ထိုင္းမွတ္တမ္း

                မွတ္တမ္းဆိုတာ မွတ္မွ တမ္းတာကြဲ႔ ဟု၄င္း၊ မွတ္တမ္းဆိုတာ တမ္းျပီး မွတ္ရတာ ရမ္းမွတ္လို႔ မရဘူး ဟု၄င္း ဆရာ့ဆရာၾကီးမ်ား၏ စကားတို႔ကို မွတ္ခဲ့ဘူးသည္။ ကၽြႏု္ပ္မွာ တမ္းျပီး မမွတ္ခဲ့ မိသျဖင့္ ပ်က္ခဲ့ရသည့္ မွတ္တမ္းေတြ မ်ားခဲ့ျပီ။ လြန္ခဲ့သည္ ႏွစ္က သီရိလကၤာသို႔ ႏွစ္ပတ္ၾကာ ဘုရားဖူးသြားခဲ့သည္။ ခရီးစဥ္အတြင္း ဘုရားဖူးျပီးမွ မွတ္တမ္းကို တ၀ၾကီး ထုိင္ေရးမည္ဟု အားခဲခဲ့၏။ ခရီးစဥ္အျပီး ကီးဘုတ္ကိုကိုင္၍ မွတ္တမ္း ေရးေလေသာအခါ ေရာက္ခဲ့ ဖူးခဲ့သည့္ေနရာမ်ားက ၀ိုးတိုး၀ါးတား၊ မကြဲမျပား။ တိက် ေသခ်ာစြာ မွတ္မိေသာေနရာက အနည္းငယ္မွ်သာ ေပၚေတာ့၏။ ထုိေၾကာင့္ မွတ္တမ္းဆက္မေရးျဖစ္ေတာ့။ မွတ္တမ္းေကာင္းတစ္ခု မမွတ္ႏုိင္ခဲ့သျဖင့္ ႏွေျမာတသ ျဖစ္ခဲ့ရ၏။  

အဓိပတိလမ္း ႏွင့္ ေတာရလမ္း

(၁) 

     သူ႔ဘ၀တြင္ မတူကြဲျပား ျခားနားေသာ လမ္းႏွစ္သြယ္ကို ေပ်ာ္ေမြ႔ႏွစ္ျခိဳက္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္း ခဲ့ဘူးပါသည္။ 

(၂)

    ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္xxx စိန္ပန္းေတြလဲ ေျမမွာၾကဲျဖန္႔ေနxxx ကံေကာ္ပန္းေတြႏွင့္အတူxxx သူနဲ႔ေတြ႔ရာေျမxxx 

             တကၠသိုလ္ သို႔မဟုတ္ ျမကၽြန္းသာ အင္းယားကန္သည္ေျမxxx 

     ညေနခ်မ္း ေနျခည္ဖ်န္းရင္ေလxxx ေျမနီလမ္းေလးမွာ အပန္းေျဖxxx ခ်စ္စရာ အလွအပ စကားမ်ား ေျပာၾကတာေတြxxx 

မ်ိဳးေစာင့္ခံတပ္

          ျပီးခဲ့သည့္ ရက္အနည္းက မဘသ အဖြဲ႔ၾကီး၏ ဗဟို ဥကၠ႒ဆရာေတာ္ ၊ အင္းစိန္ ရြာမပရိယတၱိ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးမွ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာကို ေစာက္ေရွာက္ႏုိင္ေရးအတြက္ ဥပေဒေလးရပ္ကို ျပ႒ာန္းေပးပါရန္ ႏုိင္ငံသားေပါင္းတစ္သန္းေက်ာ္ ေထာက္ခံထိုးထားသည့္ လက္မွတ္တို႔ႏွင့္အတူ သမၼတထံ တင္ျပခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ သမၼတၾကီးမွ ဥပေဒျပဳႏိုင္ေရးအတြက္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒သို႔ ေပးပို႔ခဲ့သည္။ ထိုသတင္းႏွင့္အတူ ေ၀ဖန္သံမ်ားလည္း ယခင္ႏွစ္ကကဲ့သို႔ ဆူညံစြာ ထြတ္ေပၚခဲ့၏။ 

ဖေယာင္းတိုင္

ရႈ႕မျငီး

 အပူမီးနဲ႔ 

သူ႕ကိုယ္ အလွဴႀကီး ေပးခဲ႔သလို 

မ်က္ရည္ယို ေလာင္ကၽြမ္း …… 

သစ္ပင္အို၏ ေဝဒနာ

ေႏြဂိမွာန္ မာန္ဟုန္ေျပာင္းလို႔

 ေဟာင္းရြက္ကယ္ ညွာေႀကြ ……..

 ေႏွာင္းခ်က္ရယ္ ဗ်ာေပြ

 ေလရူးေစြ ရြက္ဝါေတြလြင့္ 

အသြင္မတင့္ ကိုင္းေျခာက္ဆင့္တဲ႔ 

ပင္ျမင့္သ႑ာန္ အထီးက်န္စြ ………

ပန္းပ်ိဳးလက္သုိ႔ လြမ္းဆြတ္ခ်ိန္

         သူ လက္တစ္စုံကို အမုန္းၾကီး မုန္းခဲ့သည္။ ထိုလက္တစ္စုံသည္ မၾကာခဏ သူ၏ နားရြက္ကို ဆြဲလိမ္သည္။ ေဒါက္ကနဲျမည္ေအာင္ ေခါင္းကို ေခါက္သည္။ ၾကိမ္လုံးေသးေသးေလး တစ္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ကာ တစ္ရႊမ္းရႊမ္းျမည္ေအာင္ ေဆာ္ပေလာ္တီးသည္။ လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ျပ၍ အၾကိမ္တစ္ရာ ထိုင္ထ လုပ္ခိုင္းသည္။ လက္ညိဳးထိုး ညႊန္ျပ၍ ဒဏ္ထမ္းရန္ ခိုင္းေစသည္။ ထိုလက္တစ္စုံသည္ သူ႔ဘ၀ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ႏွိက္စက္ခဲ့သည္။ သူလို လူငယ္တစ္ေယာက္၏ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကို လက္တစ္စုံက တင္းၾကပ္စြာ ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့သည္။ သူ႔ဘ၀၏ ရွင္သန္မႈမ်ားသည္ လက္တစ္စုံ၏ ပုံစံခြက္ထဲ၌ အက်ဥ္းက်ခဲ့ရ၏။ 

                      ××××××××××××××××××××××××××××××  

အမွန္မျဖစ္ေသးတဲ့ မွန္တစ္ခ်ပ္

                         

                                  ( ၁ ) 

      အိပ္တန္းထခါစ ဥေဒါင္းပ်ိဳတို႔သည္ အေတာင္ပံဖ်န္႔ကာ ကျပေပ်ာ္ျမဴးလ်က္ အစာရွာထြတ္ရန္ တာစူေနၾက၏။

            ဗာရာဏသီေဆာင္းသည္ ခပ္သိမ့္သိမ့္ေလး ေအးစိမ့္ေနကာ သူ၏ အျဖဴေရာင္ ႏွင္း၀တ္ရုံလႊာျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလုံးကို လႊမ္းျခံဳထား၏။ ေအးစိမ့္စိမ့္ မႈန္၀ါး၀ါး ေဆာင္းႏွင္း၏ ေခၽြးသိပ္မႈႏွင့္ အတူ တကၠသိုလ္ၾကီး တစ္ခုလုံးလည္း အိပ္ေမာက်ေနေလ၏။ ခ်ိဳသာေသာအသံျဖင့္ တြန္ၾကဴးေလ့ရွိေသာ ဥေဒါင္းပ်ိဳ၏ တြန္သံတစ္ခ်က္အဆုံး၀ယ္ တစ္ညလုံး ပိတ္ကာ အိမ္ေမာက်ေနခဲ့ေသာ တကၠသိုလ္မိန္းတံခါးၾကီးသည္ တစ္ရက္တာအတြက္ စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ေလ၏။ ထိုအခ်ိန္ကား ရြာဦးေက်ာင္းက နံနက္ခင္း တုံးေမာင္းေခါက္ခ်ိန္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။