လြမ္းေမာမိသည့္ ေန႔ရက္ေလးမ်ား ( ၈ )

   မဟာပရိနိဗၺာနေစတီေတာ္မွတဆင့္ မနီးမေ၀းမွာ တည္ရွိတဲ့ဘုရားရွင္ ေနာက္ဆံုးေရသပၸါယ္ခဲ့တဲ့ေနရာကို သြားေရာက္ၾကပါတယ္၊ ဘုရားေက်ာင္း ေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ထားျပီး စ်ာနမုျဒာေခၚစ်ာန္၀င္စားဟန္ ထိုင္ေတာ္ မူရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္ သီတင္းသံုးပါတယ္၊ ေအဒီ၁- ရာစု ကနိသွ်ေခတ္ လက္ရာျဖစ္ျပီး ဥာဏ္ေတာ္ ၅-ေပ ၆-လက္မရွိပါတယ္။ 

    ထိုမွတဆင့္ ဘုရားရွင္ရဲ့ ရုပ္ကလာပ္ေတာ္ကို မီးပူေဇာ္တဲ့ေနရာမွာ တည္ထားတဲ့ ေစတီေတာ္ၾကီးကို သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကပါတယ္၊ ရုပ္ကလာပ္ေတာ္ ေတေဇာဓာတ္ ေလာင္ကၽြမ္းျပီးတဲ့ေနာက္က်န္ရစ္တဲ့ မီးေသြးမ်ားကို ဌာပနာျပီး ေစတီတည္ထားတာမို႔ အဂၤါရ(မီးေသြး)ေစတီလို႔ ေခၚၾကပါတယ္၊ မလႅမင္းတို႔ရဲ့ ဦးေသွ်ာင္ထံုးတဲ့ ေနရာမွာတည္ထားတဲ့ ေစတီျဖစ္လို႔ မကုဋဗႏၶနေစတီ(မကုဋ=ဦးေသွ်ာင္၊ဗႏၶန-ထံုးဖဲြ႔ျခင္း)လို႔လည္း ေခၚၾကပါတယ္၊ ဒီေစတီေတာ္ၾကီးကို မိမိတို႔ေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေမွာင္ေနပါျပီ၊ ဘုရားရွင္ရဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ၾက မွတ္တမ္းတင္ ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကျပီး တည္းခိုရာဟိုတယ္ကို ျပန္လာကာ အနားယူအိပ္စက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
   ေနာက္တစ္ရက္မွာ ေစာေစာေလးထျပီး လုမၺိနီကို ခရီးဆက္ ၾကပါတယ္။ ေန႔ဆြမ္းအမွီ ေရာက္တယ္လို႔ေျပာၾကတဲ့အတြက္ ဆြမ္းကို ထုပ္မယူျဖစ္ေတာ့ပါဘူး၊ အိႏၵိယနယ္စပ္ကိုေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကီးတဲ့ ကၽြန္းေတာၾကီးကို ျဖတ္ၾက ရတယ္၊ ေမ်ာက္ေတြကလည္း ေပါမွေပါပဲ။ ကားရပ္ျပီး အစားအစာေကၽြးရင္ လူကို အႏၲရာယ္ျပဳတတ္တယ္လို႔ သိရတဲ့အတြက္ ကားေပၚကေနပဲ ငွက္ေပ်ာသီးေတြ ပစ္ေကၽြးၾကတယ္။
     နီေပါ အိႏၵိယနယ္စပ္ ျဖတ္ေက်ာ္ခ အျဖစ္ အသြားအျပန္ အိႏၵိယ ရႈပီး (၂၀၀၀)ေပးရတယ္၊ လုမၺိနီမွာရွိတဲ့ ျမန္မာေက်ာင္းကို ေန႔ဆြမ္းအမွီပဲ ေရာက္ရွိတယ္၊ ေန႔ဆြမ္းစားအျပီး ခဏနားကာ ကပိလ၀တၳဳျမိဳ႔ေတာ္ေဟာင္း ေနရာကို သြားေရာက္ေလ့လာၾကတယ္၊ ျမိဳ႔ေတာ္ေဟာင္းေနရာဟာ လုမိၺနီမွ အေနာက္ေျမာက္(၁၀)မိုင္ခန္႔ ေ၀းျပီး ေတာက်ကာ လူျပတ္ပါတယ္၊ တစ္ခါတစ္ရံ လုယက္တတ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ မိမိတို႔လိုပဲ private လာေရာက္ၾကတဲ့ စကၤာပူက မေအးတို႔ အဖြဲ႔ႏွင့္ အတူ သြားေရာက္ၾကပါတယ္၊ ဒီေနရာဟာ ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ နီေပါနိုင္ငံ ေတာလိ၀ွါျမိဳ႔နယ္မွာ တည္ရွိျပီး ပဒရီးယားလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။
     ကပိလရေသ့ရဲ့ သကၤန္းေက်ာင္းေနရာမွာ တည္ထားတဲ့ ျမိဳ႔ေတာ္ ျဖစ္တာမို႔ ကပိလ၀တၳဳျမိဳ႔လို႔ အမည္တြင္တာပါ၊ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ ဖခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဓနမင္းၾကီး နန္းစိုက္ခဲ့ျပီး ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသား ေဒ၀ဒဟတိုင္းသူ ယေသာ္ဓရာ ႏွင့္ လက္ဆက္ကာ ၁၆-ႏွစ္သားမွ ၂၉- ႏွစ္သားအထိ ထီးနန္းစည္းစိမ္ စံစားခဲ့တဲ့ ျမိဳ႔ေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိဋဋဴဘမင္းသား ဘုရင္ျဖစ္လာတဲ့အခါ ကၽြန္မသားလို႔ ေစာ္ကားခံရတာကို ရန္ျငိဳးထားျပီး အမ်ဳိးျဖဳတ္ သတ္ျဖတ္ႏွိမ္ႏွင္းခဲ့တာမို႔ သာကီ၀င္မင္းမ်ဳိး ေပ်ာက္ခါနီး အထိ ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။
     ျမိဳ႔ေတာ္ေဟာင္းေနရာမွာ ေဗာဓိပင္ သစ္ပင္ၾကီးေတြ ၾကီးၾကီး မားမားေတြ ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္၊ ဒီအျပင္ အေနာက္ဘက္ဂိတ္ေနရာ နန္းေတာ္ေဟာင္းေနရာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ေတာထြတ္ခဲ့တဲ့ အေရွ႔ တံခါးမုခ္တို႔ကိုလည္း ျမင္ေတြ႔ ရပါတယ္။ ေတာထဲမွာ ျဖစ္ေနေပမဲ့ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ ေနရာအျဖစ္ နီေပါအစိုးရက တန္ဖိုးထားကာ သိမ္းဆည္းထားပံု ရွိပါတယ္။

  ျမိဳ႔ေတာ္ေဟာင္းေနရာမွ တဆင့္ ဖခင္သုေဒၶါဓနမင္းၾကီးနဲ႔ ေဆြေတာ္ မ်ဳိးေတာ္မ်ားေဆာက္လုပ္လွဴန္းခဲ့တဲ့     နိေျဂာဓာရုံေက်ာင္းေနရာကို ေလ့လာ ၾကတယ္၊ နိေျဂာဓသာကီ၀င္မင္းသားရဲ့ ဥယ်ာဥ္ေနရာမွာ ေဆာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းျဖစ္တာမို႔ နိေျဂာဓာရုံေက်ာင္းလို႔ အမည္တြင္ျခင္းပါ၊ ဘုရားရွင္ဟာ မာန္မာန ၾကီးမားလွၾကတဲ့သာကီ၀င္မင္းမ်ဳိးတို႔ရဲ့ မာန္မာနကို က်ေစ လိုတဲ့အတြက္ တန္ခိုးျပဋိဟာ ျပေတာ္မူျပီး စိုေစသူကုိ စိုေစျပီး မစိုေစသူကို လံုး၀မစိုေစတဲ့ ေပါကၡရ၀ႆမိုး ရြားသြန္းျဖိဳးေစကာ ဒီေက်ာင္းေတာ္မွာပဲ ေ၀ႆႏၲရာဇာတ္ကို ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
   ဒီေက်ာင္းေတာ္မွာ ဘုရားရွင္ (၁၅)၀ါေျမာက္ ၀ါကပ္ေတာ္မူခဲ့တယ္၊ ညီေတာ္နႏၵႏွင့္ သားေတာ္ ရာဟုလာတို႔ ရဟန္းျပဳခဲ့ၾကတယ္၊ တရားေဒသနာ မ်ားစြာကို ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။ အရင္က ျဖစ္ရပ္ေပါင္းစံုခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းေတာ္ ၾကီးဟာ ယေန႔ခ်ိန္မွာေတာ့ ေက်ာင္းေဆာင္ေဟာင္း တစ္ေဆာင္ပဲ ေတြ႔ရ ပါတယ္၊ ေက်ာင္း၀ိုင္းတစ္၀ိုင္းလံုး သရက္ပင္ေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာႏွင့္ သာသာယာယာရွိလွပါတယ္။

                                                                                         သိမ္ေမြ႔ဦး (BHU)