ ျမန္မာေက်ာင္းကို မိမိတို႔ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ေမွာင္ေနပါျပီ၊ ျမန္မာနိုင္ငံက ဘုရားဖူးလာေရာက္ၾကတဲ့ အဖြဲ႔ေတြႏွင့္လည္း ဆံုေတြ႔ ၾကတယ္။
     ေနာက္တစ္ရက္ ေစာေစာထ ဆြမ္းခ်ဴိင့္စီစဥ္ၾကျပီး ဗာရာဏသီကို ခရီးဆက္ၾကပါတယ္၊ အခ်ိန္ၾကာၾကာ ေမာင္းရတဲ့ ခရီးပါပဲ။ ေန႔ဆြမ္းခ်ိန္မွာ လမ္းေဘးဆိုင္ေကာင္းေကာင္း ေတြ႔တာေၾကာင့္ အိႏၵိယအစားအစာ တစ္ခ်ဳိ႔မွာကာ ယူလာတဲ့ဆြမ္းဟင္းေတြနဲ႔ ဘုန္းေပးၾကတယ္။ ဦးကုဏ္ လက္ရာ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ကေတာ့ လက္စြဲေပါ့၊ ေန႔ခင္းတစ္နာရီေလာက္မွာ ဗာရာဏသီျမိဳ႔ကို ေရာက္ရွိပါတယ္။
     ဗာရာဏသီျမိဳ႔ဟာ ဂဂၤါျမစ္ကမ္းေဘးမွာ တည္ရွိျပီး ဟိႏၵဴဘာသာ ၀င္မ်ားအတြက္ အထြတ္အျမတ္ထားရာျမိဳ႔ျဖစ္ပါတယ္၊ ကမၻာေရွးေဟာင္း အက်ဆံုး ျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးအျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကတာပါ။ စာေပေတြမွာေတာ့ ေမ်ာက္ဦးေခါင္းႏွင့္တူသျဖင့္ (သို႔မဟုတ္) ေမ်ာက္ဦးေခါင္းႏွင့္ တူေသာ ေက်ာက္ျဖာရွိသျဖင့္ ဗာရာဏသီလို႔ ေခၚဆိုေၾကာင္း ဖြင့္ျပၾကတယ္၊ ဗာရာဏသီျမိဳ႔သားေတြရဲ့ ၾကံဆခ်က္အရ ၀ရုဏျမစ္ႏွင့္ အသိ(အဆိ)ျမစ္တို႔ရဲ့ အၾကားမွာ တည္ရွိတဲ့ျမိဳ႔ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဗာရာဏသီလို႔ ေခၚဆိုပါတယ္။ မိမိႏွင့္ ဦးကုဏ္တို႔ ပညာသင္ၾကားေနရာ ျမိဳ႔လဲျဖစ္ပါတယ္။
     ’မင္းမသိ ျဗဟၼဒတ္၊ျပည္မသိ ဗာရာဏသီ‘ လို႔ ေျပာေလ့ရွိၾကသလို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတဲက တည္ရွိတဲ့ျမိဳ႔ျဖစ္တာေၾကာင့္ Acient City ေရွးေဟာင္း ျမိဳ႔ေတာ္လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ဘာသာေရးအျမင္ျဖင့္ ဟိႏၵဴ ဘာသာ၀င္တို႔က သူတို႔ရဲ့ အထြဋ္အျမတ္ထားရာ ေနရာျဖစ္လို႔ Holy city ဟု ေခၚၾကတာပါ။ ဒီေနရာဟာ ျမတ္ဗုဒၶ စမၼစၾကာတရားဦးေဟာၾကားျပီး၊ အတၱ၀ါဒကို ေတာ္လွန္ျပီး အနတၱ၀ါဒ ကို ေဖာ္ထုပ္ျပရာ ေနရာျမတ္ျဖစ္တာမို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔အေနျဖင့္လည္း Holy city လို႔ သတ္မွတ္ ေခၚဆို ႏိုင္ပါတယ္။
     ယခုအခါ ဗာရာဏသီျမိဳ႔ဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဥတၱရာပရာေဒ႔ရွ္ျပည္နယ္မွာ တည္ရွိျပီး (၁၅၅၀) စကြဲယား ကီလိုမီတာ က်ယ္၀န္းကာ လူဦးေရ (၃၁၄၇၉၂၇)ဦးတို႔ ေနထိုင္လွ်က္ရွိၾကတယ္။

     ဗာရာဏသီ ပိုးထည္ဟာ အိႏၵိယ အမ်ဳိးသမီးမ်ားၾကားမွာ သိပ္ေရပန္းစားသလို ဗာရာဏသီ ကြမ္းယာႏွင့္ ဒိန္ခ်ဥ္တို႔ဟာလဲ သိပ္ကို နာမည္ၾကီးလွပါတယ္။ အိႏၵိယလူမ်ဳိးေတြက ဒီျမိဳ႔ကို သိပ္တန္ဖိုး ထားၾကတာပါ။ ဒီျမိဳ႔မွာ ေခါင္းခ်ရရင္ေတာင္ ေကာင္းရာဘ၀ ေရာက္ရ တယ္လို႔ ယူဆၾကပါသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ဳိ႔ ခ်မ္းသာသူေတြက ေနာက္ဆံုးထြတ္သက္ကို ဒီျမိဳ႔မွာ ထြတ္ဖို႔အတြက္ ၾကိုတင္ အိမ္၀ယ္ထား ၾကတယ္၊ တစ္ခ်ဳိ႔သူေတြကေတာ့ က်မၼာေရး အေျခအေနမေကာင္းရင္ ဒီျမိဳ႔ကို သယ္ေဆာင္လာၾကတယ္။ ဒီကလူေတြ ေျပာျပလို႔သိရတာေလးေတြ မွ်ေ၀လိုက္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ထင္တယ္။ အသုဘခ်တာေတြ မၾကာခဏဆိုသလို ေတြ႔ရတတ္တယ္။ သခ်ၤဳိင္းကလဲ ဂဂၤါျမစ္ကမ္းေဘးမွာပါ။ ဂဂၤါျမစ္ေရနဲ႔ ရုပ္အေလာင္းကို အရင္ေဆးေၾကာျပီးမွ မီးရႈိ႔ၾကတာပါ။ အသုဘခ်ရင္ေတာင္ တခမ္းတနားလုပ္တာမ်ဳိးမရွိဘဲ အမ်ဳိးသားေတြပဲ လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ 

                                              သိမ္ေမြ႔ဦး (BHU)