မဇၩိမရင္ခြင္ ခရီးတို လွည့္လည္ျခင္း ( ၄ )

    ဒီဇင္ဘာ ( ၁၆ ) ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာသံရုံးသို႔ ပါတ္စပို႔ကိစၥ သြားေရာက္ၾကသည္။ ဒီဇင္ဘာ ( ၁၃ ) ရက္ေန႔က ေဖာင္ျဖည့္ခဲ့ျပီးျဖစ္၍ သိပ္မၾကာေလာက္ဟု ထင္သည္။ သို႔ေသာ္ သံရုံးေရာက္ေသာ အခါ တာ၀န္ရွိ ေဒၚေအးေအးသန္းက အလုပ္မ်ားေနသျဖင့္ ခဏေစာင့္ရန္ ေျပာျပီး ေစာင့္ဆိုင္းရာ ႏွစ္နာရီ နီးပါး ၾကာခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ မိမိတို႔ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္မ်ား E-Passport ေျပာင္းရန္အတြက္ စက္ထဲ ထည့္ျပီး ျပန္ခဲ့ၾကရသည္။ လိုက္ပါပို႔ၾကေသာ အရွင္ဇဋိလ ႏွင့္ အရွင္အာေလာက တို႔လဲ ေစာင့္ရတာ ၾကာသျဖင့္ ပ်င္းၾကသည္။

    သံရုံးက ျပန္လာေသာအခါ ေျမေအာက္ရထားစီးျပီး ေနရႈးပေလ့စ္ သို႔ ဆက္ၾကသည္။ ဗာရာဏသီမွ လက္ေတာ့ဗ္ ဗထရီ ႏွင့္ Hard-disk တစ္လုံး ၀ယ္ခိုင္းသျဖင့္ ၀ယ္ၾကသည္။ အရွင္၀ိမလလဲ ရႈပီး (၈၈၀၀)တန္ ဓာတ္ပုံ ကင္မရာ တစ္လုံး ၀ယ္သည္။ အရွင္ဇဋိလာလကၤာရကလဲ ေဒၚလာ ႏွစ္ရာ တန္ ဗီဒိယို ရုိက္ကင္မရာ တစ္လုံး၀ယ္ၾကသည္။ မိမိကေတာ့ လက္အိပ္ပဲ ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေနရႈးပေလ့စ္ က ျပန္လာျပီး ေျမေအာက္ေစ်းသို႔ တစ္ေခါက္ဆက္ၾကရျပန္သည္။ အရွင္အာေလာက က အလုပ္ရွိသျဖင့္ အိမ္ျပန္သြားျပီး အရွင္ဇဋိလ က လိုက္ပို႔သည္။ ဗာရာဏသီမွ အရွင္ပ၀ရ က နံ့သာျဖဴ ေရေမႊး မွာသျဖင့္ သြား၀ယ္ျဖစ္သည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညေန ( ဂ )နာရီ ထိုးေလျပီ။ ရာသီဥတုကလဲ ဒီရက္အတြင္း ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ေအးလွ၏။
     ဒီဇင္ဘာ ( ၁ရ) ရက္ေန႔တြင္ မိမိတို႔ ဗာရာဏသီ သို႔ ျပန္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ ရထားလက္မွတ္ကလဲ ခက္ခဲလွသည္။ ဗာရာဏသီကို ျဖတ္ခိုင္းရာလဲ အဆင္မေျပ။ ထိုေၾကာင့္ ၀ိတ္တင္းလက္ခ္ ျဖင့္ အရွင္ကုမုဒ ကျဖတ္ေပးလိုက္သည္။ နံနက္ပိုင္း အရွင္ဇဋိလာလကၤာရ ေနထိုင္ရာ အေဆာင္သို႔ သြားလည္ၾကသည္။ ေန႔ဆြမ္းကို တိဗက္တန္ ဆိုင္မွာ စားျဖစ္သည္။ အရွင္၀ိမလ က လွဴဒါန္းသည္။ နံနက္ ၁၁ နာရီ မိနစ္ ၄၀ ထြတ္ရမည့္ ရထားသည္ အခ်ိန္ ေနာက္ၾကျပီး ညေန ၆နာရီခြဲမွ ထြတ္ရသည္။ ဘူတာကို အရွင္ကုမုဒ ကပဲ လိုက္ပို႔သည္။ နယူးေဒလီဘူတာထဲတြင္ ပုရြတ္ဆိတ္ မ်ားကဲ့သို႔ ခရီးသည္မ်ားၾကိတ္ၾကိတ္တိုးလွသည္။ အျခား ရထားျဖတ္ရန္ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း ယေန႔အတြက္ ဗာရာဏသီသို႔ ရထားမရွိေပ။ ထို့ေၾကာင့္ ကာရွိ ဟူေသာ ရထားျဖင့္ ဗာရာဏသီ သို႔ျပန္ခဲ့ရသည္။ ၁၂ နာရီခရီးကို ၂၃ နာရီ စီးရသည္။ ဒီဇင္ဘာ (၁၈ ) ရက္ေန႔ ညေန ၅ နာရီတြင္ ဗာရာဏသီ သို႔ ေရာက္ရွိသည္။ မိမိလဲ BHU တကၠသိုလ္ သို႔ ျပန္ခဲ့ျပီး အရွင္၀ိမလလဲ ဆန္စကရိတ္ တကၠသိုလ္ သူ႔အေဆာင္သို႔ ျပန္သြားသည္။ ရာသီဥတုကလဲ ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ေအးလွသည္။ အခန္း ျပန္ေရာက္ေတာ့ မီးလႈံျပီး အိပ္ရာ၀င္ခဲ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ မဇၩိမရင္ခြင္ ခရီးတို လွည့္လွည္ျခင္း လဲ ျပီးဆုံးခဲ့သည္။ သိပ္မၾကာေလာက္ဟု ထင္ခဲ့ေသာ ခရီးသည္ တိတိက်ဆိုရလွ်င္ ( ၁၀ ) ရက္ ၾကာခဲ့ေပသည္။

                                             သိမ္ေမြ႔ဦး (BHU)

မဇၩိမရင္ခြင္ ခရီးတို လွည့္လည္ျခင္း ( ၃ )

           ဒီဇင္ဘာ ( ၁၂ ) ရက္ေန့၌ နယူးေဒလီ သို႔ ခရီးဆက္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ ( ၇ ) ၾကိမ္ေျမာက္ တိပိဋက ပိဋကတ္သုံးပုံ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပြဲၾကီး၏ ေနာက္ဆုံးေန႔လဲ ျဖစ္၏။ မနက္ခက္ပိုင္း မဟာေဗာဓိပင္ျမတ္ကို ၀တ္ျပဳအျပီး မုစလိႏၵာ အိုင္အနီးတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ကာ ေန႔စဥ္ ရႊတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေနၾက ပဌာန္းပစၥယနိေဒၵသ ပါဠိေတာ္ႏွင့္ ပရိတ္ေတာ္ တို႔ကို ရြတ္ဖတ္ကာ ေမတၱာပို႔သျဖစ္သည္။ ျမန္မာမ႑ပ္မွ ရြက္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္း ပိတ္ပြဲ အခမ္းအနား က်င္းပေနသည့္ အသံတို႔ကို ၾကားေနရသည္။ မဟာေဗာဓိပင္ၾကီး၏ အရိပ္ေအာက္တြင္ စုေ၀းၾကျပီး တရားဘာ၀နာ စီးျဖန္းေနၾကေသာ ႏုိင္ငံတကာမွ သံဃာမ်ားကိုလည္း ဖူးျမွင့္ခြင့္ ရခဲ့ၾကသည္။ 

      ေန႔လည္ ၂ -နာရီ မိနစ္ ၄၀ အခ်ိန္တြင္ မဟာေဗာဓိ ရထားၾကီးျဖင့္ ဂယာျမိဳ႔ ဘူတာမွ ထြတ္ခြါခဲ့ၾကသည္။ မိမိႏွင့္ အတူ အရွင္၀ိမလ ဒကာၾကီး ဒကာမၾကီး ( ၄ ) ဦးတုိ႔ျဖစ္၏။ ခုံ ၃- ေနရာသာ အတူတူ က်ျပီး တစ္ခုံ က သီးသန္႔ ျဖစ္ေနသျဖင့္ နဲနဲေတာ့ ကသိကေအာက္ရွိသည္။
      ပုံမွန္ မနက္( ၅ ) နာရီခန္႔ ေရာက္ရမည့္ရထားသည္ နယူးေဒလီဘူတာသို႔ ေန႔ခင္း ( ၁၂ ) နာရီမွ ေရာက္ရွိသည္။ ေဆာင္းရာသီျဖစ္၍ ဆီးႏွင္းမ်ားေၾကာင့္ အျမန္ မေမာင္းႏိုင္ ဘဲ ေျဖးေျဖးသာသာ ေမာင္းႏွင္းရေသာေၾကာင့္ ယင္းကဲ့သို႔ ေနာက္က်ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒလီဘူတာတြင္ အရွင္ကုမုဒါလကၤာရ( ေဒလီတကၠသိုလ္တြင္ မာစတာတန္း တက္ေနေသာ မိမိ၏ သူငယ္ခ်င္း ) နွင့္ ညီေမာင္ ဖိုးေဇာ္တို႔ လာၾကိဳၾကသည္။
     ေျမေအာက္ရထားစီးကာ ေဒလီတကၠသိုလ္ဘက္သို႔ လာခဲ့ၾကသည္။ တကၠသိုလ္ အျပင္တြင္ တိုက္ခန္းငွားေနေသာ အရွင္အာေလာက ၏ အိမ္တြင္ တည္းခိုျဖစ္သည္။ ငါးထပ္တိုက္ အေပၚဆုံးထပ္ျဖစ္၍ အတက္ အဆင္းလုပ္ရသည္မွာ မလြယ္လွေပ။ မိမိေရာက္သည္ၾကသည္ၾကား၍ အေဆာင္တြင္ ေနၾကေသာ အရွင္၀ိဇယာဘိ၀ံသ၊ အရွင္ဇဋိလာလကၤာရ၊ အရွင္ နႏၵမာလာလကၤာရ၊ အရွင္ဥာဏ၀ရ၊ အရွင္သဇၨနတို႔ လာလည္ၾကသည္။ သီတင္းသုံးေဖာ္မ်ားႏွင့္ စကား၀ိုင္းဖြဲ႔ ရသည္မွာ ေပ်ာ္ရြင္စရာ ေကာင္းလွေပသည္။ မေမ႔ႏိုင္ေသာ အမွတ္တရ ရက္တစ္ရက္ျဖစ္ပါေပ၏။
   ဒီဇင္ဘာ ( ၁၃ ) ရက္ေန႔တြင္ ညီ ဖိုးေဇာ္ ေနအိမ္သို႔ သြားေရာက္ လည္ပတ္ၾကသည္။ အရွင္ကုမုဒါလကၤာရ၊ အရွင္အာေလာက တုိ႔က လိုက္ပို႔ၾကသည္။ ညီ ဖိုးေဇာ္ က ဆြမ္းကပ္သည္။ မစားရတာ ၾကာျပီျဖစ္ေသာ မုန္႔ညင္းခ်ဥ္ ကိုလဲ စားခဲ့ရသည္။ ရြာမွ ေဒလီ ေခတၱ ေရာက္ေနၾကေသာ သူတို႔ကိုလဲ ေတြ႔ရသည္။ အျပန္တြင္ ေျမေအာက္ ေစ်းကိုလဲ ၀င္ခဲ့ၾကသည္။ ေျမေအာက္ရထားစီးကာ သြားရေသာေၾကာင့္ ခရီးျမန္ေသာ္ လည္း တစ္ေနရာနွင့္ တစ္ေနရာ ေ၀းေသာေၾကာင့္ တစ္ေန့ကုန္ခဲ့ကုန္၏။  ရြာမွ ဒကာ ဒကာမမ်ားက ဆြမ္းကပ္ခ်င္ၾကေသာ္လည္း ရက္မေပးႏိုင္ေသာေၾကာင့္ လက္မခံ ႏို္င္ခဲ့ေပ။
     ဒီဇင္ဘာ ( ၁၄ ) ရက္ေန့၌ကား နယူးေဒလီျမိဳ႔ နာမည္ၾကီးေနရာမ်ားသို႔ လည္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ ယင္းခရီးစဥ္ကို အရွင္ဇဋိလာလကၤာရ က စီစဥ္သည္။ အရွင္အာေလာကလဲ လိုက္ပို႔သည္။ နံနက္ ၉-နာရီခြဲေလာက္တြင္ စတင္ထြတ္ခြါသည္။ ဦးစြာ မဟတၱမ ဂႏၵီ ရုပ္အေလာင္း မီးရႈိ႔ရာ ေနရာ ပန္းျခံသုိ႔ သြားေရာက္ၾကသည္။ လာေရာက္ေလ့လာသူမ်ားလဲ စည္းကားလွသည္။ အထူးသျဖင့္ ဆရာမ်ား ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ အုပ္စုလိုက္ လာၾကေသာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ မ်ားစြာ ကို ေတြ႔ျမင္ရသည္။ ေပ်ာ္ရြင္တက္ၾကြလွ်က္ ရွိၾကေသာ သူတို႔ေလး၏ သြန္ျပင္တုိ႔သည္ ျမင္ရသူတို႔ကို စိတ္ခ်မ္းသာေစသည္။
   ယင္းေနာက္ လိုတပ္ ( ျငိမ္းခ်မ္းေရး ၾကာပြင့္ ) ၊ မဟာသတိပဌာန သုတ္ေတာ္ ေဟာၾကားေတာ္မူသည့္ ေနရာ၊ အေသာက ေက်ာက္တိုက္ေနရာ၊ မဟတၱမ ဂႏၵီ အိမ္ျပတိုက္၊ ဂ်၀ါဟလာေနရႈး ေနအိမ္ျပတိုက္ ၊ အင္ဒီရာဂႏၵီ အိမ္၊ တိဗက္တန္ေစ်း စသည့္ေနရာတို႔သို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ မဟာသတိပဌာန္သုတ္ေနရာ ၌ ဘုရားရွင္ကို ပူေဇာ္ခြင့္ ရခဲ့ျပီး ေနရႈးေနအိမ္တြင္ သူေနသည့္အခန္းတိုင္း ဘုရားပုံေတာ္မ်ား ေတြ႔ခဲ့ရသျဖင့္ စိတ္ၾကည္ႏူးခဲ့ရသည္။ သူ၏ သမီးခ်စ္ထံ ေပးစာတြင္ ဘုရား ပုံေတာ္ေလာက္ သူစိတ္ကို ၾကည္ႏူးေစတဲ့ ပုံေတာ္မေတြ႔ဟု ေရးထားသည္ကိုလဲ မွတ္ခဲ့ဘူးသည္။ ခ်ီးၾကဴးေလးစားမိေပသည္။ တစ္ေနကုန္ပတ္ၾကျပီး ညေန ငါးနာရီေက်ာ္တြင္ ေဒလီစိုက္ဆီ ခရီးစဥ္ ျပီးဆုံးသည္။ ကားခမွာ တစ္ေထာင္နီးပါသာ ကုန္က်သျဖင့္ သက္သာလွေပသည္။

                                                          သိမ္ေမြ႔ဦး ( BHU )
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ေဒလီရုိက္ ဓာတ္ပုံမ်ား အရွင္အာေလာက ကြန္ပ်ဴတာတြင္ က်န္ခဲ့သျဖင့္ မတင္ျဖစ္ပါ။ ယေန႔ ဗုဒၶဂယာ ေက်ာင္းသားအစည္း အေ၀း သြားမည္ျဖစ္၍ ေနာက္မွဆက္ေရးပါမည္။

မဇၩိမရင္ခြင္ ခရီးတို လွည့္လည္ျခင္း ( ၂ )

     ဒီဇင္ဘာ ( ၁၁ ) ရက္ေန႔အတြက္ ခရီးစဥ္ကား ရာဇျဂိဳဟ္ နာလႏၵာ ဘက္သို႔ျဖစ္၏။ ဗုဒၶဂယာ ၌ သီတင္းသုံးေနေသာ ဥဴးကုသလက ကားငွားေပးသည္။ Innova ကားေလး ျဖစ္ျပီး အျဖဴေရာင္ ကားေကာင္း ျဖစ္၏။ လူ ( ၆ ) ေယာက္ သက္ေတာင့္သက္သာ လိုက္ႏုိင္ေသာ အမ်ိဳး အစားျဖစ္၏။ ေန႔ခ်င္းျပန္ တစ္ရက္ပတ္ ခရီးအတြက္ ကားခ (၂၁၀၀ ) ရႈပီး ေပးရသည္။

  မိမိႏွင့္ အတူ ဗာရာဏသီမွ ဥဴး၀ိမလ၊ ေဒလီမွ ဥဴးအရုဏ နွင့္ ဒကာၾကီး ဒကာမ ၾကီးတို႔ ျဖစ္၍ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ ရွိလွသည္။ ကားေကာင္းေသာ္လည္း ကားဒရုိက္ဗာ ည့ံ၍ စိတ္ကသိ ကေအာက္ ျဖစ္ၾကရသည္။ မိမိက နံနက္ေစာေစာထျပီး ေန႔ဆြမ္းအတြက္ ခ်က္ျပဳတ္စီစဥ္ျဖစ္သည္။ ဥဴးကုသလက ပန္းကန္ ခြက္ကအစ ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရး အဆင္ေျပေစရန္ ကူညီေပးခဲ့သည္။
   နံနက္ ရ-နာရီေက်ာ္တြင္ ဗုဒၶဂယာမွ စတင္ထြတ္ခြါခဲ့သည္။ ရာဇျဂိဳဟ္ ရတနာဂီရိေတာင္ေျခသို႔ ၉- နာရီေက်ာ္တြင္ ေရာက္ရွိသည္။ ေကဘယ္ရထား စီးရန္ မိနစ္ (၄၀) ခန္႔ ေစာင့္ဆိုင္းရ၏။ ေလ့လာေရးခရီး ထြတ္လာေသာ High School ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား ျပည့္ေနသျဖင့္ တန္းစီကာ ေစာင့္ေနၾကရ၏။ ရတနာဂီရိေတာင္ထိပ္ ေရာက္ေတာ့ ၀ိရွသွ် ႏၱီ ဘုရားကို ဖူးေမွ်ာ္ၾကျပီး ဓာတ္ပုံမွတ္တမ္းလဲ တင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုမွတဆင့္ ေျခလ်င္ ဆင္းၾကျပီး ဂိဇၩကုဋ္ေတာင္ တက္ကာ ျမတ္ဗုဒၶ သီတင္းသုံး ေတာ္မူသည့္ ဂႏၶကုဋိ ေက်ာင္းတိုက္ကို ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့ၾကသည္။ ေတာင္ေတာ္ေျခရင္း အရွင္အာနႏၵာ ရဟႏၱာျဖစ္သည့္ လိႈင္ဂူေတာ္ ၊ အရွင္သာရိပုတၱရာ ေန႔ခင္းသန္႔စင္ သီတင္းသုံးရာ လႈိင္ဂူေတာ္တို႔ကိုလည္း ဦးတင္ခဲ့ ၾကေသးသည္။

  ဇီ၀ကသရက္ဥယ်ာဥ္ေက်ာင္းကို သီးသန္႔မ၀င္ေတာ့ဘဲ ကားေပၚကပင္ အာရုံျပဳခဲ့ ၾကသည္။ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ေရာက္ေတာ့ အခ်ိန္က ၁၁- နာရီေက်ာ္ေလျပီ။ ထိုေၾကာင့္ ေက်ာင္းေတာ္ ၏အလယ္ ကလႏၵကကန္ေဘး နားေနေဆာင္ထိုင္ကာ ဆြမ္းဘုန္းေပးၾကသည္။ ကန္ေတာ္ေဘာင္ တြင္ ေက်ာင္းေတာ္နာမည္ကို ေဗဠဳ၀န ဟု ပန္းပင္တုိ႔ျဖင့္ ေရးထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ဆြမ္းစားျပီး မွ ျမတ္ဗုဒၶ ၾသ၀ါဒပါတိ ေမာက္ျပရာ ေနရာရွိ ရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္ကို ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့ၾကသည္။ ခႏၱီ ပရမံ တေပါ တိတိကၡာ -စေသာ ဂါထာတို႔ျဖင့္ ရႊတ္ဖတ္ပူေဇာ္ခဲ့ၾကသည္။
  ထိုမွတဆင့္ ေရပူစမ္းကို သြားေရာက္ေလ့လာၾကသည္။ ေရသည္ ပူေႏြးေနျပီး ေရခ်ိဳး သူလဲ ေပါမ်ားလွသည္။ အိႏၵိယ အမ်ိဳသားတစ္ဦးကို ေမးၾကည့္ရာ ဇာတ္သီးသန္႔ ခြဲျခားထားျခင္း မရွိဘဲ မိမိႏွစ္သစ္ရာ ေနရာ၌ ေရခ်ိဳးႏိုင္သည္ဟု ရွင္းျပသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေအာက္ဆုံးအဆင့္ ေရပြန္ေနရာတြင္ အသားအေရာင္ မဲြမြဲ ဆင္းရဲေသာ ဇာတ္နိမ့္မ်ားသာ ေရခ်ိဳးေနသည္ကို ေတြ႔ျမင္ရသျဖင့္ ထိုအမ်ိဳးသား၏ ရွင္းျပခ်က္ကို သိပ္ဘ၀င္မက်ခဲ့ေပ။

   တစ္ဆက္တည္း ခရီးဆက္ကာ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီး၏ ဆြန္ဘ႑ာလိႈင္ဂူ၊ အဇာတသတ္ဘုရင္ ဓာတ္ေတာ္သိမ္းဆည္းရာ မဏိယာမတ္၊လွည္းလမ္း ေက်ာက္ဘီးရာ၊ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးကို အက်ဥ္းခ်ထားသည့္ေနရာတို႔ကိုလဲ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ မိမိသည္ ဤရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႔ေတာ္ေဟာင္းေနရာသို႔ ငါးၾကိမ္မွ် ေရာက္ခဲ့ျပီျဖစ္သည္။ ေရာက္တိုင္းလဲ မရိုးႏိုင္ခဲ့ေပ။ ဤေဒသ သည္ ေတာင္ငါးလုံးပတ္ရံကာထားကာ စိမ္းညိဳ႔ညို႔ျဖင့္ လွပျမဲ လွေပေနဆဲ ျဖစ္သည္။
  ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႔ေတာ္ေဟာင္းမွတဆင့္ နန္းေတာ္သစ္ အုတ္ရိုး တို႔ကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ နာလႏၵာသို႔ သြားခဲ့ၾကသည္။ နန္းဦးေစတီတြင္ ကားခဏရပ္ကာ အာရုံျပဳခဲ့ၾကသည္။ နာလႏၵာတကၠသိုလ္ေဟာင္း ၾကီးကား ေလ့လာေရးခရီး လာေရာက္ၾကသူတို႔ျဖင့္ စည္းကားေန၏။ တကၠသိုလ္ အေဆာင္ေဟာင္းမ်ားတြင္ ဓာတ္ပုံရုိက္ၾကျပီး အရွင္သာရိပုတၱရာ ေစတီေတာ္ကို ၀တ္ျပဳၾကသည္။ သံဃာဂုဏ္ကို အာရုံျပဳကာ ပူေဇာ္ခဲ့ၾကသည္။

  အျပန္လမ္းတြင္ နာလႏၵာ တကၠသိုလ္သစ္၌ ေခတၱ အနားယူၾကသည္။ ညီေတာ္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ အရွင္ဣႏၵ၀ံသ အရွင္၀ိမလ အရွင္ဇနက(ခ်ိဳတား) တို႔က ဧည့္၀တ္ျပဳၾကသည္။ Coffeemix ထုပ္မ်ား ပန္းသီးတို႔ကိုလဲ လက္ေဆာင္ေပး လိုက္ၾကသည္။ ေရာက္တုံးေရာက္ခုိက္ အခ်ိန္ေပးကာ ညီငယ္မ်ားႏွင့္ စကားေျပာ ခ်င္ေသးေသာ္လည္း ကားသမား၏ က်ီက်မႈေၾကာင့္ အခ်ိန္ေခတၱမွ် နားခြင့္ရခဲ့ၾကသည္။ ဗုဒၶဂယာသို႔ ညေန ၆- နာရီေက်ာ္တြင္ ျပန္ေရာက္သည္။ 

                                                သိမ္ေမြ႔ဦး ( BHU )

မဇၩိမရင္ခြင္ ခရီးတို လွည့္လည္ျခင္း ( ၁ )

     ဒီရက္ပိုင္း အတြင္း စာမူ အသစ္ မတင္ျဖစ္ခဲ့။ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိဘေလာ့ဂ္သို႔ အလည္လာေရာက္ၾကေသာ မိတ္ေဆြမ်ားကိုလဲ အားနာမိသည္။ ေလး ငါးရက္ ဟု မွန္းဆကာ ခရီးထြတ္ခဲ့ျခင္းက မထင္မွတ္ဘဲ ဆယ္ရက္ေက်ာ္ ၾကာခဲ့သည္။ ခရီးထြတ္ျဖစ္ခဲ့ျခင္း အေၾကာင္းက ဤသို႔ ျဖစ္၏။

    ေဒလီသို႔ ေခတၱေရာက္ေနၾကေသာ မိမိ ၏ ေမြးရပ္ရြာမွ ဒကာၾကီး ဦးေက်ာ္ေမာင္ နွင့္ ဒကာမၾကီး ေဒၚမေငြ တုိ႔ ဒီဇင္ဘာ(၈) ရက္ေန႔၌ ဗာရာဏသီ ေရာက္လာၾကသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ဦးအား ဗာရာဏသီ အေရာက္ ဥဴး အရုဏ က လိုက္ပုိ႔သည္။ (၉) ရက္ေန႔ နံနက္တြင္ ဆရဏသ္ မိဂဒါ၀ုန္ ဓမၼစၾကာ ေဟာၾကားေတာ္ မူသည့္ ေနရာ ဓမၼရာဇိက ေစတီ ၊ အနတၱ လကၡဏ သုတ္ ေဟာၾကားသည့္ ေနရာ ဓေမၼခ ေစတီ၊ ခရီးဦးၾကိဳဆိုသည့္ ေနရာ ေခ်ာက္ခ႑ီေစတီ ၊ နႏၵိယေက်ာင္းေတာ္ရာ၊ ဂႏၶကုဋီ ေစတီစသည့္ ေနရာစုံတို႔ကို ဖူးေမွ်ာ္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည့္။ ဤေနရာျမတ္သို႔ ခုမွ ေရာက္ဖူးၾကေသာ ဥဴးအရုဏနွင့္ဒကာၾကီး ဒကာမၾကီးတုိ႔က အထူး ၀မ္းသာ ၾကည္ႏူးျဖစ္ၾကသည္။

    မိမိေနထိုင္ရာ အေဆာင္သို႔ ၁၁-နာရီခဲြေက်ာ္တြင္ ျပန္ေရာက္သည္။ ဆြမ္းစားၾကျပီး ဗုဒၶဂယာသို႔ သြားရန္ ျပင္ဆင္ၾကသည္။ indico ကားကို ဗုဒၶဂယာသို႔ (၃၅၀၀) ရႈပီးျဖင့္ ငွားရန္းသည္။ ေန႔လည္ (၂)နာရီ အတိတြင္ ဗာရာဏသီမွ ထြတ္ခြါျဖစ္သည္။ (၅)နာရီေက်ာ္ ေမာင္းႏွင္းျပီး ညေန(ရ) နာရီ ခြဲေလာက္မွ ဗုဒၶဂယာ ျမန္မာေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ရွိသည္။ ျမန္မာေက်ာင္းမွ အရွင္သုစိတၱ က အခန္းၾကိဳတင္ စီစဥ္ထားသျဖင့္ တည္းခိုေရးကိစၥ အဆင္ေျပသည္။ခရီးလဲ ပင္ပန္းသျဖင့္ အျပင္မထြက္ၾကေတာ့ဘဲ အနားယူျဖစ္ၾကသည္။
    ဒီဇင္ဘာ(၁၀)ရက္ေန႔ အရုဏ္ဆြမ္းစားအျပီး ဘုရားေလးဆူ ပြင့္ထြန္းျပီးရာ မဟာေဗာဓိ ေျမျမတ္မဟာကို သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကသည္။ သတၱ သတၱာဟ ကိုလဲ ဖူးေမွ်ာ္ၾကျပီး ဓာတ္ပုံ မွတ္တမ္းလဲ တင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ တိုက္ဆိုင္စြာ (ရ) ၾကိမ္ေျမာက္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ တိပိဋက ရႊတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ပြဲၾကီးနွင့္ ေတြ႔ဆုံခဲ့ရသည္။ ဒီဇင္ဘာ (၂ ) ရက္ေန႔မွ (၁၂ ) ရက္ေန႔အထိ က်င္းပမည့္ ပြဲေတာ္ျဖစ္သည္။ တိပိဋက ရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ပြဲၾကီးကား အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ သံဃာေတာ္မ်ားျဖင့္ ၾကက္ပ်ံမက် စည္းကားလွ်က္ရွိသည္။ သီးသန္႔ ပူေဇာ္ၾကရာ မ႑ပ္မ်ားအေနျဖင့္ ျမန္မာ၊ သိရီလကၤာ၊အိႏၵိယ၊ ဗီယက္နမ္၊ ထိုင္း၊ နီေပါ။ လာအုိ၊ ကေမၻာဒီယားတို႔ကို ေတြ႔ျမင္ရသည္။ အိႏၵိယသံဃာ အပါအ၀င္ ဘဂၤလားေဒရွ္ နွင့္ အျခားနိုင္ငံသံဃာမ်ားက သီးသန္႔ မ႑ပ္မထိုးဘဲ ေအးမွ်လွေသာ မဟာေဗာဓိ ပင္ၾကီး၏ အရိပ္အာ၀ါသ ေအာက္တြင္ ရြက္ဖတ္ပူေဇာ္ၾက၏။ ေထရ၀ါဒ သံဃာမ်ား သီးသန္႔ ရႊတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ၾကေသာ ပြဲေတာ္ၾကီးလဲ ျဖစ္ေပ၏။

     နွစ္စဥ္နွစ္တိုင္း ေထရ၀ါဒ သံဃာမ်ားရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပြဲ ျပီးလွ်င္ တိဗက္သံဃာမ်ား ရြက္ဖတ္ပူေဇာ္ပြဲၾကီးကို က်င္းပၾကသည္။ ထိုေၾကာင့္ ၀တ္ျပဳေနၾကေသာ တိဗက္သံဃာမ်ားစြာကိုလဲ ဖူးျမင္ခြင့္ရခဲ့သည္။
          မိမိသည္လည္း ယင္းပြဲေတာ္ၾကီးကို နွစ္နွစ္ ပါ၀င္ ဆင္ႏြဲခဲ့ဖူးသည္။ ထိုႏွစ္မ်ားက ျမန္မာ မ႑ပ္သည္ အျခားႏုိင္ငံ မ႑ပ္မ်ားနွင့္ ယွဥ္လွ်င္ အညံ့ဆုံး မ်က္ႏွာ အငယ္ရဆုံးျဖစ္၏။ ယခုကား ယခင္ နွင့္ မတူေတာ့ျပီ။ အျခားမ႑ပ္မ်ား၏ အလယ္တြင္ ျမန္မာမ႑ပ္ကား အလွပဆုံး၊ အတင့္တယ္ ဆုံး ျဖစ္ေန၏။ ေရြတိဂုံ ဘုရားပုံေတာ္ အပါအ၀င္ အျခား တန္ခိုးၾကီးဘုရားပုံေတာ္မ်ားကလည္း မ႑ပ္ကို တန္ဆာ ဆင္ထားၾက၏။ မိဒီယာ ဓာတ္ပုံဆရာမ်ား စိတ္၀င္စားစရာ အေကာင္းဆုံး မ႑ပ္ျဖစ္ေနေပ၏။

     ၾကဳံေတာင့္ၾကံဳခဲ ခ်တ္တင္း ပြဲေတာ္ၾကီးလဲ ျဖစ္ေပ၏။ ယင္းေန႔ ေန႔ဆြမ္းကို ဗီယက္နမ္ အဖြဲ႔က ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းသည္။ မိမိလည္း ျမန္မာေက်ာင္းတြင္ ဆြမ္းမစားဘဲ သီတင္းသုံးေဖာ္သံဃာမ်ားႏွင့္အတူ ခ်တ္တင္း ဆြမ္းေကၽြးမ႑ပ္တြင္ ဆြမ္းစားျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒကာၾကီးႏွင့္ ဒကာမၾကီးတို႔လဲ ဘုရားဖူး တရားထုိင္ၾကျပီး ျမန္မာေက်ာင္းကို ျပန္ကာ အနားယူၾကသည္။ ေက်ာင္းႏွင့္ ဘုရား သိပ္မေ၀းသည့္အတြက္ သူတို႔ဘာသာ သူတို႔ သြားတတ္ ျပန္တတ္ၾကသည္။

                                                                                       သိမ္ေမြ႔ဦး ( BHU)

ေရၾကည္တေပါက္၊ ေအးရိပ္ျမျမ အေမြ

         ေတာကိုမွီ၍သာ လူသား မ်ိဳးႏြယ္စု၏ ယဥ္ေက်းမႈ သမိုင္းခရီးရွည္ကို ခ်ီတက္ ႏိုင္ခဲ့ၾက၏။ ဥာဏ္အလင္းကိုလည္း ေတာမွာပင္ ရွာမွီး သိျမင္ခဲ့ေလၿပီ။ “ဥတုရာသီ ေတာကို မွီ၏” ဟူေသာ ေရွးလက္ေဆာင္ကေလးလည္း မေပ်ာက္ပ်က္စေကာင္း။ ထို႔ထက္ အဖိုးတန္ေသာ ပညာအေမြသည္လည္း မရွိႏိုင္ခဲ့။ ရွင္သန္မႈအတြက္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား၏ ပင္ရင္းလည္း ျဖစ္သည္မို႔တမံု႔။

      ခ်ိဳေသာ အသီးကို သံုးေဆာင္ ေနရေသးသည့္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါ၏။ ေမႊး ၾကဴေသာ ရနံ႔ႏွင့္ ဗဟုအေရာင္ ပန္းလက္ေဆာင္တို႔အတြက္ မိမိတို႔မွာ ထပ္တူ ျပန္မေပးႏိုင္ပါ။ ၾကည္ေသာ ေရခ်ိဳေၾကာင့္သာ အမိႏို႔ရည္ကို စို႔ႏိုင္ခဲ့သည္။ အသို႔ ေက်းဇူး တုံ႔ရပါမည္နည္း။ သန္႔ေသာ ေလႏွင့္ ၿငိမ္းေသာ ေအးရိပ္ ဆာယာေအာက္တြင္ ပညာခရီး ဆက္ခဲ့ၾကျပန္ပါသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးစြာ တူတူပုန္းတမ္း ကစားႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရး အတြက္လည္း ေက်းဇူးပါ။

   အပြင့္အရြက္မ်ား ဆြတ္ခူးျခင္း၊ သစ္သီးဝလံမ်ား ယူသံုးျခင္းႏွင့္ အကိုင္းအခက္မ်ား ခ်ိဳးဖ်က္ရံုမကဘဲ ပင္စည္ကိုလည္း ျဖတ္ၿပီး အျမစ္ပါမက်န္ တူးဆြ ခုတ္လွဲၾကသူတို႔၏ မိုက္မဲမႈ ဒဏ္ကို အားလံုး ခံစားေန ၾကရၿပီ။ ေတာကို ခုတ္ခဲ့ၾကသည္။ ေတာင္ကို ၿဖိဳခ်ေနဆဲ။ ျမစ္တို႔၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကို သိမ္းယူခ်င္ျပန္ေသး သည္။
 ျမစ္တို႔သည့္ မာယာ မမ်ားခဲ့။ မေကာက္က်စ္ခဲ့။ သူမသည္ စီးဆင္းရံုမွ်သာ။
ေတာတို႔သည္လည္း မလွည့္စားတတ္ခဲ့။ မေျခာက္လွန္႔ခဲ့။ ပံ့ပိုးရံုမွ်သာ။
သန္႔စင္ေသာ ရိုးရာဂီတတို႔ကို ေတာမွာ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၾကသည္။ စိတ္၏ ရုန္႔ရင္းမႈကိုလည္း ေတာက ေျပေလ်ာ့ေစခဲ့သည္။
ျမစ္တို႔ ေကာသည့္အခါ၊ ေတာတို႔ ကြယ္သည့္အခါဝယ္ လူတို႔ ရိုင္းျပလာၾကမည္။ ကြန္ကရစ္ေတာတြင္ အဘယ္ပန္းတို႔ ရနံ႔ေမႊးပါသနည္း။ ေတာရွိပါမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း အရသာရွိမည္။ လူတို႔ အေဆြ ငါးႀကီးမ်ား၊ ငွက္ငယ္မ်ားႏွင့္ သားရဲတို႔၏ နားခိုရာ ေရက်င္း၊ ပင္ျမင့္ယံႏွင့္ ဂူအိမ္တို႔သည္လည္း မရွိသင့္ၿပီေလာ။
စိမ္းညိဳ႕ေသာ ေတာရင္ခြင္ ေနာက္ခံႏွင့္ ျပာစင္ေသာ ျမစ္ဝမ္းအိမ္တို႔မွ ေမြးဖြား လာခဲ့ ၾကသည့္ ပညာရွိ ဦးဇီးကြက္၊ ဆင္ရိုင္းႀကီးကို အေပါင္းအေဖာ္မ်ားႏွင့္ ညီညီညြတ္ညြတ္ အံတုခုခံ ခဲ့သည့္ ဘီလံုးငွက္၊ ကေလးကယ္ဆယ္သည့္ အံ့ဖြယ္ ဝန္ပိုငွက္ႀကီးမ်ား၊ မတူေသာ ပတ္ဝန္း က်င္ေၾကာင့္ အက်င့္စာရိတၲ ကြဲျပားရွာရသည့္ ေက်းညီေနာင္၊ သစၥာတရား ႀကီးမားလြန္းလွသူ ေအာက္ခ်င္းငွက္ ေမာင္ႏွံ၊ ေရႊဥေသာ ဘဲငန္း၊ ပ်ားဖြပ္သည့္ ဝက္ဝံႀကီးမ်ား၊ သက္ကယ္ရိတ္ သြားေသာ ေရႊယုန္ႏွင့္ ေရႊက်ား၊ ေက်းဇူး သိတတ္သည့္ ၾကြက္ငယ္ႏွင့္ ျခေသၤ့မင္း၊ ေဒါင္းေယာင္ ေဆာင္ေသာ က်ီး၊ ဆယ္လမြန္ ငါးမ်ားႏွင့္ ႀကိဳးၾကာငွက္တို႔၏ မိုင္ ေထာင္ခ်ီ အိမ္အျပန္ခရီး ပံုျပင္ ဇာတ္လမ္းတို႔ကို ေငြလသာေသာ ညမ်ားတြင္ ကုကၠိဳပင္ေအာက္ ကြပ္ပ်စ္ေပၚ၌ အဖြားက ေျပာျပ ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ မိမိတို႔ အေတြးဥာဏ္ႏွင့္ ရသ ခံစားမႈတို႔ စတင္ ေမြးဖြားလာခဲ့ေလသည္။
ေတာ၏ နိဂံုး၊ ေတာင္၏ ေနဝင္ခ်ိန္ႏွင့္ စီးထြက္သြားေတာ့မည့္ ျမစ္တို႔ႏွင့္ အတူ လက္ဦးဆရာလည္းျဖစ္သည့္ ခ်စ္စရာ့ ျမန္မာမႈ ပံုျပင္၊ ကဗ်ာ တို႔ကို ဆံုးရံႈးသင့္ပါ၏ေလာ။

စမ္းေခ်ာင္းေလး က်ဥ္းလွတယ္
ျမစ္ေလာက္သူ မက်ယ္
ပင္လယ္ႀကီးက အက်ယ္ဆံုး
လိႈ္င္းေတြ တဝုန္းဝုန္း။
ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း အရြယ္ကတည္းက ခံစားသိျမင္ခြင့္ ေပးခဲ့ၾကသူ ဆရာဆရာမ တို႔ထံမွ ျမန္မာ့ေရေျမေတာေတာင္ အေမြမွာ အေသြးအသားထဲ စိမ့္ဝင္ေနခဲ့ၿပီ။
ေတာင္ေတာရယ္သာ
မာလာက ငံုဖူး
တပင္ကို ႏွစ္ပင္ယွက္တယ္
ေက်းငွက္က ျမဴး။
          ျပတိုက္ထဲတြင္ ခ်န္ထားရစ္လို႔ မရသည့္ အရာမ်ားစြာကို မည္သို႔ လက္ဆင့္ကမ္း ၾကပါမည္နည္း။ ေနာင္မ်ိဳးဆက္တို႔အတြက္ ေတာတစ္ေတာႏွင့္ ျမစ္တစ္စင္းေလာက္ေတာ့ က်န္ရွိေနသင့္ပါသည္။
ျမစ္ဧရာ
ျမသားငယ္တဲ့ ေရယမုန္။
ေငြလိႈင္းေတြ ျဖဴစြာႏွင့္
ျမစ္ဧရာ နဒီေၾကာမွာ
ေမ်ာၾကဒိုက္ပံု။

က်ဴဝါးရံု တူစံုကြဲ႔ ေဖာ္ေႏွာ။
ဘံုမတီး ရယ္ႏွင့္
ငွက္ႀကီး ေရႊဝန္ပိုတို႔
ဝဲခိုလို႔ ေမွ်ာ။ ။
            အသိဥာဏ္ ႀကီးျမင့္ၾကရန္ အခ်ိန္မ်ားစြာ မေႏွာင္းေသးပါ။
အကြ်ႏု္ပ္တို႔အားလံုးတြင္ ဆင္ျခင္တံုတရားလည္း ရွိေနပါေသးသည္။
ေတာ၏ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းႏွင့္ ျမစ္ေရစီးသံ၏ ဖတ္စာကို လ်စ္လ်ဴမရႈစေကာင္း။
သမိုင္းႏွစ္ေထာင္ခ်ီသည့္ ရာဇဝင္ အဆက္ဆက္ ျမန္မာတို႔ကို ေရခ်ိဳၾကည္ေအး တိုက္ေကြ်းခဲ့သည့္ ထိုထိုေသာ မိခင္ျမစ္ႀကီးမ်ား၏ ေက်းဇူး တရားကိုလည္း ေစာ္ကားရန္ စိတ္ကူးမွ်ေသာ္ မထားေလႏွင့္။
အကြ်ႏု္ပ္တို႔မွာ သဘာဝကို ဖန္တီးတည္ေဆာက္ တုပျခင္းငွါ မစြမ္းသာ၍။
သို႔ေသာ္ ျပဳစုယုယခြင့္ႏွင့္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ေလးေတာ့ ရွိေနပါေသးသည္။
ေက်းဇူးတရား ႀကီးမားသူတို႔ကို ျပန္လည္ေက်းဇူး ျပဳျခင္းတည္း၊ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္းတည္း ဟူေသာ ကတညဳတ၊ ကတေဝဒီ မဂၤလာတရားႏွင့္ အညီ ရွင္သန္ခြင့္ကို ရယူၾကသင့္ပါ၏။ ေလာကတၳစရိယကို က်င့္သံုးသည့္ ရြာသားတို႔၏ ဇာတိပုညႏွင့္ အစဥ္အလာကို ဆင္ျခင္ ၾကပါစို႔။
ထိုထက္ပို၍ ႀကီးျမင့္ေသာ ဥာဏ္ပညာ မရွိၿပီတည္း။
       အဖိုးအဖြားတို႔ ခ်န္ထားခဲ့ၾကသည့္အတြက္ မိမိတို႔သည္ စိမ္းလန္း လတ္ ဆတ္ေသာ ေလႏွင့္ ရွင္သန္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ စိမ့္ႀကီး၊ ၿမိဳင္ႀကီးတို႔၏ ရင္ခြင္တြင္ လံုၿခံဳစြာ ခိုနား ခဲ့ၾကရသည္။ေမြးဖြားလာၾကဦးမည့္ မ်ိဳးဆက္တို႔အတြက္ ၿမိဳ႕ ဦး၊ ရြာဦးထိပ္တြင္ အရိပ္ ေကာင္းေကာင္း မန္က်ည္းပင္ပ်ိဳ တစ္ပင္ႏွင့္ ေအးစိမ့္ေန သာ ေရခ်ိဳၾကည္ျမ ထည့္ ထားသည့္ ေရခ်မ္းအိုးစင္ငယ္ေလး တစ္စင္ေလာက္ ခ်န္ရစ္ ထားေပးခဲ့ ၾကပါစို႔။
ကမၻာႀကီးလည္း အရိပ္ရပါေစ။
                                                   သိန္းႏိုင္( ေမာကၡပညာေရးမဂၢဇင္းမွ ကူးယူပါသည္)

ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ ဆုေတာင္းပြဲ ( ၂ )

   ေတာင္ကုန္းေပၚက ဆင္းၿပီး အမွတ္သုံးကားေပၚတက္၊ ကားေပၚကဆင္းၿပီး ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီး၏ ရထားေပၚတက္ေတာ့လည္း အမွတ္သုံးတြဲမွာပဲ ျဖစ္ေလသည္။ အျပန္မွာ ယွဥ္တြဲထုိင္လာသူကေတာ့ တရုပ္ႏုိင္ငံ၊ ေရွာင္လင္ေက်ာင္းတုိက္က သုိင္းကစားတတ္သည့္ တရုပ္ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါးပင္ ျဖစ္သည္။ အစီစီၿမိဳ႕သုိ႔ အသြားတုန္းက ရထားေပၚမွာ ကြန္ဂုိဘုန္းေတာ္ႀကီးႏွင့္ ကြန္ဂုိဘာသာေရးအေၾကာင္းတုိ႔ကို ေဆြးေႏြးမိၾကသည္။ အစီစီၿမိဳ႕မွ ေရာမၿမိဳ႕သုိ႔ ျပန္ေသာအခါမွာေတာ့ တရုပ္ေရွာင္လင္ဘုန္းႀကီး ေမးသမွ် ျမန္မာ့ဘာသာေရးအေၾကာင္းေတြကုိ ေျပာခဲ့ရေလသည္။  

      ေတြးေတာမိသည္မွာ တရုပ္ျပည္က ယန္စီျမစ္သည္လည္း ပင္လယ္သုိ႔ ၀င္၏။ ျမန္မာ့ ဧရာ၀တီျမစ္သည္လည္း ပင္လယ္မွာပင္ အဆုံးသတ္၏။ အိႏၵိယႏုိင္ငံက ဂဂၤါျမစ္သည္လည္း ပင္လယ္သုိ႔ေရာက္ေတာ့ ပန္း၀င္သည္ မဟုတ္ေလာ့?. အီဂ်စ္က ႏုိင္းျမစ္၊ ဥေရာပက ရုိင္းျမစ္၊ ေျမာက္အေမရိကက မစၥစပီျမစ္၊ ေတာင္အေမရိကက အေမဇုံတုိ႔သည္လည္း ပင္လယ္သုိ႔သာ ၀င္ၾကေလကုန္၏။ အမည္တုိ႔ကို ကုန္းေပၚမွာ ထားခဲ့ၾကေလသည္။ ပင္လယ္ထဲသုိ႔ေရာက္ အမည္ေပ်ာက္၍ ေပါင္းၾကေလကုန္၏။
      “Peace, Harmony, Co-Existence”, ဟူသည္ အမည္အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိေသာျမစ္တုိ႔ ပင္လယ္သုိ႔ ၀င္ၾကကုန္သည္ႏွင့္ တူ၏။ ေအာက္တုိဘာလ ႏွစ္ဆယ့္ခုႏွစ္ရက္ေန႔ည ရွစ္နာရီခန္႔ ဘာတီကန္ နန္းေတာ္သုိ႔ ျပန္ေရာက္၏။ မုိးတစ္ဖြဲဖြဲ က်ေရာက္ေနသည္။ မုိးေရမႈန္တုိ  ႔ေအာက္က ေရႊေရာင္ေတာက္ပေနေသာ စိန္႔ပီတာေက်ာင္းေတာ္ႀကီး၏ အမုိးလုံးလုံးကုိ လွ်စ္စစ္မီးေမာင္းမ်ား အားေကာင္းစြာထုိးထားသျဖင့္ ရႈမ၀ႏုိင္ေအာင္ ၾကည့္ႏူးရသည္။ မုိးဖြဲမ်ား သဲလာသျဖင့္ ေရာမၿမိဳ႕ေတာ္၏ လမ္းတုိ႔မွာ ေငြေရာင္ေတာက္ေနသည္။ ခပ္ေျဖးေျဖးေမာင္းခဲ့ရသည့္အတြက္ ညဆယ့္တစ္နာရီေရာက္မွ ဟုိတယ္ျပန္ေရာက္ၾကေလသည္။ ဟုိတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တီဗီြ တယ္လီေဗးရွင္းမွ သတင္းမ်ား ဖြင့္ၾကည့္သည္။ ဘာသာေပါင္းစုံ အစည္းအေ၀းမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုေတာင္းပြဲကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္လြင့္တာ ၾကည့္လိုက္ရသည္။ ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ရက္ နံနက္ခင္းတြင္ မနက္စာ ေစာေစာစား၍ ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီး၏ ရုံးခ်ဳပ္သုိ႔ သြားၾကရသည္။ အေရးႀကီးေသာ ေနရာတုိင္း၌ ၀ါ-စိမ္း-နီ အကြက္ဆင္းျဖင့္ ခ်ဳပ္ထားသည့္ ယူနီေဖါင္းကုိ ဆင္ျမန္းထားေသာ ဆြစ္ဇာလန္လူမ်ဳိး လုံၿခဳံေရးတပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ား ေစာင့္ၾကပ္ေန ၾကသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ အခ်ဳိ႕က ဓာတ္ပုံတြဲရုိက္ၾကသည္။ ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီး၏ ရုံးခ်ဳပ္ခန္းမေဆာင္ႀကီး တစ္ခု၌ “VIP” သတ္မွတ္ထားသည့္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္ခန္႔ကို ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီးကုိယ္တုိင္ တစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္း အသီးအသီး ေတြ႕ဆုံ၍ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ကာ ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာၾကားသည္။ ဤေနရာမွာ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္တုိ႔က လက္ေဆာင္ပစၥည္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ေပးကမ္းၾကသည္။ အေရးႀကီးပုဂၢဳိလ္ႏွင့္ အေရးမႀကီးပုဂၢဳိလ္ကုိ လည္ပင္း၌ ခ်ိတ္ဆြဲရသည့္ မွတ္ပုံတင္ကဒ္ျပား၌ အေရာင္ျဖင့္ ခြဲထားသည္။ အနီေရာင္ မွတ္ပုံတင္ကဒ္ကို “VIP” ေပး၍ အျပာေရာင္ကုိ ရုိးရုိးတက္ေရာက္သူအား ေပးထားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ထုိခြဲထားခ်က္အတုိင္း ခန္းမေဆာင္ႀကီးတစ္ခု၌ အနီ-အျပာအမွတ္အသားျဖင့္ အီတလီအရသာမ်ဳိးစုံပါ၀င္သည့္ ေန႔လည္စာျဖင့္ တည္ခင္းဧည့္ခံေလသည္။ ေန႔လည္စာ စားၿပီးေသာအခါ ဘာတီကန္ကုိ ၾကည့္ၾကသည္။ စိန္႔ပီတာေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကုိ လွည့္လည္ၾကည့္ရႈၾကသည္။ ျမန္မာ Mission” ႏွင့္ ထုိင္း “Mission” ကုိ ထုိင္းလူမ်ဳိးဘစ္ေရွာ့အဆင့္ရွိ ရုိမာန္ကက္သလစ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါး “Andrew” က လိုက္လံရွင္းလင္းျပသ ေဟာေျပာသည္။ ဘာတီကန္ရုံးအဖြဲ႔က စီမံထားေသာ ဓာတ္ပုံဆရာ၏ ရုိက္ကြက္စီဒီ ဓာတ္ျပားမ်ားကို ဘာတီကန္ၿမိဳ႕ေတာ္အတြင္း စိန္႔ပီတာေက်ာင္းေပါက္၀က ဓာတ္ပုံဆုိင္တစ္မွာ အေၾကာင္းသိေသာ အဖြဲ႔၀င္ကုိယ္စားလွယ္ေတာ္တုိ႔က တုိးလွ်ဳးိ၍ ကူးယူခဲ့ၾကသည္။
     ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ေန႔ ညေနခင္းႏွင့္ ညဥ့္ဦးယာမ္ ေရာမၿမိဳ႕အလွအပကုိ အနည္းငယ္မွ် ၾကည့္ရႈခဲ့ၾကၿပီး ဟုိတယ္ျပန္၍ ပစၥည္းသိမ္းရသည္။ ႏွစ္ဆယ့္ကုိးရက္ေန႔ နံနက္ခင္း ဟုိတယ္မွထြက္၍ ေရာမေလဆိပ္သုိ႔ သြားၾကရသည္။ ျမန္မာသံရုံးက ကပ္ေသာ ျမန္မာထမင္းဟင္းအရသာကို ၿမိန္ယွက္စြာစားသုံးၾကၿပီး အီတလီေလေၾကာင္းျဖင့္ ေရာမၿမိဳ႕မွ မီလန္ၿမိဳ႕သုိ႔ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိင္းေလယာဥ္ပ်ံ သည္ ေရာမတစ္လွည့္ မီလန္တစ္လွည့္ အဆင္းအတက္ျပဳလုပ္သည္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အျပန္တြင္ ေရာမရက္ႏွင့္ မႀကဳံဘဲ မီလန္ရက္ႏွင့္ ႀကဳံေနျခင္း ျဖစ္သည္။ မီလန္သုိ႔ေရာက္ေတာ့ ထုိင္းေလယာဥ္ပ်ံေကာင္တာသုိ႔၀င္၍ ခ်က္ကင္လုပ္ပါသည္။ ေလယာဥ္ပ်ံအင္ဂ်င္စက္ထဲ ငွက္ေတြ ၀င္သြား၍ ေလယာဥ္ပ်ံ မတက္ႏုိင္ေတာ့ပါဟု ထုိင္းေလယာဥ္၀န္ထမ္းမ်ားက ဆုိၾကသည္။ မိမိစုထားသည့္ ထုိင္းေလယာဥ္ပ်ံ ပ်ံသန္းထားသည့္ မုိင္ေပါင္းရွစ္ေသာင္းခန္႔တုိ႔ ကိန္းေအာင္းေနေသာ ပလက္တီနန္ကဒ္ကုိ ျပလိုက္ေတာ့ မီလန္ၿမိဳ႕ေလဆိပ္က ထုိင္းေလေၾကာင္းအမႈထမ္းတုိ႔သည္ ခ်က္ခ်င္းခရီးဆက္ႏုိင္ေအာင္ စီမံေပးၾကသည္။ အီတလီႏုိင္ငံ၊ မီလန္ၿမိဳ႕မွ ဂ်ာမဏီေလယာဥ္ပ်ံသုိ႔ တင္ေပးလုိက္သည္။ မီလန္မွ ဂ်ာမဏီႏုိင္ငံ၊ ဖရန္႔ဖတ္ၿမိဳ႕သုိ႔ ဂ်ာမန္ေလေၾကာင္းျဖင့္ ညရစ္နာရီမွာ ေရာက္ၾကသည္။ ဖရန္႔ဖတ္ေလေၾကာင္းရွိ ထုိင္းေလေၾကာင္း၀န္ထမ္း တုိ႔က ေလဆိပ္ထဲမွာစီးေသာ ဘကၳရီျဖင့္ေမာင္းေသာ ကားကေလးျဖင့္ ထုိင္းေလယာဥ္ပ်ံဆုိက္ထားေသာ ဂိတ္အေရာက္ပုိ႔ေပးၾကသည္။ အေကာက္ခြန္ႏွွင့္ လူ၀န္မႈႀကီးၾကပ္ေရး လုံၿခဳံေရးတုိ႔ကုိ အစစ္အေဆးခံယူျခင္း၊ ျဖတ္သန္းျခင္းတုိ႔၌ ဘကၳရီကားကေလးကုိေမာင္းေသာဂ်ာမန္လူမ်ဳိး ယာဥ္ေမာင္းအမ်ဳိးသမီးႀကီးက ေဆာင္ရြက္ေပးသျဖင့္ ကားေပၚက မဆင္းလုိက္ရဘဲ အဆင့္ဆင့္ျဖတ္သန္း၍ ေလယာဥ္ပ်ံ တံခါးေပါက္သို႔ ေရာက္သြားသည္။ ေနာက္ဆုံးခရီးသုံးေယာက္ သီတဂူဆရာေတာ္၊ အတြင္းေရးမွဴးသုံး ဦး၀င္းေအာင္ႏွင့္ ဖာသာတင္၀င္းတုိ႔ သက္ျပင္း ဟင္းကနဲခ် ေလယာဥ္ပ်ံထုိင္ခုံေပၚ ထုိင္ခ်လုိက္ၾကသည္။ အခ်င္းခ်င္းၾကည့္၍ ၿပဳံးေနၾကသည္။ ကမၻာ့အ၀ွမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ! သတၱေလာကတစ္ခုလုံး ႀကိမ္မီးအုံးသလို ျဖစ္ျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ!.
      သီတဂူစန္းလ ပမာ ခ်မ္းျမသာယာ ရွိၾကပါေစ! ဟု အားလုံး ဆုေတာင္းၾကပါသည္။ ထုိင္း၊ အီတလီ၊ ဂ်ာမဏီတုိ႔ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီး စီမံသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခရီးမွ ျပန္လာၿပီးေနာက္၊ ေအာက္တုိဘာလ သုံးဆယ္ရက္ေန႔မွာေတာ့ ျမစ္ႀကီးနား၊ ပူတာအုိ စကၡဳဒါနခရီးကုိ ဆက္ၾကရေလသည္။ ရပ္ေနေသာ ေရသည္ ညစ္၏၊ မျပတ္စီးေနေသာ ေရသည္ သန္႔ရွင္း၏။

      မွတ္ခ်က္/ ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီး၏ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မိန္႔ခြန္းကုိ သီးျခားေဖၚျပထားပါသည္။

                                                     (သီတဂူဆရာေတာ္)
                                              မွတ္တမ္းတင္သူ ရွင္သုခ (မင္းလွ)

ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ ဆုေတာင္းပြဲ ( ၁ )

     ကမၻာေပၚလူသားတုိ႔ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ၾကကုန္ေသာ ဘာသာတရားတုိ႔သည္ အျပင္အပ အသြင္အျပင္ သုိ႔မဟုတ္ အေပၚယံ အေနအထားအမ်ဳိးမ်ဳိး မတူျခားနား ကြဲျပားၾကေသာ္လည္း အတြင္းက်က် အႏွစ္သာရ “Inner core” မွာမူ မ်ားစြာတူညီၾကေပၿပီ။ ဥပမာ သီလ “Precept”, ေမတၱာ “Universal love”, ကရုဏာ “Compassion”, ပညာ “Wisdom”, ဤဆုိခဲ့သည့္ အဓိကက်ေသာ အခ်က္အလက္တုိ႔မွာ ဘာသာတရားအားလုံးတုိ႔၏ “Commom Platform”, သဖြယ္ျဖစ္ေသာ “(Ethical System), မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ျဖင့္ က်င့္သုံးၾကပုံမ်ား ကြာျခားႏုိင္ဖြယ္ရွိေသာ္လည္း အားလုံးတုိ႔၏ ဦးတည္ခ်က္မွာ သႏၱိ (သွ်ႏၱီ)၊ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း။ အကမၸိ၊ မတုန္လႈပ္ျခင္း သုိ႔မဟုတ္ တည္းၿငိမ္ျခင္း။ “Stabality”, ၀ိမုတၱိ၊ လြတ္ေျမာက္ျခင္း။ “Freedom” ဟူသည့္ ဘုံရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား၌ သူ႔နည္း သူ႔ဟန္ျဖင့္ တူညီၾကသည္က မ်ားေပသည္။ 

    ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘာသာတရားတုိင္း၌ ခြင့္လြတ္ျခင္း၊ “Forgiveness”, သီးခံျခင္း၊ “Tolerance”, အနတၱ၊ “Self-lessness”, ကုိယ္က်ဳိးမဖက္ျခင္း။ သူတပါးတုိ႔၏ အက်ဳးိစိးပြားကို ေဆာင္ရြက္ျခင္းတုိ႔သည္လည္း ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဘုံက်င့္စဥ္ “Common Ethic” မ်ားျဖစ္သည္ဟု သေဘာရေပသည္။

  အီတလီႏုိင္ငံ၊ ေရာမၿမိဳ႕ထဲက ဘာတီကန္ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္ထားရွိေသာ သုိ႔မဟုတ္ ရုံးစုိက္ေသာ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္တုိ႔၏ အႀကီးဆုံး အႀကီးအကဲ ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီးက အေထာက္အပံ့ “Sponsor” ေပးသျဖင့္ ကမၻာ့ဘာသာေပါင္းစုံ အစည္းအေ၀းပြဲႀကီး တစ္ခုကုိ ေရာမၿမိဳ႕ေတာ္မွ သုံးနာရီခြဲမွ် ရထားစီး၍သြားရေသာ ေရာမၿမိဳ႕၏ အေနာက္ဘက္ယြန္းယြန္းမွာ ရွိသည့္ အစီစီ (……) ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလး တစ္ခု၌ က်င္းပခဲ့သည္။ ရုိမာန္ကက္သလစ္ ဘာသာ၀င္တုိ႔၏ေခါင္းေဆာင္ ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီးက အသြားအျပန္ ေလယာဥ္စရိတ္မ်ား၊ ဟုိတည္ တည္းခုိခမ်ား၊ ျပည္တြင္းခရီးစဥ္ သြားလာမႈမ်ားအားလုံးကုိ တာ၀န္ယူ၍ ႏုိင္ငံေပါင္း(၁၀၀)ေက်ာ္မွ ဘာသာတရားအားလုံးတုိ႔၏ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေပါင္း (၂၀၀)ေက်ာ္ကုိ ဖိတ္ၾကားခဲ့သည္။ ေရာမၿမိဳ႕ေလဆိပ္၌ ရုိမာန္ကက္သလစ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား၊ သီလရွင္မ်ားက ယုယုယယ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ႀကိဳဆုိၾုကပါသည္။ ဖုိက္စတားဟုိတည္ မ်ား၌ ေနရာထုိင္ခင္းေပးပါသည္။ အလြန္အေရးႀကီးပုဂၢဳိလ္မ်ားကုိ သီးျခားကားငယ္ကေလးမ်ားျဖင့္ ႀကိဳဆုိသယ္ေဆာင္ၾကၿပီး အျခားပုဂၢဳိလ္မ်ားကုိ အဆင့္ျမင့္ ဘတ္စ္ကားႀကီးမ်ားစီစဥ္၍ အကူအညီ အေစာင့္အေရွာက္ လမ္းညႊန္ပုဂၢဳိ္လ္မ်ားျဖင့္ ခရီးဦးႀကိဳဆုိ ျပဳၾကပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ သီတဂူဆရာေတာ္၊ ရုိမာန္ကက္သလစ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးတင္၀င္း၊ သီတဂူအတြင္းေရးမွဴးသုံး ဦး၀င္းေအာင္တုိ႔ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ေနရာတကာ အဂၤလိပ္စကားေျပာ၍မရေသာ အီတလီ၌ ေရာမေရာက္ ျမန္မာ သံရုံးက သံအမတ္ႏွင့္ သံတမန္၀န္ထမ္းမ်ားက ႀကိဳဆုိျခင္း၊ လမ္းညႊန္ျခင္း၊ လိုက္လံျပသျခင္းတုိ႔ျခင့္ “Buddhist Mission”, ကို မ်ားစြား အကူအညီ အေထာက္အပံ့ေပးခဲ့ေလရာ အခက္အခဲ အဖုအထစ္မရွိ ေခ်ာေမာေျပျဖစ္၍ အလြန္၀မ္းသာ ေက်းဇူးတင္ရေပသည္။
   ၂၇-ရက္ေန႔ နံနက္စာကုိ ဟုိတယ္မွာ ေစာေစာစားၾကၿပီး ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီး၏ ဗဟုိဌာနျဖစ္ေသာ ဘာတီကန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စိန္႔ပီတာေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသုိ႔ သြားၾကရသည္။ စိန္႔ပီတာေက်ာင္းေတာ္ႀကီး၏ အနီး၌ ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီး၏ရထား စုိက္ေရာက္ထားၿပီး ျဖစ္သည္။ အတြဲေပါင္း(၇)တြဲပါေသာ ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီး၏ တြဲတုိ႔ကို နံပါတ္အစဥ္အတုိင္း ထုိးထားသည္။ သီတဂူအဖြဲ႕စီးလာေသာ ဘတ္စ္ကားမွာ နံပါတ္သုံးျဖစ္၍ ရထားေရာက္ေတာ့လည္း တြဲနံပါတ္သုံးမွာပင္ ေနရာယူၾကရပါသည္။ ရထားမွာ ထမင္းဆုိင္ တြဲ၊ ေကာ္ဖီဆုိင္တြဲပါသျဖင့္ အလြန္အစဥ္ေျပပါသည္။ ဒုိးလွ်ဳိေပါက္ အၿမီးမွေခါင္း၊ ေခါင္းမွ အၿမီးသုိ႔ သြားလာႏုိင္ပါသည္။ တြဲေပၚေရာက္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ “Syprus, Greek, Turkis, Azarbaijan, Iran, Iraq, အစရွိေသာ “Middle-East” က ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ဥဇဘက္ကစၥတန္၊ တာဂ်စၥတန္၊ ကာဇစၥတန္၊ ပါကစၥတန္၊ အာဖဂန္နစၥတန္ စတဲ့ “Central Asia” ႏုိင္ငံမ်ားမွ မရင္းႏွီးဘူးသည့္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ထုိ႔အျပင္ ေတာင္အာဖရိကႏွင့္ ေတာင္အေမရိကတုိက္မွ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ေတြ႕ရေပသည္။ ဘာတီကန္မွ ရထားထြက္သည့္အခါ ရထားတြဲမ်ားကို ဒုိးလွ်ဳိေပါက္ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကည့္မိခဲ့ရာ အေရာင္အေသြးမ်ဳိးစုံႏွင့္ အဆင္အျပင္ အသြင္အျပင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖုံဖုံတုိ႔ႏွင့္ ဘာသာေရးမ်ဳိးစုံတုိ႔၏ ပန္းမ်ဳးိပြင့္သည့္ ပန္းဥယ်ာဥ္ တစ္ခု ေရြ႕လ်ားေနသကဲ့သုိ႔ ေတြးထင္မိေလသည္။
  လမ္းေဘး၀ဲယာတြင္ လုံၿခဳံေရးတပ္ဖြဲ႕၀င္တုိ႔ အျပည့္အ၀ ခ်ထားသည္ကုိ အစီစီၿမိဳ႕ေရာက္သည့္အထိ ေတြ႕ရသည္။ ရထားလမ္းႏွင့္ ေမာ္ေတာ္ကားလမ္း ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္ သြားေသာေနရာတုိင္း၌လည္း အီတလီပုလိပ္တုိ႔၏ လုံးၿခဳံေရးယာဥ္မ်ား ၀ဲယာႏွစ္ဖက္ညွပ္၍ လိုက္ပါလာသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ေကာင္းကင္ယံက ဟယ္လီေကာ္ပတာ ရဟတ္ယာဥ္လုံၿခဳံေရးလည္း တစ္ေလွ်ာက္လုံးလိုက္ပါလာေလသည္။ လမ္းေဘး၀ဲယာတုိ႔၌ ခရီးတစ္ေလွ်ာက္လုံး ပန္းခုိင္မ်ား၊ အလဲငယ္ကေလးမ်ားကုိ ေ၀ွ႔ရန္းႏႈတ္ဆက္ၾကသည့္ လူအုပ္ႀကီးမွာ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြ၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ၊ ခရီးအေ၀းမွ ရြာသို႔ျပန္လာရာတြင္ ရြာအ၀င္မွ ေဆြမ်ဳးိဥာတကာေတြ ႀကိဳဆုိေနၾကသလိုပင္ ျဖစ္သည္။ မိမိႏွင့္ ႏွစ္ခုံတြဲမွာ ေဘးတုိက္ယွဥ္၍ထုိင္လာသူကား နယူးေယာက္ၿမိဳ႕မွ ဘစ္ေရွာ့(Bipshop)တစ္ပါးျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ခုံမွ ႏွစ္ေယာက္တြဲမွာ ကညာႏွင့္ ကြန္ဂုိတုိ႔က အစၥလာမ္ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဘာတီကန္မွ ခုႏွစ္နာရီထြက္ေသာ ရထားသည္ အစီစီၿမိဳ႕သုိ႔ ဆယ္နာရီမွာေရာက္သည္။ အစီစီၿမိဳ႕ က ၿမိဳ႕၀င္ၿမိဳ႕ထြက္ ႀကိဳဆုိေနသည့္ လူအုပ္ႀကီးမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြဲကြာေနေသာ ေဆြမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ဆုံးေတြ႕သည့္အလား အားပါးတရ ၾကည့္ႏူးမႈကုိ ခံစားရသည္။ အစီစီၿမိဳ႕၊ စိန္႔ဖရန္စစ္ဘုရားေက်ာင္းႀကီး၏ အ၀င္၀မွ ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီးက ေစာင့္ႀကိဳေနသည္။ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္အားလုံးတုိ႔ကို ၿပံဳးၿပဳံးရႊင္ရႊင္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္သည္။ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး၏ ဘုရား၀တ္ျပဳ ခန္းမေဆာင္၌ အားလုံးစုေ၀းၾကသည္။ ထုိေက်ာင္းတုိက္ႀကီး၏ အႀကီးအကဲ ရုိမာန္ကက္ကလစ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး ---------က ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကား ျမြက္ၾကားသည္။ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ တစ္ဆယ့္ငါးေယာက္ခန္႔က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကား၊ သီးခံခြင့္လြတ္ျခင္း ေမတၱာစကား မိန္႔ၾကားၾကသည္။ ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီးက ထုိနံနက္အခန္းအနား၏ အပိတ္ႏႈတ္ဆက္မိန္႔ခြန္း မိန္႔ၾကားသည္။ ထုိအစီစီၿမိဳ႕၊ စိန္႔ဖရန္ဆစ္ေက်ာင္းတုိက္ႀကီး၏ ဧည့္ခန္းမေဆာင္ႀကီး၌ ေန႔လည္စာျဖင့္ တည္ခင္း ဧည့္ခံေကၽြးေမြး ၾကသည္။ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္အားလုံးတုိ႔ အတူတကြ ေန႔လည္စာ သုံးေဆာင္ၾကသည္။ ေန႔လည္စာ စားၿပီးလွ်င္ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္နာရီမွ တစ္နာရီအထိ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္စီ တစ္ေယာက္စီတုိ႔အား တစ္ေယာက္စီ တစ္ေယာက္စီေနဖုိ႔ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းငယ္ေလးမ်ားႏွင့္တူသည့္ သီးျခားအခန္းငယ္ေလးမ်ား ေပးသည္။ ဘာသာေရးေခါင္းမ်ား အသီးအသီး တစ္ေယာက္စီ တစ္ေယာက္စီ သူ႔နည္း သူ႔ဟန္ျဖင့္ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဆုမြန္ေကာင္းမ်ား ေတာင္းၾကရန္ျဖစ္သည္။
  သီတဂူဆရာေတာ္ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ရတနသုတ္ကုိ ကုိးေခါက္ရြတ္၍ ပရိတ္ႏွင့္ဆုေတာင္း ေပါင္းလိုက္သည္။ ေခတၱမွ်မွိန္း၍ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေနတုန္း တံခါးေခါက္သံၾကား၍ ၾကည့္လိုက္ရာ ေန႔လည္ တစ္နာရီ ဆယ့္ငါးမိနစ္ ရွိေနေပသည္။ ခပ္သုတ္သုတ္ေျပးဆင္ နံပါတ္သုံးကားေပၚတက္ၿပီး ကားတန္းႀကီးထြက္ခဲ့ရာ စိန္႔ဖရန္ဆစ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး၏ ရုပ္အေလာင္း သိမ္းဆည္းထားရာ အစီစီၿမိဳ႕၏ အေနာက္ဘက္ ေတာင္ကုန္းေပၚသို႔ တက္ရေလသည္။ စစ္ကုိင္းေတာင္ႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ တူေတာ့သည္။ ေက်ာင္းႀကီး၏အေပါက္၀ ရင္ျပင္မွာ ေဆာက္ထားေသာ စင္ျမင့္ေပၚ၌ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုေတာင္းပြဲတစ္ခု ျပဳၾကသည္။ တစ္ေယာက္လွ်င္ စကၠန္႔သုံးဆယ္ ေလးဆယ္မွ်စီ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကား ေျပာၾကသည္။ ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီးက အခန္းအနားသိမ္းစကားကုိ ျမြက္ၾကားသည္။ အျပစ္ရွိသူ လုူသားတုိ႔ အျပစ္ကင္း၍ သန္႔ရွင္းျခင္း၊ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အထိမ္းအမွတ္ကို ရည္ရြယ္သည္ဟု ယူဆသည္။ ခုိျဖဴအေကာင္ တစ္ရာခန္႔ ေကာင္းကင္သုိ႔ လြတ္တင္ခဲ့ၾကပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ စိန္႔ဖရန္ဆစ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး၏ အရုိးေတာ္မ်ား သိမ္းဆည္းထားရာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးအတြင္းသုိ႔ ၀င္ၾကသည္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့ ေတာင္ထိပ္ရင္ျပင္မွ ေန၍ ေရွ႕ေနာက္၀ဲယာ ၾကည့္မိရာ စစ္ကုိင္းေတာင္ ဆြမ္းဦးပညရွင္ ရင္ျပင္ေတာ္က ေန၍ အေရွ႕အေနာက္ ၾကည့္လို႔ ျမင္ရသည့္ျမင္ကြင္း၏ အရသာမ်ဳိးနီးနီးကို ခံစားရေခ်သည္။
   ေတာင္ကုန္းေပၚကအဆင္း ၀ဲယာေတာင္တန္းတစ္ေလွ်ာက္ ေစ်းဆုိတန္းမ်ားမွာ မႏၱေလးေတာင္တန္းအတက္၊ က်ဳိက္ထီးရုိးေတာင္တန္းအတက္က ေစ်းဆုိင္တန္းမ်ားႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ တူသည္ကုိ သတိျပဳမိသည္။ 

                      ( ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။)

                            သီတဂူ ဆရာေတာ္ 

                    မွတ္တမ္းတင္   ရွင္သုခ (မင္းလွ)

ကမၻာလုံးဆိုင္ရာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ အစည္းအေ၀းပြဲၾကီး

              ဤအစည္းအေ၀းႀကီးပြဲႀကီးကို -2011-ခု၊ ႏိုင္၀င္ဘာလ၊ 27-28-29 ရက္ေန႔မ်ားတြင္ သုံးရက္တိုင္တိုင္က်င္းပ၍ (30)ရက္ေန႔တြင္ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဆုေတာင္းျခင္း၊ အစည္းအေ၀းေအာင္ျမင္ျခင္းႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အားလုံးတို႔၏ စုစည္းညီညြတ္မႈအထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ ေဗာဓိပင္စိုက္ပ်ိဳးျခင္း၊ တိဗက္ရဟန္းမင္းႀကီး ဒလိုင္းလားမား၏ ၀မ္းေျမာက္ဂုဏ္ျပဳစကားေျပာ ၾကားျခင္းျဖင့္ အခမ္းအနားၿပီးဆုံးခဲ့သည္။

      နိုင္ငံေပါင္း (47)နိုင္ငံမွ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ေလ့လာသူေပါင္း (500)ခန္႕႔တက္ေရာက္ၾကသည္။ ကမၻာလုံးဆိုင္ရာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ အစည္းအေ၀းပြဲကို နယူးေဒလီၿမိဳ႕တြင္အေျခစိုက္ေသာ မဟာယာန၊ ၀ဇီရာယာန၊ ေထရ၀ါဒတို႔ပူးေပါင္းပါ၀င္သည့္ အေသာကမစ္ရွင္ အေသာကသာသာနျပဳအဖြဲ႕က တာ၀န္ယူ၍ စည္းရုံး ေဆာင္ရြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။  

    ဖိတ္ၾကားထားေသာ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ား၏ အသြား အျပန္ခရီးစရိတ္ႏွင့္ (5)ရက္စာ ဟိုတယ္ခမ်ားကို အေသာကမစ္ရွင္အဖြဲ႕က လွဴဒါန္းခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ အထူးဧည့္သည္ေတာ္မ်ားကိုမူ အိႏၵိယအဲယားလိုင္းျဖင့္ ဗုဒၶဂယာႏွင့္ ဗာရဏသီ သံေ၀ဇနိယေဒသႏွစ္ခုသုိ႔ ညအိပ္ဘုရားဖူးပို႔ေပးခဲ့ပါသည္။ ဤဗုဒၶဘာသာ အစည္းအေ၀းႀကီး၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ေထရ၀ါဒ၊ မဟာယာန၊ ၀ဇီရာယာနဗုဒၶဘာသာဂိုဏ္း အဖြဲ႕အစည္းေပါင္းစုံပါ၀င္သည့္ က်ယ္ျပန္႔ခုိင္မာေသာ အဖြဲ႕အစည္းႀကီးတစ္ခု ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ရန္ ရည္ရြယ္သည္။ ထိုဗုဒၶဘာသာအစည္းအရုံးႀကီးကို (International Buddhist confederation(IBC) ဟုေခၚဆိုသည္။ ဤအဖြဲ႕အစည္းႀကီးသည္ ဗုဒၶဘာသာဂိုဏ္းအခ်င္းခ်င္း၊ အသင္းအဖြဲ႕အခ်င္းခ်င္း မၾကာမၾကာေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြး၍ အသိဥာဏ္မ်ားဖလွယ္ၾကရန္ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈမ်ားကိုတည္ေဆာက္ၾကရန္ ဗုဒၶသာသနာထိန္းသိမ္းေရး, ျပန္႔ပြားေရး, တိုးတက္ေရးႏွင့္ကာကြယ္ေစာက္ေရွာက္ေရးတို႔ကုိ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္အားလုံး အတူလက္တြဲေဆာင္ရြက္ၾကရန္ရည္ရြယ္သည္။
     ထို႔ျပင္ အိႏိၵယႏိုင္ငံရွိ ဗုဒၶဘာသာအေမြအႏွစ္မ်ား၊ အထူးသျဖင့္ လုမၺိနီ၊ ဗုဒၶဂယာ၊ မိဂဒါ၀ုန္၊ သာ၀တိၳ၊ ကုသိႏၷာရုံ၊ ဆန္ခ်ီ၊ အဂ်န္တာ အစရွိေသာ ေဒသမ်ားကို ၀ိုင္း၀န္းထိန္းသိမ္းေစာက္ေရွာက္ၾကရန္ ရည္ရြယ္သည္။ လူငယ္မ်ားအတြက္ အေျခခံ ဗုဒၶသာသနာျပဳေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ စေကာ္လာ ပညာရွင္မ်ားအတြက္ ေကာလိပ္၊ တကၠသိုလ္မ်ားကို တည္ေထာင္ၾကရန္ ရည္ရြယ္သည္။ အတိုခ်ဳပ္မွာ "United Buddhist organization" တစ္ခုဖြဲ႕စည္း၍ "common plat fount" တစ္ခုတည္ေဆာက္ၾကကာ လက္တြဲလမ္းေလွ်ာက္ၾကရန္ ဗုဒၶသာသနာကို ကာကြယ္ေစာက္ေရွာက္ၾကရာႏိႈက္ တစ္ခုတည္းေသာအသံ (united voice) ျဖင့္ ကာကြယ္ေစာက္ေရွာက္ၾက ရန္ရည္ရြယ္သည္။ သုိ႕ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ "global Buddhist congregation" က "International Buddhist confederation" ကို ဖြဲ႕စည္းသည္။ ဤအဖြဲ႕အစည္းႀကီး၏ ေအာက္၌ ဆပ္ေကာ္မတီမ်ားစြာျဖစ္လာမည္။ လိုရင္းအခ်က္မွာ "Buddhist confederation" က "collaboration of Buddhist affair" လုပ္ရမွာျဖစ္သည္။ ဂဂၤါ ယမုနာႏွင့္ အိႏၵဳျမစ္ႏွင့္ အမည္မွ်သာကြဲျပားၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေရဆိုသည္မွာ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ ဂဂၤါ၊ ယမုနာ၊ အိႏၵဳျမစ္တို႔သည္ သူတို႔၏ အမည္နာမမ်ားကို ကုန္းေပၚမွာအားလုံးထားခဲ့ၾကၿပီး ေကာင္းကင္ျပာေအာက္က ဆားငန္ေရမွာ ေပါင္းသြားၾကသည္။ ပင္လယ္သမုဒၵရာ၌ "confederate" ႏွင့္ "collaborate" လုပ္လိုက္ၾကသည့္အတြက္ တစ္ေရာင္တည္း တစ္ေသြးတည္း အရသာ တစ္ခုတည္းျဖစ္ၾကေလကုန္၏။   

    ဤဗုဒၶဘာသာအစည္းအေ၀းႀကီးကို နို၀္င္ဘာလ(27)ရက္ နံနက္ (9)နာရီမွာ အေသာကဟိုတယ္ အစည္းအေ၀းခန္းမေဆာင္ႀကီး၌ က်င္းပပါသည္။ ေထရ၀ါဒပါဠိျဖင့္ ပရိတ္ရြတ္ျခင္း၊ သကၠဋကိုအေျခခံေသာ တိဗက္သံျဖင့္ ပရိတ္ရြတ္ျခင္းတို႔ျဖင့္ ဖြင့္လွစ္သည္။ စည္းရုံးေရးေကာ္မတီဥကၠ႒ "lov zan" က ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကား မိန္႔ၾကားသည္။ အိႏိၵယႏိုင္ငံသမၼတ, ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္, ယဥ္ေက်းမႈ ၀န္ႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တို႔ တက္ေရာက္ၾကမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း တိဗက္သံဃာေတာ္ တို႔ ေခါင္းေဆာင္စီမံေသာ အစည္းအ၀းႀကီး၌ တိဗက္ရဟန္းမင္းႀကီး ဒလိုင္းလားမား တက္ေရာက္သည္ကို တရုတ္ႏိုင္ငံအစိုးရက ကန္႔ကြက္သည္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အိႏိၵယ အစိုးရ၏ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ မည္သူမွ် တက္ေရာက္လာျခင္းမရွိေတာ့ေပ။ နံနက္ခင္းဖြင့္ပြဲ၌ တိဗက္၊ ကိုရီးယား၊ ဂ်ပန္၊ သီရိလကၤာ၊ လာအို ၊ ကေမၻာဒီးယား၊ ျမန္္မာကိုယ္စားလွယ္တို႔ အသီးသီးစကားေျပာၾကသည္။ အထူးသျဖင့္  ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရႊက်င္နိကာယ သံဃရာဇာ သာသနာပိုင္ ၀ါဆိုဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ျမန္မာလိုေျပာၾကားသည့္ မိန္႕ခြန္းကို သီတဂူဆရာေတာ္က အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ျပန္လည္ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထို႕ေနာက္ ဘူတန္၊ မြန္ဂိုလီးယား ၊ မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ထိုင္၀မ္၊ ပန္ဂ်ပ္၊ အာဖရိကနိုင္ငံ ဗုဒၶဘာသာကိုယ္စားလွယ္မ်ားကလည္း အသီးသီးမိန္႔ခြန္းေျပာၾကသည္။ လားမားႀကီး "lov zan" က ေက်းဇူးတင္စကားေျပာ၍ ဖြင့္ပြဲ အစီအစဥ္ၿပီးဆုံးသည္။ ညေန (၆)နာရီ၌ စကာေျပာမည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႕တုိ႔ ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းၾကသည္။ ညပုိင္းတြင္ ယဥ္ေက်းမႈအကမ်ားျဖင့္ ဧည့္ခံ၍ ညစာစားပြဲက်င္းပသည္။ လူပုဂၢဳိလ္မ်ားႏွင့္ မဟာယာနသံဃာေတာ္တုိ႔ ညစာစားသုံးၾကသည္။ (၂၈)ေန႔၌ အစညး္ေ၀းကို ဆက္လက္က်င္းပရာ "lalit Hotel" ၌ အခန္းေလးခန္းခြဲ၍ က်င္းပသည္။ အခန္းတစ္ခုမွာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊ ျဖန္္႔ခ်ိျခင္းနွင့္ ဖြဲ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းမ်ား အေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ဤအခန္း၌ စကားေျပာသူ (၇)ေယာက္ရွိၿပီး ျမန္မာနုိင္္ငံကုိ္ယ္စားလွယ္ သီတဂူဆရာေတာ္က စာတမ္းတစ္ခု မွတ္တမ္းတင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ (ထုိစားတမ္း၏ျမန္မာျပန္ကုိ သီးျခားေဖၚျပမည္)။ 

    အခန္းက႑(၂)၌ ဗုဒၶတရားေတာ္ႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ႀကံ့ခုိင္ က်န္းမာေရးအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၾကသည္။ တတိယအခန္းက႑၌ ကုိယ္က်င့္တရားႏွင့္ ဘ၀တန္ဘုိးအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၾကသည္။ စတုတၳအခန္းက႑၌ ေျပာင္းလဲေနေသာ ကမၻာ၌ ဗုဒၶဘာသာ၏အေနအထား အသက္ေမြးလုပ္ငန္းႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ျခင္းအေၾကာင္းတုိ႔ကို ေဆြးေႏြးၾကသည္။ အထူးက႑တစ္ရပ္အေနျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔၏ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ သဘာ၀ကမၻာအၾကာင္းကုိ "Park Hotel" တြင္ က်င္းပသည္။ (၂၉)ရက္ေန႔ နံက္၌ "Lalit Hotel" ၌ပင္ အသိပညာမ်ားစုေစာင္းျခင္း၊ "Collective wisdom, Engaged Buddhism, လူမႈေရး ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ကမၻာတစ္၀ွမ္းလုံး၌ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္ အၾကမ္းဖက္းျခင္း၊ ဆူပူေသာင္းၾကမ္းျခင္းတုိ႔ကို ဗုဒၶ၀ါဒရႈေဒါင့္မွ တုန္႔ျပန္ျခင္းႏွင့္ ဗုဒၶသာသနာ၌ အမ်ဳိးသမီးတုိ႔၏ အခန္းက႑အေၾကာင္းကုိ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ညေနပုိင္း (၆)နာရီခြဲ၌ အထူးအစည္းအေ၀းအျဖစ္ မိမိဆုိင္ရာ ညီညြတ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႕ ဖြဲ႕စညး္ပုံရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား၏ အေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးၾကသည္။ "Park Hotel" ၌ သိပၸံပညာ၊ နည္းပညာတုိ႔၌ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔၏ အျမင္ဟူေသာ အေၾကာင္းအရာကို ေဆြးေႏြးၾကသည္။ 

   (၃၀)ရက္ေန႔ နံနက္ခင္း၌ လာအုိသံဃာ့ရာဇာ ျမန္မာေရႊက်င္နိကာယ သံဃာ့ရာဇာ ၊ တိဗက္သံဃာ့ရာဇာ (ဒလိုင္းလားမား)တုိ႔ ေခါင္းေဆာင္ေသာ ဂုိဏ္းေပါင္းစုံ အေရာင္စုံ အသြင္ အျပင္မ်ဳိးစုံေသာ သံဃာေတာ္အားလုံးတုိ႔ႏွင့္ ခရစ္စယာန္၊ အစၥလာမ္၊ ဟိႏၵဴ၊ အျခားဘာသာ၀င္မ်ား စုေပါင္း၍ မဟတၱမဂႏၶီဗိမာန္၌ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုေတာင္းပြဲက်င္းပၾကသည္။ ဗုဒၶဘာသာဂုိဏ္းေပါင္းစုံတုိ႔ စုေဆာင္း၍ ျမန္မာ၊ လာအုိ၊ တိဗက္ သံဃာ့ရာဇာသုံးပါးတုိ႔က ေဗာဓိပင္သုံးပင္ကို ေနရႈး အထိမ္းအမွတ္ ဥယ်ာဥ္၌ စုိက္ပ်ဳိးၾကသည္။ လာအုိက မဟာေဗာဓိ၊ တိဗက္(ဒလို္င္းလားမား)က သီဟုိဠ္ေဗာဓိ၊ ျမန္မာက အာနႏၵာေဗာဓိကုိ စုိက္ပ်ဳိးခဲ့ၾကသည္။ (၃၀)ရက္ေန႔ ညေနပုိင္း၌ "International Buddhist Confederation" ဖြဲ႕စည္းပုံရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ လုပ္ငန္းမ်ား၊ လုပ္ငန္းေကာ္မတီမ်ားကုိ အၿပီးသတ္သုံးသတ္ ဆုံးျဖတ္ၾကသည္။ 

   ညပိုင္း၌ အေသာကမစ္ရွင္ ေက်ာင္းတုိက္အတြင္း ဂ်ပန္ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားစီမံထုတ္လုပ္သည့္ သဒၶမၼပု႑ရိကက်မ္းလာေသာ ဘုရားေလာင္းဆယ္ပါးတုိ႔အေၾကာင္း ဇာတ္လမ္းခင္း၍ စတိတ္ရႈိးျပသည္။ အေမရိကမွလာသည့္ ဂ်ပန္ႏြယ္ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႕တစ္ခုက ဓမၼေတးသီခ်င္းတုိ႔ကို "Rock and Roll" ျဖင့္ သီဆုိတီးမႈတ္ေဖ်ာ္ေျဖသြားသည္။ ေရာင္စုံမီးတုိ႔ျဖင့္ ရႈမၿငီးဖြယ္ထုိးထားေသာ ေဗာဓိသတၱဇာတ္လမ္း မ်ားကုိၾကည္၍ "Rock and Roll" ဓမၼေတးမ်ားကို နားေထာင္လ်က္ လူပုဂၢဳိလ္မ်ားႏွင့္ မဟာယာနဘုန္းေတာ္ႀကီးတုိ႔ ညစာစားပြဲမွာ အထူးၿမိန္ရွက္ဖြယ္ေကာင္းလိမ့္မည္ဟု ထင္ျမင္မိသည္။ သီတဂူသာသနာျပဳ ကပၸိယကာရကအဖြဲ႕၀င္တုိ႔ ကုလားလို ဒုိစာေခၚသည့္ တုိရွည္မုန္႔မ်ားကို စားၾကသည္။ တုိးစားသည့္လူတန္းႀကီးမွာလည္း အေတာ္ရွည္ပါသည္။ နယူးေဒလီ၏ ေဆာင္းဦးသည္လည္း အေတာ္ခ်မ္းေအးပါသည္။ ျမဴေတြဆုိင္းလာသျဖင့္ စလိုက္မီးေရာင္တုိ႔ မုန္မႈိင္းလာသည့္ အခါ ေဗာဓိသတၱမ်ားလည္း အိပ္တန္း၀င္သြားၾကသည့္အလား စင္ျမင့္ေပၚက ေပ်ာက္သြားၾကသည္။ "Rock and Roll" ဓမၼအသံက နယူးေဒလီ၏ ႀကိတ္ႀကိတ္တုိးေမာင္းႏွင္ေနေသာ ေမာ္ေတာ္ကားအသံတုိ႔ကုိ လႊမ္းမုိးသြားသည္။

     ရရာကားေတာင္း၍ အေသာကမစ္ရွင္ ေဗာဓိသတၱစတိတ္ရႈိးမွ ျပန္ခဲ့ရာ ည(၁၀)နာရီခြဲမွာ "Lalit Hotel" သုိ႔ ျပန္ေရာက္သည္။ ေရေႏြးပူပူခ်ိဳး၍ အိပ္ယာ၀င္ခဲ့သည္။ အိပ္ယာထဲေရာက္ေတာ့ ျမင္ေရာင္ေနသည္မွာ အက်ၤ ီမပါတဲ့ ဘုရားေလာင္း ဆယ္ေရာက္တုိ႔ေတာ့ထြက္ခန္း ဘယ္ေလာက္မ်ားခ်မ္းလို္က္မလဲ ဟုေတြးမိသည္။ ၾကားေရာင္ေနမိသည္မွာလည္း ဘုရားေလာင္းစတိတ္ရႈိးက "Rock and Roll" ဓမၼေတးသံျဖစ္သည္။ "Hold Samsara, Hold Samsara, Hold Samsara" အို သံသရာႀကီး ရပ္ပါေတာ့၊ အုိ သံသရာႀကီး ရပ္ပါေတာ့၊ အုိ သံသရာႀကီး ရပ္ပါေတာ့ ျဖစ္သည္။ ႏုိ၀င္ဘာ(၃၀)ရက္နံနက္ခင္း အခမ္းအနားသိမ္းပြဲ၌ တိဗက္ပရိတ္ျဖင့္ အခမ္းအနားဖြင့္သည္။ Organization ေကာ္မတီက စတင္စကားေျပာသည္။ ဗီယက္နမ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး သစ္ကြမ္ဘက (IBC) ဖြဲ႕စည္းျခင္းႏွင့္ အေျခခံသေဘာတရားဖြဲ႕စည္းပုံ ရည္ရြယ္ခ်က္တုိ႔ကို ေၾကညာသည္။ ကုိရီယား၊ ဂ်ပန္၊ တိဗက္၊ သီဟုိဠ္၊ ဂ်ာမဏီ၊ အဂၤလန္ကုိယ္္စားလွယ္မ်ား မိန္႔ခြန္းေျပာသည္။ အထူးသျဖင့္ ဂ်ာမန္ကုိယ္စားလွယ္က ဘိကၡဳနီသာသနာျပန္လည္ေဖၚထုတ္ဖုိ႔ ဦးစားေပးေျပာသြားသည္။ သူျပဳစုထားသည့္ ဘိကၡဳနီသာသာနအေၾကာင္း စာအုပ္ငယ္ေလး၌ နိဒါန္းေရးေပးရန္ ဒလိုင္းလားမား အား ေတာင္းပန္သြားသည္။ စာအုပ္လက္ေဆာင္မ်ား အျပန္အလွန္ ေပးၾကသည္။ အထူးကုိယ္္စာလွယ္မ်ားကုိ တိဗက္ရဟန္းမင္းႀကီးက ကုိယ္တုိင္လက္ေဆာင္ေပးသည္။ တိဗက္ရဟန္းမင္းႀကီး ဒလိုင္းလားမားက နိဂုံးခ်ဳပ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္စကား ေျပာၾကားသည္။ သူ၏အႏွစ္ခ်ဳပ္စကားကုိ ထပ္မံ၍အႏွစ္ခ်ဳပ္ရလွ်င္ ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္သည္ ေရွးေခတ္က အာရွတိုက္၏ကုိးကြယ္ရာတရား "Asian Religion" ျဖစ္ခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ယေန႔မ်က္ေမွာက္ေခတ္၌ ကမၻာ့ဘာသာတရား "World Religion" ျဖစ္ေနၿပီ၊ သုိ႔ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္၏ အႏွစ္သာရမ်ားကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ တုိးပြားေအာင္လုပ္ဖုိ႔ ျပန္႔ပြားေအာင္လုပ္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းေလသည္။ ထုိ႔အျပင္ ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ား၏ မူရင္းအေျခခံမွာ ပါဠိဘာသာျဖစ္သည္ဟု မိန္႔ၾကားသည္။ ပါဠိဗုဒၶ၀င္ကုိ ေဖါင္ေဒးရွင္းခ်၍ သကၠတဗုဒၶ၀င္ကုိ အေပၚက အိမ္သဖြယ္တည္ေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ တႏၱရစ္ဗုဒၶ၀င္ကား အိမ္၏ အခၽြန္အတက္မ်ားသာျဖစ္သည္ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူသြားသည္။ ဗုဒၶဘာသာဂုိဏ္းေတြအားလုံး အေပၚယံအကာပုိင္းမွာ မတူညီႏုိင္ၾကေသာ္လည္း အတြင္းအႏွစ္သာရပုိင္းမွာ တူညီႏုိင္ပါသည္။ ဘာသာတရားတုိ႔၏အႏွစ္သာရသည္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာပင္ျဖစ္သည္။ သီလေကာင္းမွ သမာဓိရမည္၊ သမာဓိရွိေသာ ပုဂၢဳိလ္မွ ပညာျဖင့္ သစၥာကုိထုိးထြင္းသိျမင္ႏုိင္မည္။ ပညာ၀င္မွ ကိေလသာထြက္သည္ ကိေလသာခ်ဳပ္ျခင္းကုိ နိေရာဓဟုေခၚသည္။ အဲဒါေၾကာင့္ မဟာယာနေတြ ဟီနယာနေတြ ဘိကၡဳေတြ ဘိကၡဳနီေတြ ဒီနာမည္ေတြက အပုိေတြပဲ "Inner core" အတြင္းပုိင္းအႏွစ္သာရက သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာပါပဲ၊ "Inner core" ရွိမွ ညညနမ စနေခန ကုိရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘာအစ္ဇင္း ဘယ္ယာနကုိက်င့္က်င့္ အသြင္အျပင္ေတြ အမည္နာမေတြ အေရးမႀကီးပါဘူး အတြင္းပုိင္းအႏွစ္သာရကို က်င့္၍ အတြင္းပုိင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ လုပ္ၾကပါဟု မိန္႔ၾကား၍ နိဂုံးခ်ဳပ္ပါသည္။ 

    ဒလိုင္းလားမားကုိၾကည့္ရတာ ဂါရ၀ နိ၀ါတရွိသည့္ ရုိးသားေသာ ရဟန္းသူေတာ္စင္တစ္ပါးျဖစ္သည္ဟု ယူဆသည္။ လာအုိ၊ ျမန္မာသံဃာ့ရာဇာႏွစ္ပါးကုိ ဖူးေမွ်ာ္ခ်င္သည္ဟု သတင္းလာပုိ႔သည့္အခါ ဖူးခ်င္လွ်င္ ၾကြလာခဲ့ပါ လက္ခံေတြ႕ဆုံပါမည္ဟု ျပန္လည္သတင္းပုိ႔လိုက္ေတာ့ (၂၉)ရက္ေန႔ ေန႔လည္ခင္း (၃)နာရီမွာ ျမန္မာကုိယ္စားလွယ္ေတာ္အဖြဲ႕တည္းခုိရာ "Lalit Hotel" သုိ႔ ေရာက္ရွိလာပါသည္။ ဟုိတယ္အေတြေတြ မန္ေနဂ်ာက ဟုိတယ္(၁၄)ထပ္ ေရႊက်င္သာသနာပုိင္ဆရာေတာ္ႀကီး တည္းခုိေနေသာ အခန္းေဘးက ဧည့္ခန္းကုိျပင္ဆင္ေပးပါသည္။ လုံၿခဳံေရးအေစာင့္မ်ားႏွင့္ ညေန(၃)နာရီ တြင္ ေရာက္ရွိလာပါသည္။ လာအုိသာသနာပုိင္ဆရာေတာ္ႀကီးကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ လက္အုပ္ခ်ီ ဒူးကုိအႀကိမ္ႀကိမ္ဦးတုိက္၍ ရွိခုိးႏႈတ္ဆက္သည္။ ေရႊက်င္သာသနာပုိင္ ၀ါဆုိဆရာေတာ္ႀကီးကုိလည္း လက္အုပ္ခ်ီ၍ နဖူးခိုက္ ဦးတုိက္လ်က္ အႀကိမ္ႀကိမ္ရွိခုိးေလသည္။ ၿပီးေတာ့ စကားေျပာၾကသည္။  

   သီတဂူဆရာေတာ္ကုိ စတင္၍ ေမးသည္မွာ အခုအသက္ ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ၊ အသက္ဘယ္ေလာက္တုန္းက ရဟန္း၀တ္သလဲ?၊ ေမးၿပီးေတာ့ သူအသက္(၂၀)က ရဟန္း၀တ္တာ အခု (၈၅)ႏွစ္ရွိၿပီ၊ (၆၅)၀ါရၿပီဟုဆုိပါသည္။ ၀ါဆုိဆရာေတာ္ႀကီး၏ သက္ေတာ္ကုိ ေမးသည္ (၉၆)ႏွစ္ရွိၿပီဟု ေျပာသည့္အခါ ဦးတုိ္က္၍တုိက္၍ နဖူးခုိက္လ်က္ အႀကိမ္ႀကိမ္ရွိခုိးျပန္ပါသည္။ ၀ိနည္းအေၾကာင္းေျပာၾကသည္ ေထရ၀ါဒမွာ (၂၂၇)သြယ္ရွိသည္ တိဗက္မွာ (၂၅၃)ရွိသည္ဟု ေျပာပါသည္။ မ်ားမ်ားနည္းနည္းဘုရားေပးတဲ့ စည္းကမ္းေတြပဲ အကုန္လိုက္နာလွ်င္ ေကာင္းသည္ဟုဆုိပါသည္။ သုတၱန္ေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ ဒါေပမဲ့ က်င့္ရမွာကေတာ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးပါ အဘိဓမၼာဆုိတာ သစၥာတရားပဲဟု ေဆြးေႏြးၾကသည္။ သစၥာသိရင္ နိေရာဓပဲေပါ့ဟုဆုိသည္။ ဗုဒၶသာသနာမွာ မူရင္းအက်ဆုံးဆုိတာကုိ သေဘာတူလက္ခံသည္။ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အားလုံးတုိ႔၏ အႏွစ္သာရဆုိသည္ကုိလည္း သေဘာတူလက္ခံသည္။ သစၥာတရားသည္ ၿငိ္မ္းခ်မ္းေရးတရားပင္ျဖစ္သည္၊ အားပါးတရ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာၾကသည္။ ေရႊက်င္သာသနာပုိင္ဆရာေတာ္ႀကီးနွင့္ တိဗက္သာသနာပုိင္ ပုဂၢဳိလ္တုိ၏ ေဆြးေႏြးခန္းကုိ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ ေဒါက္တာမ်ဳိးျမင့္တုိ႔က ဘာသာျပန္ေပးၾကသည္။ 

   ကာေလန ဓမၼသာကစၦာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ဓမၼသာကစၦာနိဂုံး၌ ၀ါဆုိဆရာေတာ္ႀကီးက စိတ္ဓာတ္ႀကံႀကံခုိင္ခုိင္ထား ေလာကဓမ္ရွစ္ပါး မုန္တုိင္းတုိက္ခုိက္ရာ၌ မတုန္လႈပ္ေစနဲ႔ဟု မိန္႔ၾကားေတာေ္မူသည္။ တိဗက္သံဃာ၊ ျမန္မာသံဃာ ေမတၱာႀကိဳး ခုိင္ခုိင္ခ်ည္ထားရမည္ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူသည္။ နဖူးတုိက္ ဦးခိုက္၍ျပန္ခါနီးတြင္ ျမန္မာတုိ႔ ၀ိနည္းစည္းကမ္းေကာင္းေၾကာင္း ပိဋကတ္စာေပ တတ္ကၽြမ္းေၾကာင္း ၾကားသိရသျဖင့္ အလြန္ေလးစားခ်စ္ခင္ ပါသည္။ ျမန္မာသံဃာမ်ားကုိလည္း ေနာက္ထပ္ဖူးေတြ႕ခ်င္ပါသည္ ကမၻာမွာ အလြန္ေက်ာ္ ၾကားသည့္ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ႀကီးကုိလည္း လာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ခ်င္ပါသည္ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူသည္။ ထုိအခါ ေရႊက်င္သာသနာပုိင္ ၀ါဆုိဆရာေတာ္ႀကီး၏ မိန္႔ၾကားခ်က္ကုိ ဘာသာျပန္၍ေျပာလုိက္သည္။ ဖိတ္ၾကားလုိ႔ ျဖစ္သည့္အခါ ဖိတ္ၾကားပါမည္၊ လာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ဖုိ႔ သင့္ေလွ်ာ္သည့္ အခါ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္လွဲ႔ပါ။ ေဟ့ ေဟ့ ဖိတ္ဖုိ႔ မေမ့နဲ႔ပါဟု ၿပဳံးၿပဳံးေပ်ာ္ေပ်ာ္ေျပာ၍ ဟုိတယ္မွ ျပန္လည္ထြက္ခြါသြားပါသည္။

                            "သီတဂူစန္းလပမာ ခ်မ္းျမသာယာ ရွိၾကပါေစ"။
                   "သူေတာ္ေကာင္းတရား ကမၻာ့ေနရာတုိင္းမွာ ထြန္းေတာက္ပါေစ"။

                                                                (သီတဂူဆရာေတာ္)
                                                             မွတ္တမ္းတင္သူ---ရွင္သုခ (မင္းလွ)
                                                                ၀၁-၁၂-၁၁/ ၂၃း၄၀မွၿပီးသည္။

လြမ္းေမာမိသည့္ ေန႔ရက္ေလးမ်ား ( ၁၄ )

    မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္ပါဠိေတာ္မွာ သံေ၀ဂယူသင့္ရာဌာနေလးခုတို႔ကို ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။

(၁)ျမတ္စြာဘုရား ဖြားျမင္ေတာ္မူရာ လုမၺိနီဥယ်ာဥ္။

(၂)သဗၺညုတေရႊဥာဏ္ေတာ္ကို ရေတာ္မူ၍ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူရာ ဗုဒၶဂယာ မဟာေဗာဓိမ႑ိဳင္။

(၃)ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးတို႔အား ျမတ္စြာဘုရား တရားဦးဓမၼစက္ေဟာျမြတ္ရာ မိဂဒါ၀ုန္။

(၄) ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူရာ မလႅမင္းတို႔၏ ကုသိနာရုံ အင္းၾကင္းရဂုံ။

            ဤေလးဌာနတို႔သို႔ ဘုရားဖူးခရီးစဥ္ လွည့္လည္မႈကိုျပဳ၍ ၾကည္ညိုစိတ္ျဖင့္ ေသလြန္ၾကမည္ ဆုိလွ်င္ ေသလြန္ျပီးေနာက္ နတ္ရြာ သုဂတိသို႔ ေရာက္ၾကကုန္လတၱံ႔ ဟု ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဦးသိရိန္ ဦးေဆာင္တဲ့ ဘုရားဖူးအဖြဲ႔ေလးဟာ ေလးဌာနလံုးကို ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့ၾကျပီး သံေ၀ဂေတြ ယူခဲ့ၾကလို႔ ကုသိုလ္ေတြ မ်ားစြာ ရခဲ့ၾကပါတယ္။ လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္လံုး ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ သြားေရာက္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္၊ ကုသိုလ္ေတြ တစ္ေလွၾကီးရခဲ့တာမို႔ ေအာင္ျမင္တဲ့ ဘုရားဖူးခရီးစဥ္ တစ္ခုအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ရမွာပါ။

     ေမာစရာ ခလုပ္ ဆူးေျငာင့္ေလးတစ္ခုကိုေတာ့ ဗုဒၶဂယာအနီးက သုဇာတာအိမ္ေနရာမွာ ၾကဳံခဲ့ရေသးတယ္၊ သုဇာတာအိမ္ေနရာမွာ ပရဟိတ ေက်ာင္းကို အေၾကာင္းျပကာ ဓာတ္ပုံေတြ ျဖတ္ပိုင္းေတြ ကိုင္ျပီး အတင္း လိုက္ေတာင္းတဲ့ အဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔ ရွိပါတယ္၊ ဆင္းရဲသားကေလးေတြ ျခံရံျပီး မေပးရင္ လိုက္လုမတတ္ကို လုပ္တတ္တာပါ၊ ထိုင္း ျမန္မာစကားေတြကို နဲနဲပါးပါးသိေနပါတယ္၊ အဲဒီေနရာေရာက္မွ လမ္းညႊန္က မေပးဖို႔ မထည့္ဖို႔ ေျပာရင္ လမ္းညႊန္ကို ဆဲဆိုျပီး ၾကိမ္းေမာင္းတတ္ပါတယ္၊ မိမိတို႔ အဲဒီေနရာကိုေရာက္ျပီး လွည့္ပတ္ ၾကည့္ရႈေနတံုး မစၥတာIanကို အတင္း၀ိုင္းျပီး ေတာင္းေနၾကပါျပီ၊ မစၥတာIanက လွမ္းအကူအညီ ေတာင္းတာမို႔ မိမိက သူတို႔ကို ခ်ဳိခ်ဳိသာသာ ေျပာျပီး တားျမစ္ပါတယ္၊ အဲဒီလိုေျပာရေကာင္းလားဆုိျပီး မိမိကို ရစရာမရွိေအာင္ ၀ိုင္းဆဲၾကပါတယ္။ ကေလးေတြက ေျပးျပီး ကားအိပ္ေဇာေပါက္ကိုလဲ ခဲေတြႏွင့္ ပိတ္ထားတာကို ေတြ႔ၾကံဳရတယ္။ ဘုရားပြင့္ရာနယ္ေျမမွာ အင္မတန္ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းတဲ့ မင္းမဲ့စရုိက္ဆန္ဆန္ အျပဳအမူေတြပါ။ အိႏၵိယ အစိုးရ အေနနဲ႔ အေစာက္ အေရွာက္ထားေပးတာမ်ဳိးလဲ မေတြ႔ရဘူး။ မိမိတို႔လိုပဲ လာအို ထိုင္း ဘုရားဖူး အဖြဲ႔ေတြလဲ မၾကာခဏၾကံဳရတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္၊ ဘုရားဖူးေတြအတြက္ သတိထားရမဲ့ေနရာေလးပါ။
      ဒီမွတ္တမ္းကို ျပန္ေရးမိတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘုရားဖူးသြားခဲ့ၾကတာ တစ္ႏွစ္ခြဲေတာင္ ေက်ာ္ခဲ့ပါျပီ။ ကုသိုလ္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ ၾကည္ႏူးခဲ့ရတဲ့ခရီးမို႔ ေတြးမိတိုင္း မေန႔က သြားခဲ့သလို တသသကို သတိရေနမိ လြမ္းေန မိပါတယ္။ ခရီးစဥ္ တစ္ေလွ်ာက္ ညီငယ္ေတြလို သေဘာထားကာ စာနာမႈ နားလည္မႈေတြ ေပးခဲ့တဲ့ ဦးသိရိန္၊ မိခင္တစ္ေယာက္လို ေအးမွ်မႈ ေႏြးေထြးမႈေတြ ေပးခဲ့တဲ့ ဆန္ဖရန္ဆစၥကိုက ေဒၚအိ၊ ႏိုင္ငံၾကီးသား အဘုိးအဘြား အရြယ္ေတြျဖစ္ေနၾကေပမဲ့ ၾကီးက်ယ္မႈလံုး၀ မရွိဘဲ ရုိးရုိးရွင္းရွင္းေလးျဖင့္ နားလည္မႈေပးခဲ့ၾကတဲ့ မစၥတာIanႏွင့္ မစ္ဆယ္လီ တို႔ကို အရမ္းကို သတိရမိပါတယ္၊ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်မၼာ ေကာင္းက်ဳိးလိုရာ ဆႏၵျပည့္၀ၾကပါေစလို႔လဲ ေမတၱာပို႔သျဖစ္ပါတယ္။
      ‘ခင္ရာေဆြမ်ဳိး ျမိန္ရာဟင္းေကာင္း’ ဆိုသလိုပါပဲ၊ လိုက္ပါ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ၾကရတဲ့ မိမိႏွင့္ ဦးကုဏ္တို႔မွာ သူတို႔ရဲ့ နားလည္ေပးမႈ ခင္မင္ေဖာ္ေရႊမႈေတြေၾကာင့္ ရွက္ရြင့္မႈ အားနာမႈ လံုး၀မရွိဘဲ ကိုယ့္မိသားစု ႏွင့္အတူ သြားေနၾကရသလို ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾက ၾကည္ႏူးခဲ့ၾကရတာပါ၊ လမ္းခရီးမွာ စားခဲ့ၾကရတာလည္း ဟင္းမေကာင္းေပမဲ့ ျမိန္ရည္ယွက္ရည္ ရွိခဲ့ၾကပါတယ္၊ ဦးသိရိန္ႏွင့္ ေဒၚအိတို႔က စားေကာင္းခဲ့လို႔ ဘုရားဖူးခရီးစဥ္အျပီး ၀ိတ္ေတြေတာင္ တက္လာတယ္လို႔ ေျပာခဲ့ၾကတယ္။
     မွတ္တမ္းေရးသူ မိမိအေနနဲ႔ ကုသိုလ္ေတြႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရ ၾကည္ႏူး ခဲ့ရတဲ့ ဘုရားဖူးေန႔ရက္ကေလးေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မရပါ၊ အျမဲတန္းလဲ တမ္းတေနမိ လြမ္းေနမိပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လည္း ‘လြမ္းေမာမိသည့္ ေန႔ရက္ေလးမ်ား’ အျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္မိပါတယ္။
                                                                    အရွင္နိပုဏာလကၤာရ (BHU, India)

လြမ္းေမာမိသည့္ ေန႔ရက္ေလးမ်ား ( ၁၃ )

    ေနာက္တစ္ေန႔မွာ မိမိပညာသင္ၾကား ေနထိုင္ေနရာ ဘနားရပ္စ္ ဟိႏၵဴတကၠသိုလ္က ႏိုင္ငံတကာေက်ာင္းသားေဆာင္မွာ ေန႔ဆြမ္းစားတယ္၊ ဗာရာဏသီျမို႔မွာ ေရွးေဟာင္း ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္ ေလ့လာစရာ မ်ားရွိသလို ေခတ္မီပညာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးေနတဲ့ တကၠသိုလ္ၾကီး ေတြလဲ ရွိပါတယ္။ ဘနားရပ္စ္ ဟိႏၵဴတကၠသိုလ္ ၊ သမၸဴရဏာနႏၵ ဆန္ဆကရစ္ တကၠသိုလ္၊ မဟတၱမဂႏၶီကာသိတကၠသိုလ္၊ ဗဟိုအဆင္ျမင့္ တိဗက္ေလ့လားေရး တကၠသိုလ္တို႔ဟာ ထင္ရွားပါတယ္။

     မိမိ ပညာဆည္ပူး ေနရာ ဘနားရပ္စ္ ဟိႏၵဴတကၠသိုလ္ကေတာ့ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ အက်ယ္ဆံုး တကၠသိုလ္ၾကီးျဖစ္ပါတယ္။ ယင္းတကၠသိုလ္မွာ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းတကၠသိုလ္(၃)ခု၊ မဟာဌာန ၾကီး(၁၆)ခု၊ ဌာနေပါင္း(၁၄၀)ခု တည္ရွိျပီး ၀ိဇၨာ သိပၸံ စိုက္ပ်ဳိးေရး စီးပြားေရး ပညာေရး ဥပေဒ စီမံခန္႔ခြဲေရး စက္မႈ ေဆး တိုင္းရင္းေဆး ပန္းခ်ီပန္းပု ဂီတ ေရွးေဟာင္း စစ္ပညာ ကြန္ပ်ဴတာ စတဲ့ ဘာသာရပ္မ်ားစြာကို မဟာဌာနအလိုက္ ဖြဲ႔စည္းထားပါတယ္။

     ႏိုင္ငံတကာတြင္ ထင္ရွားသည့္ တကၠသိုလ္တစ္ခု အျဖစ္ပါ၀င္ျပီး ဤတကၠသိုလ္ကို ဟိႏၵီႏွင့္ သကၠတစာေပမ်ား ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းရန္, ဟိႏၵဴယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ အေတြးအေခၚမ်ား တြင္က်ယ္လာေစရန္, အိႏၵိယ၏ ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို သိိရွိနားလည္ေစရန္, ၀ိဇၨာ သိပၸံ ပညာရပ္မ်ား အားလုံုး သုေတသနလုပ္ငန္းမ်ား ဖြံျဖိဳးလာေစရန္, ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အိႏၵိယမ်ဳိးခ်စ္ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ပ႑ိတ္ မဒန္ မိုဟန္ မာလ၀ိယ (Pandit Mandan Mohan Malaviya) က ၁၉၁၆-ခုႏွစ္မွာ ဦးေဆာင္ တည္ေထာင္ခဲ့တာပါ။ ယင္းတကၠသိုလ္ဟာ အမ်ဳိးသားလြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈတြင္ အဓိက အခန္းက႑က ပါ၀င္ခဲ့ျပီး အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ အၾကီးက်ယ္ဆံုးပညာသင္ၾကားရာ ဌာနတစ္ခုအျဖစ္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ ခဲ့ပါတယ္။ ယခုအခါ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ မ်ားစြာ ပညာသင္ၾကားေနၾကလွ်က္ ရွိပါတယ္။
    

ဦးကုဏ္ ပညာသင္ၾကားလွ်က္ရွိတဲ့ သမၸဴရဏာနႏၵ ဆန္ဆကရစ္ တကၠသိုလ္ကိုလည္း ၀င္ေရာက္ေလ့လာခဲ့ၾကတယ္။ ယင္းတကၠသိုလ္ ေနရာဟာ ယခင္က ဘုရင္မေကာလိပ္ (Queen’s College)ျဖစ္ျပီး ၁၉၇၁-ခုႏွစ္မွာ ဥတၱရာပရာေဒ့ရွ္ျပည္နယ္ ပညာေရး၀န္ၾကီးျဖစ္သူ ’သမၸဴရဏာနႏၵ‘ က သကၠတ တကၠသိုလ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲျပီး တည္ေထာင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ျခင္းပါ။ ဒါေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ကို သမၸဴရဏာနႏၵ ဆန္ဆကရစ္တကၠသိုလ္ လို႔ ေခၚတြင္ပါတယ္။ ယင္းတကၠသိုလ္ဟာ အဓိက အားျဖင့္ သကၠတဘာသာကို သင္ၾကားေပးသည့္ တကၠသိုလ္ျဖစ္ပါတယ္။ သကၠတစာေပႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ဌာနအမ်ဳိးမ်ဳိး ခြဲျခားထားပါတယ္။ ျမစ္ၾကီးငါးစင္းမွာ အပါအ၀င္ျဖစ္တဲ့ နာမည္ၾကီး ဂဂၤါျမစ္၊ ဂဂၤါျမစ္ကမ္းကေန ၾကည့္မ၀တဲ့ ဗာရာဏသီရဲ့ အလွ၊ ျမိဳ႔ရဲ့ နာမည္ၾကီး ျပတိုက္ ရာမနာဂါရ္တို႔ကိုလည္း ၾကည့္ရႈေလ့လာခဲ့ၾကတယ္။ 

                                                               သိမ္ေမြ႔ဦး (BHU)

လြမ္းေမာမိသည့္ ေန႔ရက္ေလးမ်ား ( ၁၂ )

    မိဂဒါ၀ုန္ အနီး ယေန႔ေခတ္အေခၚ ဆာရနာထ္မွာရွိတဲ့ Hotel Buddha International မွာ တည္းခိုၾကတယ္။ ႏွစ္ညအိပ္ဖို႔ အခ်ိန္ေပးထားတဲ့ ေနရာျဖစ္တာေၾကာင့္ ဘုရားဖူးကို ေနာက္တစ္ရက္ မနက္ပိုင္းမွပဲ ေအးေအးေဆးေဆးသြားျဖစ္ၾကတယ္၊ ဘုရားရွင္ ဓမၼစၾကာတရားဦး ေဟာၾကားရာေနရာ ဓမၼရာဇိက ေစတီေတာ္ကို ဦးစြာ ကန္ေတာ့ၾကတယ္။ မိမိတို႔တစ္ဖြဲ႔လံုး ဓမၼစၾကာသုတ္ကို ရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ၾကသလို မစၥတာIanIႏွင့္ မစ္ဆယ္လီ တို႔လည္း အာနာပါနစီးျဖန္းျပီး ကုသိုလ္ ယူၾကပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ဘုရားဖူးလာေရာက္ၾကတဲ့ အဖြဲ႔ၾကီးႏွစ္ဖြဲ႔လည္း ေတြ႔ရတယ္။

     နႏၵိယေက်ာင္းေတာ္ရာကို ၀င္ေရာက္ေလ့လာၾကတယ္။ အေဆာက္ အဦးေဟာင္းၾကီး ၾကီးၾကီးမားမားႏွင့္ တကယ့္ခန္႕ညားလွတဲ့ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးပါ၊ ေက်ာင္းတံုးၾကီးေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားခဲ့တယ္လို႔ မွတ္သားဖူးပါတယ္။ နႏၵိယေက်ာင္းဒကာဟာ မေသခင္ကတဲက နတ္ျပည္မွာ ဘုံဗိမာန္ေပါက္ေနတဲ့ သူျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းေတာ္ရာအတြင္းက ဘုရားရွင္ ဖလသမာပတ္၀င္စားျပီး ေန႔သန္႕စင္ သီတင္းသံုးတဲ့ေနရာ၊ တရားေဟာ ေတာ္မူရာေနရာတို႔ကိုလည္း ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့ၾကတယ္။
     ေက်ာင္းေတာ္ရာအေနာက္ဘက္မွာရွိတဲ့ ကြန္ကရစ္အမိုးႏွင့္ သံတိုင္ မ်ားကာရံထားတဲ့ အေသာကေက်ာက္စာတိုင္ကိုလည္း ေလ့လာခဲ့ၾကတယ္၊ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာသို႔ မ်က္ႏွာ လွည့္ေနတဲ့ ျခေသၤ့ေလးစီးႏွင့္ ထိုျခေသၤ့ ေလးစီးရဲ့ေအာက္ စမၼစၾကာဘီးတပ္ဆင္ထားတဲ့ သီဟ နာဒ-ျခေသၤ့မင္း ဟိန္းေဟာက္ဟန္ ေက်ာက္စာတိုင္ ေခါင္ပိုင္းကိုေတာ့ ျပတိုက္ထဲမွာ ေတြ႔ရတယ္။
     ေရွ႔ဆက္ျပီး ျမတ္ဗုဒၶတရားေဟာေတာ္မူရာ ပလႅင္ေတာ္ၾကီးကို ပူေဇာ္ၾကတယ္၊ ယသသူေဌးသားႏွင့္သူငယ္ခ်င္း ၅၄-ေယာက္တို႔ကို တရားထူးရေစခဲ့တဲ့ေနရာလို႔ ယံုၾကည္ထားၾကတာပါ၊ အနတၱလကၡဏ သုတ္ေဟာၾကားရာ ဓေမၼခေစတီေတာ္ကိုလည္း ဖူးေမွ်ာ္ၾကတယ္၊ သိရီဓမၼာေသာကမင္းၾကီးရဲ့ ေကာင္းမႈျဖစ္ျပီးဥာဏ္ေတာ္၁၀၄-ေပ ျမင့္ပါတယ္၊ ေစတီေတာ္ ၾကီးေအာက္ပိုင္းကို ေက်ာက္တံုးၾကီးမ်ားျဖင့္ တည္ထားျပီး အေပၚပိုင္းကို အုပ္စီထား တယ္၊ ေက်ာက္တံုးေပၚမွာ စၾကာပံုမ်ား ျခဴးပန္းျခဴးႏြယ္မ်ားျဖင့္ တန္ဆာဆင္ထားပါတယ္၊ ကုမာရေဒ၀ီေက်ာင္းေတာ္ရာႏွင့္ သမင္တို႔အားေဘးမဲ့ေပးထားရာ သမင္ ေတာတို႔ကို လည္း ေလ့လာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။
     ဗုဒၶသာသနာသမိုင္းမွာ ဤမိဂဒါ၀ုန္ေတာဟာ သိပ္အေရးပါခဲ့ပါတယ္၊ ဘုရားရွင္ ပထမ၀ါကပ္ေတာ္မူခဲ့ျခင္း၊ ပဥၥ၀ဂၢီငါးပါးတို႔ ရဟႏၲာျဖစ္ခဲ့ျခင္း၊ ယသႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း(၅၄)ေယာက္တို႔ ရဟႏၲာျဖစ္ခဲ့ျခင္း၊ ပဌမ၀ါမွာပင္ စုစုေပါင္း ရဟႏၲာ(၆၀) ျဖစ္ခဲ့ျပီး ၀ါကၽြတ္တဲ့အခါ နယ္ေလးရပ္သို႔ သာသနာျပဳေစလႊတ္ခဲ့ျခင္း၊ သံဃာရတနာ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့ျခင္း စသျဖင့္ ထူးျခား မြန္ျမတ္တဲ့ ေနရာထူးတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္၊ ဘုရားရွင္ေနာက္ထပ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကြေရာက္ျပီး သုတၱန္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဟားၾကာခဲ့ပါတယ္။
      မိဂဒါ၀ုန္အရာမ္ရဲ့ အေရွ႔ဘက္မွာတည္ရွိတဲ့ မူလဂႏၶကုဋိ ၀ိဟာရ ကိုလည္း သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကတယ္၊ ဓမၼစၾကာေဟာေတာ္မူဟန္ ရုပ္ပြားေတာ္ကို သပၸါယ္စြာ ဖူးေတြ႔ရတယ္၊ ဤမူလဂႏၶကုဋိကို အနာဂါရိကဓမၼပါလ ဦးစီးတဲ့ မဟာေဗာဓိအသင္းက ၁၉၃၁-ခုႏွစ္မွာ တည္ေဆာက္ခဲ့ျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံမွ အလွဴေငြမ်ားစြာ ပါ၀င္လွဴဒါန္းခဲ့ၾကတာပါ၊ မနီးမေ၀းမွာရွိတဲ့ ေဗာဓိပင္ႏွင့္ ပဥၥ၀ဂၢီငါးပါးအား ဘုရားရွင္ တရားေဟာေတာ္မူဟန္ ထုလုပ္ထားတဲ့ ရုပ္ပြားေတာ္တို႔ကိုလည္း ဖူးေမွ်ာ္ ခဲ့ၾကတယ္။
      ထိုမွတဆင့္ ပဥၥ၀ဂၢီ ငါးဦးတို႔ ဘုရားရွင္ကို ခရီးဦးၾကိဳဆိုတဲ့ ေနရာမွာ တည္ထားတဲ့ ေခ်ာက္ခ႑ီေစတီကို သြားေရာက္ၾကတယ္၊ ပဥၥ၀ဂၢီ ငါးဦး တို႔ဟာ ကမၼဌာန္းမွ ေလွ်ာၾကလာတဲ့ ရဟန္းေဂါတမကို မၾကိဳၾကစတမ္းလို႔ ကတိက၀တ္ျပဳထားခဲ့ၾကတယ္၊ သုိ႔ေသာ္လည္း ဘုရားရွင္ရဲ့ ေမတၱာေတာ္ ေၾကာင့္ ကတိက၀တ္ကို မေစာင့္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘဲ ဤေနရာမွာ ၾကိဳဆို ခဲ့ၾကပါတယ္၊ ေနရာေလးဟာ က်ယ္၀န္းျပီး မ်က္ခင္းစိမ္းစိမ္းေလးေတြနဲ႔ သန္႔ျပန္႔ေနေအာင္ ျပဳျပင္ထားတာမို႔ သိပ္ကို သာယာလွပါတယ္၊ အားလံုးကို ဖူးျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ အခ်ိန္ဟာ (၁၁)နာရီေက်ာ္ေနပါျပီ၊ ဒါေၾကာင့္ တည္းခိုတဲ့ ဟိုတယ္ ကို ျပန္ကာ ေန႔ဆြမ္းဘုန္းေပးၾကတယ္။

                                                                      သိမ္ေမြ႔ဦး (BHU)

လြမ္းေမာမိသည့္ ေန႔ရက္ေလးမ်ား ( ၁၁ )

    ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ရာကေန ျမတ္စြာဘုရားတန္ခိုးျပဋိဟာျပရာ က႑မၺသရက္ျဖဴကုန္းကို သြားေရာက္ၾကတယ္၊ ေစတီပ်က္ၾကီးေနရာမွာ ေတာင္ကုန္းေလးတစ္ခုျဖစ္ျပီး မို႔ေမာက္ေနတယ္။ အေသာကမင္းၾကီး တည္ထားခဲ့တဲ့ ေစတီေတာ္ၾကီးေနရာပါ၊ ဘုရားရွင္ဟာ ဒီေနရာမွာပဲ ေရမီးအစံုစံုေသာ တန္ခိုးျပဋိဟာကို ျပေတာ္မူျပီး တာ၀တံိသာနတ္ျပည္ကို (၂-လွမ္း ၃-ဖ၀ါးျဖင့္) ၾကြသြားခဲ့ပါတယ္။      

    ပင္လယ္ကသစ္ပင္ရင္း ခင္းထားအပ္တဲ့ ပ႑ဴကမၺလာ ျမေက်ာက္ဖ်ာထက္မွာထိုင္ေတာ္မူကာ မယ္ေတာ္ျဖစ္ဖူးခဲ့တဲ့ သႏၲဳႆိတနတ္သားကို အမႈးထားျပီး စၾကာ၀ဠာတိုက္ တစ္ေသာင္းမွ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းတို႔အား ၀ါတြင္း သံုးလပတ္လံုး အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကို ေဟာၾကားခဲ့တာပါ။ လူ႔ျပည္သို႔ ၾကြျပီး ဆြမ္းခံခ်ိန္ ဆြမ္းစားခ်ိန္တို႔မွာ နိမၼိတရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္ကို ဖန္ဆင္းထားျပီး ေဟာၾကားေစ ခဲ့ပါတယ္။ လူ႔ျပည္မွာ ေခတၱသီတင္းသံုးခိုက္ အရွင္သာရိပုတၱရာကို အက်ဥ္းနည္းျဖင့္ ေဟာၾကားပါတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာက လင္းႏို႔သားျဖစ္ ခဲ့ဘူးတဲ့ ရဟန္းငါးရာတို႔ကို မက်ဥ္းမက်ယ္ အလယ္အလတ္နည္းျဖင့္ ေဟာၾကားပါတယ္။ ၀ါတြင္းသံုးလပတ္လံုး အဘိဓမၼာတရားေဟာၾကားျပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔မွာ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းျခံရံကာ လူ႔ျပည္ သကၤႆနဂိုရ္ျပည္သို႔ ၾကြဆင္းေတာ္မူခဲ့တာပါ။
     အဘိဓမၼာတရားေတာ္ဟာ အေမ့ေက်းဇူးဆပ္ တရားျဖစ္ျခင္း၊ နတ္ျပည္ ၌ ေဟာၾကားျခင္း၊ သံုးလၾကာမွ် ေဟာၾကားျခင္း၊ ပကတိဘုရားႏွင့္ နိမိၼတဘုရားတို႔ တစ္လွည့္စီ ေဟာၾကားျခင္း ဆိုတဲ့ ထူးျခားခ်က္ ေလးမ်ဳိးႏွင့္ ျပည့္စံုပါတယ္။ ဒီမွ်မက အဘိဓမၼာတရားေတာ္ဟာ ပါဠိ၏နက္နဲျခင္း၊ သေဘာအဓိပၸါယ္၏နက္နဲျခင္း၊ ေဟာၾကားပုံ အစီအစဥ္၏ နက္နဲျခင္းဆိုတဲ့ နက္နဲျခင္း တို႔ႏွင့္လည္း ျပည့္စံုပါတယ္။
     ေဒ၀ဒတ္ႏွင့္ စိဥၥမာဏတို႔ကို ေျမမ်ဳိခဲ့တဲ့ေနရာလို႔ ယူဆ ရတဲ့ေရကန္တို႔ကိုေတာ့ ကားေပၚကေနပဲ ၾကည့္ျဖစ္ၾကတယ္၊ ဒီေရကန္အနီး နားမွာ ေျမမ်ဳိခံခဲ့ရတယ္လို႔ မွန္းဆၾကတာပါ။ အခ်ိန္မရေတာ့တာေၾကာင့္ မဟာမြန္ဂို ထိုင္းေက်ာင္းကို သြားေရာက္ မေလ့လာ ႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး၊ သိပ္ၾကီးက်ယ္တဲ့ ေနရာအျဖစ္ နာမည္ၾကီးပါတယ္။ ျမန္မာေက်ာင္းကို မိမိတို႔ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ေမွာင္ေနပါျပီ၊ ျမန္မာနိုင္ငံက ဘုရားဖူးလာေရာက္ၾကတဲ့ အဖြဲ႔ေတြႏွင့္လည္း ဆံုေတြ႔ ၾကတယ္။
     ေနာက္တစ္ရက္ ေစာေစာထ ဆြမ္းခ်ဴိင့္စီစဥ္ၾကျပီး ဗာရာဏသီကို ခရီးဆက္ၾကပါတယ္၊ အခ်ိန္ၾကာၾကာ ေမာင္းရတဲ့ ခရီးပါပဲ။ ေန႔ဆြမ္းခ်ိန္မွာ လမ္းေဘးဆိုင္ေကာင္းေကာင္း ေတြ႔တာေၾကာင့္ အိႏၵိယအစားအစာ တစ္ခ်ဳိ႔မွာကာ ယူလာတဲ့ဆြမ္းဟင္းေတြနဲ႔ ဘုန္းေပးၾကတယ္။ ဦးကုဏ္ လက္ရာ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ကေတာ့ လက္စြဲေပါ့၊ ေန႔ခင္းတစ္နာရီေလာက္မွာ ဗာရာဏသီျမိဳ႔ကို ေရာက္ရွိပါတယ္။
     ဗာရာဏသီျမိဳ႔ဟာ ဂဂၤါျမစ္ကမ္းေဘးမွာ တည္ရွိျပီး ဟိႏၵဴဘာသာ ၀င္မ်ားအတြက္ အထြတ္အျမတ္ထားရာျမိဳ႔ျဖစ္ပါတယ္၊ ကမၻာေရွးေဟာင္း အက်ဆံုး ျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးအျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကတာပါ။ စာေပေတြမွာေတာ့ ေမ်ာက္ဦးေခါင္းႏွင့္တူသျဖင့္ (သို႔မဟုတ္) ေမ်ာက္ဦးေခါင္းႏွင့္ တူေသာ ေက်ာက္ျဖာရွိသျဖင့္ ဗာရာဏသီလို႔ ေခၚဆိုေၾကာင္း ဖြင့္ျပၾကတယ္၊ ဗာရာဏသီျမိဳ႔သားေတြရဲ့ ၾကံဆခ်က္အရ ၀ရုဏျမစ္ႏွင့္ အသိ(အဆိ)ျမစ္တို႔ရဲ့ အၾကားမွာ တည္ရွိတဲ့ျမိဳ႔ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဗာရာဏသီလို႔ ေခၚဆိုပါတယ္။ မိမိႏွင့္ ဦးကုဏ္တို႔ ပညာသင္ၾကားေနရာ ျမိဳ႔လဲျဖစ္ပါတယ္။
     ’မင္းမသိ ျဗဟၼဒတ္၊ျပည္မသိ ဗာရာဏသီ‘ လို႔ ေျပာေလ့ရွိၾကသလို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတဲက တည္ရွိတဲ့ျမိဳ႔ျဖစ္တာေၾကာင့္ Acient City ေရွးေဟာင္း ျမိဳ႔ေတာ္လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ဘာသာေရးအျမင္ျဖင့္ ဟိႏၵဴ ဘာသာ၀င္တို႔က သူတို႔ရဲ့ အထြဋ္အျမတ္ထားရာ ေနရာျဖစ္လို႔ Holy city ဟု ေခၚၾကတာပါ။ ဒီေနရာဟာ ျမတ္ဗုဒၶ စမၼစၾကာတရားဦးေဟာၾကားျပီး၊ အတၱ၀ါဒကို ေတာ္လွန္ျပီး အနတၱ၀ါဒ ကို ေဖာ္ထုပ္ျပရာ ေနရာျမတ္ျဖစ္တာမို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔အေနျဖင့္လည္း Holy city လို႔ သတ္မွတ္ ေခၚဆို ႏိုင္ပါတယ္။
     ယခုအခါ ဗာရာဏသီျမိဳ႔ဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဥတၱရာပရာေဒ႔ရွ္ျပည္နယ္မွာ တည္ရွိျပီး (၁၅၅၀) စကြဲယား ကီလိုမီတာ က်ယ္၀န္းကာ လူဦးေရ (၃၁၄၇၉၂၇)ဦးတို႔ ေနထိုင္လွ်က္ရွိၾကတယ္။

     ဗာရာဏသီ ပိုးထည္ဟာ အိႏၵိယ အမ်ဳိးသမီးမ်ားၾကားမွာ သိပ္ေရပန္းစားသလို ဗာရာဏသီ ကြမ္းယာႏွင့္ ဒိန္ခ်ဥ္တို႔ဟာလဲ သိပ္ကို နာမည္ၾကီးလွပါတယ္။ အိႏၵိယလူမ်ဳိးေတြက ဒီျမိဳ႔ကို သိပ္တန္ဖိုး ထားၾကတာပါ။ ဒီျမိဳ႔မွာ ေခါင္းခ်ရရင္ေတာင္ ေကာင္းရာဘ၀ ေရာက္ရ တယ္လို႔ ယူဆၾကပါသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ဳိ႔ ခ်မ္းသာသူေတြက ေနာက္ဆံုးထြတ္သက္ကို ဒီျမိဳ႔မွာ ထြတ္ဖို႔အတြက္ ၾကိုတင္ အိမ္၀ယ္ထား ၾကတယ္၊ တစ္ခ်ဳိ႔သူေတြကေတာ့ က်မၼာေရး အေျခအေနမေကာင္းရင္ ဒီျမိဳ႔ကို သယ္ေဆာင္လာၾကတယ္။ ဒီကလူေတြ ေျပာျပလို႔သိရတာေလးေတြ မွ်ေ၀လိုက္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ထင္တယ္။ အသုဘခ်တာေတြ မၾကာခဏဆိုသလို ေတြ႔ရတတ္တယ္။ သခ်ၤဳိင္းကလဲ ဂဂၤါျမစ္ကမ္းေဘးမွာပါ။ ဂဂၤါျမစ္ေရနဲ႔ ရုပ္အေလာင္းကို အရင္ေဆးေၾကာျပီးမွ မီးရႈိ႔ၾကတာပါ။ အသုဘခ်ရင္ေတာင္ တခမ္းတနားလုပ္တာမ်ဳိးမရွိဘဲ အမ်ဳိးသားေတြပဲ လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ 

                                              သိမ္ေမြ႔ဦး (BHU)

လြမ္းေမာမိသည့္ ေန႔ရက္ေလးမ်ား ( ၁၀ )

  ဒီလုိနဲ႔ဆက္လာလိုက္တာသာ၀တၳိကို ႏွစ္နာရီေလာက္မွာ ေရာက္ပါတယ္။ ျမန္မာေက်ာင္းမွာတည္းခိုၾကပါတယ္၊ ျမန္မာေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသကေတာ့ ဘုံေဘျမိဳ႔ ဘုရားထီးေတာ္တင္လွဴပဲြ သြားတဲ့ အတြက္ မကန္ေတာ့ခဲ့ရဘူး၊ ေခတၱနားၾကျပီး ဘုရားဖူးပတ္ၾကတယ္။  

    ပိုမိုျပည့္စုံေအာင္ နားလည္ေစခ်င္တာေၾကာင့္ ျမန္မာေက်ာင္းမွာ သီတင္းသံုးတဲ့ ဦး၀ါယမိႏၵက လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ကာ ကုသိုလ္ယူပါတယ္။ ဦးစြာ ေကာသလမင္းၾကီး နန္းေတာ္ရာေနရာႏွင့္ ျမိဳ႔ရုိး တို႔ကို ေလ့လာၾကတယ္။ ေကာသလတိုင္း သာ၀တၳိျပည့္ရွင္ ပေသနဒီေကာသလ မင္းၾကီးႏွင့္ ဥာဏ္ပညာၾကီးမားထက္ျမက္လွတဲ့ မိဖုရားၾကီးမလႅိကာတို႔ စံျမန္းခဲ့တဲ့ ေနရာျဖစ္ပါတယ္။ မိမိတို႔ေရာက္ခ်ိန္မွာ ထိုင္းႏိုင္ငံက ဘုရားဖူး အဖြဲ႔ေတြ လည္း ေရာက္ေနတဲ့အတြက္ နန္းေတာ္ရာတစ္ခုလံုး အျဖဴေရာင္၀တ္ရုံ ေတြႏွင့္ ဖံုးလႊမ္းေနပါတယ္။

     နန္းေတာ္ရာကေန ခပ္ေရးေရးျမင္ရတဲ့ အစိရ၀တီျမစ္ႏွင့္ သာ၀တၳိ ျမိဳ႔ေတာ္ေဟာင္းတို႔ကို လွမ္းေမွ်ာ္ကာ ၾကည့္ရႈၾကတယ္၊ ဘုရားရွင္ (၂၅)၀ါတိုင္တိုင္ ၀ါဆိုသီတင္း သံုးေတာ္မူခဲ့ တဲ့ျမိဳ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းအမၾကီး၀ိသာခါ လွဴဒါန္းတဲ့ ျမိဳ႔ရဲ့ အေရွ႔ရပ္က ပုဗၺာရုံ ေက်ာင္းေတာ္ ႏွင့္ အနာထပိဏ္သူေဌးၾကီး လွဴဒါန္းတဲ့ ျမိဳ႔ရဲ့ေတာင္အရပ္က ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္တို႔ဟာ သိပ္ကို ထင္ရွားတာပါ။ သာ၀တၳိမွာ လူဦးေရ သန္း(၇၀)ရွိပါတယ္၊ သန္း (၅၀) ဟာ အရိယာ၀င္ေတြ ျဖစ္ၾကျပီး သန္း(၂၀) ကေတာ့ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သမိုင္းသုေတသီ တစ္ခ်ဳိ႔ ကေတာ့ ေကာသလတိုင္းႏွင့္ ကာသိတိုင္းမွာရွိတဲ့ လူဦးေရ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ျပဳၾကတယ္။ နန္းေတာ္အနီးမွာ ရွိတဲ့ သုဒတၳ ေစတီ(ကာက်စ္ကုဋိ)၊ အဂၤုလိမာလေစတီ(ပါကစ္ကုဋိ) တို႔ကိုလည္း ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့ၾကတယ္။
   ပိဋကတ္လာ သုတ္ေတာ္ေတြမွာ သာ၀တၳိျမိဳ႔တြင္းမွာ (၄)သုတ္၊ ပုဗၺာရုံေက်ာင္းမွာ(၂၃)သုတ္၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းမွာ (၈၄၄)သုတ္တို႔ ေဟာၾကားထားခဲ့တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အစိရ၀တီျမစ္ေရ တိုက္စားထား တာေၾကာင့္ ပုဗၺာရုံေက်ာင္းေတာ္ရာကေတာ့ မရွိေတာ့ ပါဘူး၊ ေနရာေလာက္ ကိုပဲ မွန္းဆျပီး ၾကည္ညိုကာ ျပသၾကပါတယ္။ အစိရ၀တီျမစ္ဟာ ဘုရားရွင္လက္ထက္က ပဋာစာရီသူေဌးသမီး သားၾကီးေရေမွ်ာျပီး သားငယ္စြန္ခ်ီခံခဲ့ရတဲ့ျမစ္ ျဖစ္တယ္၊ ဒါ့အျပင္ သာကီ၀င္တစ္မ်ဳိးလံုးကို သတ္ျဖတ္ျပီးျပန္လာတဲ့ ၀ိဋဋဴဘမင္းႏွင့္ စစ္တပ္ၾကီးတို႔ကို ညဥ့္အခါ စခန္းခ် အိပ္စက္နားေနတံုး ေရလႊမ္းမိုးနစ္ျမဳပ္ သုတ္သင္ခဲ့တဲ့ျမစ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပိဋကတ္စာေပေတြမွာ သာ၀တၳိျမိဳ႔က ျဖစ္ရပ္ေပါင္းစံုတို႔ကို မ်ားစြာ ေတြ႔ရပါတယ္။
    ေရွ႔ဆက္ျပီး ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ရာကိုသြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကတယ္။ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀ မဂၤလသုတ္သင္စဥ္ကတဲက ရင္ႏွီးခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းေတာ္ ၾကီးပါ၊ အနာထပိဏ္သူေဌးၾကီးက (၅၄)ကုေဋေသာ ဥစၥာေတြကို စြန္႔ၾကဲျပီး လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေဇတမင္းသားရဲ့ ဥယ်ာဥ္မွာ ေဆာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းျဖစ္တာေၾကာင့္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းလို႔ ေခၚဆို ၾကျခင္းပါ၊ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာ အလြန္က်ယ္၀န္းျပီး ေက်ာင္းေတာ္ရာ ေဟာင္းေတြ ေစတီေတြ သစ္ပင္ၾကီးေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာမို႔ တကယ့္ကို သာယာလွပလွပါတယ္။
     ျမတ္ဗုဒၶကိုယ္စား ပရိေဘာဂေစတီထိုက္တဲ့ အာနႏၵာေဗာဓိပင္ၾကီးကို ဦးစြာ ဖူးေမွ်ာ္ၾကတယ္၊ အရြက္္ပင္စည္ေတြ ၾကီးၾကီးမားမားနဲ႔ ဖူးေမွ်ာ္ ၾကသူတိုင္း ဖူးေမွ်ာ္မ၀ျဖစ္ ၾကရတဲ့ ေဗာဓိပင္ၾကီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဗာဓိပင္ၾကီးျဖစ္လာပံုက- သာ၀တၳိျမိဳ႔သူ ျမိဳ႔သားေတြႏွင့္ ဘုရားဖူးေတြဟာ ဘုရားရွင္ကို ဖူးေမွ်ာ္ဖို႔ လာၾကပါတယ္၊ ဘုရားရွင္ေဒသစာရီၾကြခ်ိန္ေတြမွာ မဖူးေတြ႔ႏိုင္တာေၾကာင့္ ပူေဇာ္ရန္ယူေဆာင္လာၾကတဲ့ ပန္းနံ႔သာေတြကို ေက်ာင္းေတာ္အ၀မွာ စြန္႔ပစ္ၾကပါတယ္၊ အရွင္အာနႏၵာက ဒီအေၾကာင္းကို ဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္ၾကားတဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္ကိုယ္စား ေဗာဓိပင္ကို ပူေဇာ္ရန္ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္၊ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္က ဗုဒၶဂါယာ မဟာေဗာဓိပင္မွ ေဗာဓိမ်ဳိးေစ့ကို ယူေဆာင္ကာ အရွင္အာနႏၵာကို ေပးပါတယ္။ ဘုရင္မ်ဳိးႏြယ္ အရွည္တည္တံ့ရန္ခက္ခဲတာကို သိတဲ့အတြက္ ေကာသလမင္းၾကီးဟာ ေဗာဓိမ်ဳိးေစ့ကို ကိုယ္တိုင္မစိုက္ပ်ဳိးဘဲ အနာထပိဏ္သူေဌးၾကီးကို စိုက္ပ်ဳိးေစခဲ့ပါတယ္၊ သူေဌးၾကီး လည္း ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေပါက္၀မွာ စိုက္ပ်ဳိးခဲ့ပါတယ္။ အရွင္အာနႏၵာရဲ့ အစီအစဥ္ျဖင့္ စိုက္ပ်ဳိးခဲ့တာေၾကာင့္ အာနႏၵာေဗာဓိလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။

    ဘုရားရွင္(၁၉)၀ါတိုင္တိုင္ သီတင္းသံုးခဲ့တဲ့ ဂႏၶကုဋိ (ပန္းနံ႔သာ ေမႊးေက်ာင္း)ကိုလည္း ဖူးေမွ်ာ္ၾကတယ္၊ ပြင့္ေတာ္မူျပီး ပြင့္ေတာ္မူမည့္ ဘုရားရွင္တိုင္း ဒီဂႏၶကုဋိမွာ စြဲစြဲျမဲျမဲ သီတင္း သံုးေတာ္မူတာေၾကာင့္ အ၀ိဇဟိတဌာနေနရာျမတ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ မိမိတို႔ ေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ မိမိတို႔လိုပဲ ဖူးေမွ်ာ္လာေရာက္ၾကသူ ႏိုင္ငံတကာ ဘုရားဖူးေတြနဲ႔ ျပည့္လွ်ံေနျပီး ဂုဏ္ေတာ္သံေတြ ပဲ့တင္ထပ္ေနပါတယ္။ ရြက္ဖတ္ပူေဇာ္ၾက တရားထိုင္ၾကနဲ႔ ဤဂႏၶကုဋိေက်ာင္းေတာ္မွာ အခ်ိန္ေပးျပီး ကုသိုလ္ေတြ လုပ္ျဖစ္ၾကတယ္။ ဂႏၶကုဋိေက်ာင္းေရွ႔ရွိ ျမတ္စြာဘုရားေျခေဆးေတာ္မူရာ ေရတြင္း တရားေဟာေတာ္မူရာ ပလႅင္ေတာ္ႏွင့္ အရွင္သီ၀လိေက်ာင္း ေဆာင္တို႔ကို ဖူးေမွ်ာ္ၾကတယ္၊ ဒါအျပင္ ကေရရိကုဋိ(ေရခံတက္ပင္ရွိေသာ ေက်ာင္းေတာ္)၊ ေကာသမၻကကုဋိ (ၾကိဳ႔ပင္ရွိေသာေက်ာင္းေတာ္)၊ သလလာဂါရကုဋိ(သလကုဋိေက်ာင္းေတာ္)တို႔ႏွင့္ ပူတိဂတၱတိႆေစတီ စတဲ့ ေစတီေဟာင္း မ်ားစြာ ေက်ာင္းေတာ္ရာ မ်ားစြာတို႔ကို ဖူးျမင္ခဲ့ၾကတယ္။

                                                                                   သိမ္ေမြ႔ဦး (BHU)

လြမ္းေမာမိသည့္ ေန႔ရက္ေလးမ်ား ( ၉ )

    နိေျဂာဓာရုံေက်ာင္းေတာ္ကေန ဘုရားေလာင္းေမြးဖြားရာ လုမၺိနီကို သြားေရာက္ၾကပါတယ္၊ လုမၺိနီေရာက္ေတာ့ ေမွာင္ရိပ္ပ်ဳိးေနပါျပီ၊ ဦးစြာ ဘုရားေလာင္းေမြးဖြားရာ အေဆာက္အဦးအတြင္းက ေျခေတာ္ရာႏွင့္ အင္ၾကင္းပင္ ေပါက္ရာေနရာတို႔ကို ဖူးျမွင္ၾကပါတယ္၊ အေသာကမင္းၾကီး နန္းစံႏွစ္ အႏွစ္(၂၀) မွာ စိုက္ထူခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းတိုင္ၾကီးကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ လက္ရွိေက်ာက္တိုင္မွာ က်ဳိးေနတဲ့အတြက္ ၁၀-ေပခန္႔ပဲ ျမင့္ၾကရေတာ့တာပါ၊ စိုက္ထူတံုးက တိုင္ထိပ္မွာ ျမင္းရုပ္ရွိတယ္လို႔ မွတ္သားဖူးပါတယ္။ ေက်ာက္တိုင္အနီး ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ဖြားလွ်င္ဖြားျခင္း ေျခခုႏွစ္လွမ္း ၾကြလွမ္းတဲ့ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ တည္ထား တဲ့ ေစတီအုပ္ခံု ေလးဆူကိုေတြ႔ရပါတယ္။ 

   မယ္ေတာ္မာယာေရကန္ကလည္း ၾကည္လင္လွပါတယ္၊ ဘုရား အေလာင္းေတာ္ ဖြားျမင္တဲ့အခါ ေကာင္းကင္ယံမွ ေရပူ ေရေအး စမ္းႏွစ္သြယ္စီဆင္းလာျပီး မယ္ေတာ္ႏွင့္သားေတာ္ကုိ ေရသပၸါယ္ကာ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ ေႏြးေထြးေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေရေတြ စီးဆင္းက်လာ မႈေၾကာင့္ ဒီေရကန္ ျဖစ္ေပၚခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္၊ ပတ္လည္ ၀န္းက်င္ မွာလည္း ေက်ာင္းေတာ္ရာေဟာင္းမ်ား ေစတီငယ္အုပ္ခုံမ်ားစြာကို ဖူးျမွင္ရပါတယ္။
      ဒီလုမၺိနီဥယ်ာဥ္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၅၀၀-ေက်ာ္က အင္ၾကင္းပင္ေတြနဲ႔ ေ၀ဆာေနခဲ့တဲ့ေနရာပါ။ ကပိလ၀တ္ႏွင့္ ေဒ၀ဒဟတိုင္းျပည္ ႏွစ္ခု အၾကားတည္ရွိပါတယ္၊ မာယာေဒ၀ီ မိဘုရားၾကီးဟာ ကိုယ္၀န္ အရင့္အမာႏွင့္ ေဒ၀ဒဟျပည္ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္မ်ားအထံ အသြား လမ္းခရီးအၾကားက ဒီလုမၺိနီသာေမာ အင္ၾကင္းေတာမွာ ဘုရား အေလာင္းေတာ္ကို ေမြးဖြားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္အားျဖင့္ မဟာ သကၠရာဇ္ ၆၈-ခုႏွစ္(ဘီစီ-၆၂၃) ကဆုန္လျပည့္ ေသာၾကာေန႔ျဖစ္ပါတယ္။
    ဘုရားဖူးၾက မွတ္တမ္းတင္ၾကအျပီးမွာေတာ့ အေတာ္ကို ေမွာင္ေနပါျပီ၊ တည္ခိုမဲ့ ျမန္မာေက်ာင္းႏွင့္လည္း သိပ္မေ၀းတာမို႔ ဘုရားေစ်းတန္းကို လွည့္လည္ကာ လက္ေဆာင္ေလးေတြ ၀ယ္ျဖစ္ၾကတယ္၊ လေရာင္လဲ ရွိေနတာေၾကာင့္ အျပန္မွာ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ျပန္လာျဖစ္ၾကတယ္။ ျမန္မာေက်ာင္းအနီးမွာ တည္ထားပူေဇာ္တဲ့ ေလာကမဏိ စူဠာေစတီ ေတာ္ကိုလည္း ဖူးေမွ်ာ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္၊ မနက္ေစာေစာ ခရီးဆက္ရအံုးမွာမို႔ ေစာေစာပဲ အိပ္ရာ၀င္ျဖစ္တယ္။
     ေနာက္တစ္ရက္ မနက္ ငါးနာရီေလာက္ထၾကျပီး မိမိနဲ႔ ဦးကုဏ္တို႔ဟာ ေန႔ဆြမ္းအတြက္ ဆြမ္းခ်ဳိင့္စီစဥ္ၾကတယ္။ ဒီေန႔လည္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေမာင္းရမဲ့ ခရီးလမ္းပါ၊ လုမၺိနီကေန သာ၀တၳိကို ဆက္ရမွာပါ။ နံနက္၇-နာရီေလာက္မွာ လုမၺိနီကေန စတင္ထြတ္ခြါပါတယ္၊ ၀န္းက်င္တစ္ခု လံုးလည္း ဆီးႏွင္းေတြ လႊမ္းျခဳံထားဆဲပါ။ အဆင္တေျပပဲ နီေပါဂိတ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ျပီး အိႏၵိယထဲကို ၀င္ခဲ့ၾကတယ္၊ တစ္ခါတစ္ရံ နီေပါလမ္းဟာ ျပႆနာမ်ားျပီး တစ္ေနကုန္လမ္းပိတ္တတ္လို႔ ဘုရားဖူးေတြ ေစာင့္ၾကရ တတ္ပါတယ္။
   လမ္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္ လယ္ကြင္းေတြ ယာခင္းေတြ စိမ္းစိမ္းစို႔စို႔မို႔ ၾကည့္ရတာ မ်က္စိပသာဒ ျဖစ္လွပါတယ္၊ စိတ္ကိုလည္း လန္းဆန္း ၾကည္ႏူးေစပါတယ္။ မတူညီတဲ့ ဓေလ့ေတြက လမ္းေဘးမွာ စားေသာက္ဆိုင္ၾကီးၾကီးမားမားမရွိတာ၊ အေပါ့အေလး စြန္႔ဖို႔ သီးသန္႔ေနရာ မရွိတာေတြက ဘုရားဖူးခရီးသည္ေတြအတြက္ စိတ္အေႏွာက္ အယွက္ျဖစ္ေစပါတယ္။ ကားကလည္း အရွိန္နဲ႔ ေမာင္းလာလိုက္တာ ၁၀-နာရီေတာင္ခြဲခဲ့ပါျပီ၊ မစၥတာIan က ေန႔ဆြမ္းအတြက္ အခ်ိန္ကို သတိ ေပးပါတယ္၊ ဒါနဲ႔ လမ္းေဘးကားရပ္နားျပီး ဆြမ္းစားလို႔ေကာင္းမဲ့ေနရာကို ကားေပၚကေနပဲ ေမာင္းရင္းရွာရင္း ရွာၾကပါတယ္။ ေနရာကို မေတြ႔ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ၊ သစ္ပင္ေတြေပါျပီး အုပ္အုပ္မႈိင္းမႈိင္းေနရာေတြဆိုရင္လဲ မစင္ပုံေတြ မ်ားလြန္းတဲ့အတြက္ အဆင္မေျပ ပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံလိုသာဆိုရင္ အိႏၵိယမွာ စိမ္းစိမ္းစိုစိုနဲ႔ အနားယူဖို႔ေကာင္းတဲ့ေနရာေတြ သိပ္ကိုေပါတာပါ။
     အခ်ိန္ကလဲ ၁၁-နာရီေက်ာ္လာျပီမို႔ အရိပ္က်ဳိးတိုးက်ဲတဲရွိတဲ့ သစ္ပင္တန္းေလးရဲ့ေအာက္မွာ ဆြမ္းစားဖို႔ ဆုံးျဖတ္ၾကပါတယ္။ ရြာႏွင့္လဲ ေတာ္ေတာ္ေ၀းတဲ့ေနရာပါ၊ သတင္းစာေတြ ခ်ခင္းကာ ဆြမ္းဟင္းေတြ ျပင္ဆင္ျပီး စားဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနမွ ဦးကုဏ္က သတိေပးပါတယ္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အႏၲရာယ္ေတြက မလြတ္ျပန္ပါဘူး၊ ျပင္ဆင္ျပီးျပီဆိုေတာ့ ျဖစ္သလိုပဲ စားလိုက္ၾကပါတယ္။ ဦးသိရိန္က အရယ္အသြမ္းေလးေတြနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္သလို ေဒၚအိကလည္း တဟားဟားရယ္ပါတယ္၊ ေကာင္းမဲ့ ထင္တဲ့ လြတ္မယ္ထင္တဲ့ ေနရာေရြးလိုက္ကာမွ မစင္ပုံေတြ ရွိေနျပန္ေတာ့ မိမိမွာ ငိုရမလို ရယ္ရမလို ပါပဲ။ တူညီခဲ့ၾကတာကေတာ့ အားလုံး အဆာေျပ ေလာက္ပဲ ထမင္းစားႏိုင္ၾကတာပါ။

 

                                                                                      သိမ္ေမြ႔ဦး (BHU)

လြမ္းေမာမိသည့္ ေန႔ရက္ေလးမ်ား ( ၈ )

   မဟာပရိနိဗၺာနေစတီေတာ္မွတဆင့္ မနီးမေ၀းမွာ တည္ရွိတဲ့ဘုရားရွင္ ေနာက္ဆံုးေရသပၸါယ္ခဲ့တဲ့ေနရာကို သြားေရာက္ၾကပါတယ္၊ ဘုရားေက်ာင္း ေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ထားျပီး စ်ာနမုျဒာေခၚစ်ာန္၀င္စားဟန္ ထိုင္ေတာ္ မူရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္ သီတင္းသံုးပါတယ္၊ ေအဒီ၁- ရာစု ကနိသွ်ေခတ္ လက္ရာျဖစ္ျပီး ဥာဏ္ေတာ္ ၅-ေပ ၆-လက္မရွိပါတယ္။ 

    ထိုမွတဆင့္ ဘုရားရွင္ရဲ့ ရုပ္ကလာပ္ေတာ္ကို မီးပူေဇာ္တဲ့ေနရာမွာ တည္ထားတဲ့ ေစတီေတာ္ၾကီးကို သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကပါတယ္၊ ရုပ္ကလာပ္ေတာ္ ေတေဇာဓာတ္ ေလာင္ကၽြမ္းျပီးတဲ့ေနာက္က်န္ရစ္တဲ့ မီးေသြးမ်ားကို ဌာပနာျပီး ေစတီတည္ထားတာမို႔ အဂၤါရ(မီးေသြး)ေစတီလို႔ ေခၚၾကပါတယ္၊ မလႅမင္းတို႔ရဲ့ ဦးေသွ်ာင္ထံုးတဲ့ ေနရာမွာတည္ထားတဲ့ ေစတီျဖစ္လို႔ မကုဋဗႏၶနေစတီ(မကုဋ=ဦးေသွ်ာင္၊ဗႏၶန-ထံုးဖဲြ႔ျခင္း)လို႔လည္း ေခၚၾကပါတယ္၊ ဒီေစတီေတာ္ၾကီးကို မိမိတို႔ေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေမွာင္ေနပါျပီ၊ ဘုရားရွင္ရဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ၾက မွတ္တမ္းတင္ ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကျပီး တည္းခိုရာဟိုတယ္ကို ျပန္လာကာ အနားယူအိပ္စက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
   ေနာက္တစ္ရက္မွာ ေစာေစာေလးထျပီး လုမၺိနီကို ခရီးဆက္ ၾကပါတယ္။ ေန႔ဆြမ္းအမွီ ေရာက္တယ္လို႔ေျပာၾကတဲ့အတြက္ ဆြမ္းကို ထုပ္မယူျဖစ္ေတာ့ပါဘူး၊ အိႏၵိယနယ္စပ္ကိုေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကီးတဲ့ ကၽြန္းေတာၾကီးကို ျဖတ္ၾက ရတယ္၊ ေမ်ာက္ေတြကလည္း ေပါမွေပါပဲ။ ကားရပ္ျပီး အစားအစာေကၽြးရင္ လူကို အႏၲရာယ္ျပဳတတ္တယ္လို႔ သိရတဲ့အတြက္ ကားေပၚကေနပဲ ငွက္ေပ်ာသီးေတြ ပစ္ေကၽြးၾကတယ္။
     နီေပါ အိႏၵိယနယ္စပ္ ျဖတ္ေက်ာ္ခ အျဖစ္ အသြားအျပန္ အိႏၵိယ ရႈပီး (၂၀၀၀)ေပးရတယ္၊ လုမၺိနီမွာရွိတဲ့ ျမန္မာေက်ာင္းကို ေန႔ဆြမ္းအမွီပဲ ေရာက္ရွိတယ္၊ ေန႔ဆြမ္းစားအျပီး ခဏနားကာ ကပိလ၀တၳဳျမိဳ႔ေတာ္ေဟာင္း ေနရာကို သြားေရာက္ေလ့လာၾကတယ္၊ ျမိဳ႔ေတာ္ေဟာင္းေနရာဟာ လုမိၺနီမွ အေနာက္ေျမာက္(၁၀)မိုင္ခန္႔ ေ၀းျပီး ေတာက်ကာ လူျပတ္ပါတယ္၊ တစ္ခါတစ္ရံ လုယက္တတ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ မိမိတို႔လိုပဲ private လာေရာက္ၾကတဲ့ စကၤာပူက မေအးတို႔ အဖြဲ႔ႏွင့္ အတူ သြားေရာက္ၾကပါတယ္၊ ဒီေနရာဟာ ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ နီေပါနိုင္ငံ ေတာလိ၀ွါျမိဳ႔နယ္မွာ တည္ရွိျပီး ပဒရီးယားလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။
     ကပိလရေသ့ရဲ့ သကၤန္းေက်ာင္းေနရာမွာ တည္ထားတဲ့ ျမိဳ႔ေတာ္ ျဖစ္တာမို႔ ကပိလ၀တၳဳျမိဳ႔လို႔ အမည္တြင္တာပါ၊ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ ဖခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဓနမင္းၾကီး နန္းစိုက္ခဲ့ျပီး ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသား ေဒ၀ဒဟတိုင္းသူ ယေသာ္ဓရာ ႏွင့္ လက္ဆက္ကာ ၁၆-ႏွစ္သားမွ ၂၉- ႏွစ္သားအထိ ထီးနန္းစည္းစိမ္ စံစားခဲ့တဲ့ ျမိဳ႔ေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိဋဋဴဘမင္းသား ဘုရင္ျဖစ္လာတဲ့အခါ ကၽြန္မသားလို႔ ေစာ္ကားခံရတာကို ရန္ျငိဳးထားျပီး အမ်ဳိးျဖဳတ္ သတ္ျဖတ္ႏွိမ္ႏွင္းခဲ့တာမို႔ သာကီ၀င္မင္းမ်ဳိး ေပ်ာက္ခါနီး အထိ ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။
     ျမိဳ႔ေတာ္ေဟာင္းေနရာမွာ ေဗာဓိပင္ သစ္ပင္ၾကီးေတြ ၾကီးၾကီး မားမားေတြ ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္၊ ဒီအျပင္ အေနာက္ဘက္ဂိတ္ေနရာ နန္းေတာ္ေဟာင္းေနရာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ေတာထြတ္ခဲ့တဲ့ အေရွ႔ တံခါးမုခ္တို႔ကိုလည္း ျမင္ေတြ႔ ရပါတယ္။ ေတာထဲမွာ ျဖစ္ေနေပမဲ့ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ ေနရာအျဖစ္ နီေပါအစိုးရက တန္ဖိုးထားကာ သိမ္းဆည္းထားပံု ရွိပါတယ္။

  ျမိဳ႔ေတာ္ေဟာင္းေနရာမွ တဆင့္ ဖခင္သုေဒၶါဓနမင္းၾကီးနဲ႔ ေဆြေတာ္ မ်ဳိးေတာ္မ်ားေဆာက္လုပ္လွဴန္းခဲ့တဲ့     နိေျဂာဓာရုံေက်ာင္းေနရာကို ေလ့လာ ၾကတယ္၊ နိေျဂာဓသာကီ၀င္မင္းသားရဲ့ ဥယ်ာဥ္ေနရာမွာ ေဆာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းျဖစ္တာမို႔ နိေျဂာဓာရုံေက်ာင္းလို႔ အမည္တြင္ျခင္းပါ၊ ဘုရားရွင္ဟာ မာန္မာန ၾကီးမားလွၾကတဲ့သာကီ၀င္မင္းမ်ဳိးတို႔ရဲ့ မာန္မာနကို က်ေစ လိုတဲ့အတြက္ တန္ခိုးျပဋိဟာ ျပေတာ္မူျပီး စိုေစသူကုိ စိုေစျပီး မစိုေစသူကို လံုး၀မစိုေစတဲ့ ေပါကၡရ၀ႆမိုး ရြားသြန္းျဖိဳးေစကာ ဒီေက်ာင္းေတာ္မွာပဲ ေ၀ႆႏၲရာဇာတ္ကို ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
   ဒီေက်ာင္းေတာ္မွာ ဘုရားရွင္ (၁၅)၀ါေျမာက္ ၀ါကပ္ေတာ္မူခဲ့တယ္၊ ညီေတာ္နႏၵႏွင့္ သားေတာ္ ရာဟုလာတို႔ ရဟန္းျပဳခဲ့ၾကတယ္၊ တရားေဒသနာ မ်ားစြာကို ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။ အရင္က ျဖစ္ရပ္ေပါင္းစံုခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းေတာ္ ၾကီးဟာ ယေန႔ခ်ိန္မွာေတာ့ ေက်ာင္းေဆာင္ေဟာင္း တစ္ေဆာင္ပဲ ေတြ႔ရ ပါတယ္၊ ေက်ာင္း၀ိုင္းတစ္၀ိုင္းလံုး သရက္ပင္ေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာႏွင့္ သာသာယာယာရွိလွပါတယ္။

                                                                                         သိမ္ေမြ႔ဦး (BHU)