လြမ္းေမာမိသည့္ ေန႔ရက္ေလးမ်ား ( ရ )

       တည္းခိုမဲ့ အတိထိနိ၀ါသဟိုတယ္မွာ အခန္းယူၾကျပီးတစ္နာရီေလာက္ အနားယူၾကတယ္၊ ေရမိုးခ်ဳိးကာ အပန္းေျဖၾကျပီး တဲ့ေနာက္ ဘုရားရွင္ မဟာပရိနိဗၺာန္၀င္စံရာ ေနရာျမတ္ကို သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကတယ္၊ ဦးစြာ မဟာနိဗၺာနေစတီေတာ္ေဘးက ဘုရားရွင္ေက်ာင္းေတာ္ရာမွာ သီတင္း သံုးတဲ့ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူဟန္ ရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္ကို ၀င္ေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ၾကတယ္၊ လက္ရာဟာ သက္ရွိထင္ရွားဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္သကဲ့သို႔ အသက္၀င္ ပီျပင္လွပါတယ္၊ ေအဒီ ၅-ရာစုက မဟာ၀ိဟာရ ေက်ာင္းေန ဟရိဗလ ရဟန္းေတာ္ရဲ့ ေကာင္းမႈျဖစ္ျပီး မထုရာျပည္သား ဒိနာဆိုသူက ထုလုပ္ထားတာျဖစ္ပါတယ္၊ ေညာင္ေစာင္းရဲ့ ေရွ႔မ်က္ႏွာမွာ ဆရာဇီ၀ကပံု၊ အရွင္အာနႏၵာပံု၊ သုဘဒၵရဟန္းပံုတို႔ကို ပံုေသးေလး ေတြအေနနဲ႔ ထုဆစ္ထားပါတယ္။

    ဤပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူဟန္ ရုပ္ပြား ေတာ္ျမတ္ကို ဖူးျမွင္ၾကျပီး စိတ္မခိုင္သူဘုရားဖူးတစ္ခ်ဳိ႔ဟာ ငိုေၾကြး ေလ့ရွိၾကပါတယ္၊ ဦးသိရိန္က ဗြီဒိယို မွတ္တမ္းတင္တာေၾကာင့္ မိမိလည္း မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္ေတာ္ကို ၾကည္ညိဳစြာ ေျပာျပ ပူေဇာ္ျဖစ္ပါတယ္၊ ဘုရားရွင္ရဲ့ ’ဟႏၵ ဒါနိ ဘိကၡေ၀ အာမႏၱယာမိ ေ၀ါ၊ ၀ယဓမၼာ သခၤါရာ၊ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။‘ ဆိုတဲ့ ေနာက္ဆံုး စကားေတာ္ကိုလည္း ပြားမ်ားဆင္ျခင္ကာ သံေ၀ကာ ျဖစ္မိၾကတယ္။
        ျမတ္ဗုဒၶ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူတဲ့ေနရာမွာ တည္ထားတဲ့ မဟာပရိနိဗၺာနေစတီေတာ္ကိုလည္း လက္ယာရစ္ပတ္ကာ ပူေဇာ္ၾကတယ္၊ ေစတီေတာ္ၾကီး ကုိ အလံုးအ၀န္းပံုသဏၭန္တည္ထားျပီး ထံုးျဖဴသကၤန္း ကပ္လွဴထားပါတယ္၊ ေစတီဒါယကာကို အတိအက် မသိရဘဲ အဆင့္ဆင့္ထပ္ကာထပ္ကာ တည္ေဆာက္ျပဳျပင္ခဲ့ၾကပါတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ့ ဟူယင္ဆန္ မွတ္တမ္း မ်ားအရ အေသာကမင္းၾကီး တည္ထားတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္၊ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျပန္လည္ျပဳျပင္ခဲ့ရာမွာ ျမန္မာတို႔ရဲ့ ကုသိုလ္လဲ အထင္ကရ ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။

     ေစတီေတာ္ၾကီးကို ေက်ာက္စာဌာနက ထြင္းေဖာက္ရွာေဖြျပီးတဲ့ေနာက္ ၁၉၁၂-ခုႏွစ္မွာ ဟသၤာတျမိဳ႔သား ဦးဖိုးက်ားက ျပန္လည္ျပဳျပင္ တည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္၊ ဥာဏ္ေတာ္အျမင့္ ၁၆၇-ေပရွိျပီး ထိုေခတ္က ရႈပီးေငြ ၁၈၀၀၀-ကုန္က်ခဲ့ပါတယ္၊ ၁၉၂၇-ခုႏွစ္မွာ ထီးေတာ္တင္လွဴခဲ့ျပီး ထီးေတာ္အတြက္ ရႈပီးေငြ ၁၁၁၀၀- ကုန္က်ခဲ့တယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္က ထီးေတာ္ကို ေနေရာင္ဟတ္တဲ့ အခါ ေရႊေရာင္တလက္လက္ ေတာက္ပေနတာကို ဖူးေမွ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္၊ ေနာက္ပိုင္း ငလ်င္ဒဏ္ေၾကာင့္ ထီးေတာ္ၾကီးလဲ ေျမခခဲ့ရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေစတီေတာ္ၾကီးရဲ့ ပတ္လည္ ၀န္းက်င္ မွာေတာ့ ေက်ာင္းေတာ္ရာေဟာင္းအုပ္ခံုမ်ား၊ ရဟႏၲာဓာတ္ေတာ္ ဌာပနာသည့္ ေစတီငယ္မ်ားကို ဖူးေတြ႔ရပါတယ္။
     ယေန႔ေခတ္မွာေတာ့ ဒီေနရာဟာ ကုရွိနာဂါရ္ လို့ေခၚတဲ့ ရြာငယ္ေလး တစ္ရြာပါ၊ ဘုရားရွင္ေခတ္ကလဲ စည္ကားတဲ့ ျမိဳ႔ၾကီးတစ္ျမိဳ႔ေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး၊ ေနာက္ဆံုးသာ၀ကျဖစ္တဲ့ သုဘဒၵပရိဗိုဇ္ကို တရားေရေအး တိုက္ေကၽြးေတာ္မူလိုျခင္း၊ မဟာသုဒႆန စၾကာ၀ေတးမင္းၾကီးဘ၀က ကုုသာ၀တီေနျပည္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ျခင္း၊ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ေဒါန ပုဏၰားက ျဖန္႔ေျဖ၍ ေ၀ဖန္အပ္ေသာ အေၾကာင္းရွိျခင္း၊ အတိတ္ ခုႏွစ္ဘ၀က ဦးေခါင္းခ်ခဲ့တဲ့ေနရာျဖစ္ျခင္းစတဲ့ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ဒီေတာျမိဳ႔ေလးမွာ ပရိနိဗၺာန္ျပဳခဲ့တာပါ၊ မိမိအေနနဲ႔ ဒီေနရာကို ဘုရားဖူးေရာက္တာ သံုးေခါက္ရွိပါျပီ၊ ေရာက္တိုင္းလဲ ဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္ျပဳခဲ့တဲ့ ေနရာပါလား ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ ၀မ္းနဲသလို ခံစားရပါတယ္၊ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခါနီး မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားစကားေတာ္ကို အမွတ္ရမိတယ္။
      အခ်ိန္ကား မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈-ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္၊ အဂၤါေန႔။ ဘုရားရွင္ဟာ ပရိနိဗၺာန္ျပဳခါနီး မလႅမင္းတို႔ရဲ့ အင္ၾကင္း ဥယ်ာဥ္အတြင္း အင္ၾကင္းပ်ဳိအစံုတို႔၏အလယ္ ခင္းထားအပ္တဲ့ ေညာင္ေစာင္းထက္မွာ ေျမာက္အရပ္ကို ဦးေခါင္းျပဳျပီး ေလ်ာင္းစက္ေတာ္ မူပါတယ္၊ လက္ယာေျခေပၚမွာ လက္၀ဲေျခကို အနဲငယ္လြန္ေစကာ တင္ထားျပီး သတိရွိ ဆင္ျခင္လ်က္ ျမတ္ေသာ ေလ်ာင္းစက္ျခင္းကို ျပဳေတာ္မူပါတယ္၊ အင္းၾကင္းပင္အစံုတို႔ဟာ အခါမဲ့ပြင့္တဲ့ ပန္းေတြျဖင့္ ပင္လံုးကၽြတ္ ပြင့္ေနၾကတာပါ၊ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေပၚသို႔ ပန္းတို႔ကို ၾကဲျဖန္႔ ေနပါတယ္၊ မႏၵာရ၀(ထင္ရွားပန္း) ေတြကလည္း ေကာင္းကင္မွ က်လာေနပါတယ္၊ နတ္မွာျဖစ္တဲ့ စႏၵကူးနံ႔သာမႈန္႔ တို႔ဟာလည္း ေကာင္းကင္မွ က်လာေနပါတယ္၊ နတ္တူရိယာတို႔ တီးမႈတ္ၾကျပီး နတ္သီခ်င္းေတြလည္း သီဆို ပူေဇာ္ေနၾကပါတယ္။

      ဒီလို အထူးထူးေသာ အခ်င္းအရာေတြနဲ႔ ပူေဇာ္ေနတာကို သိတဲ့ ဘုရားရွင္က ‘ဤကဲ့သို႔ ပူေဇာ္ျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးပူေဇာ္ျခင္း မဟုတ္ေသး၊ တရားႏွင့္ ေလ်ာ္စြာ က်င့္ၾကံေနထိုင္မွအျမတ္ဆံုးပူေဇာ္ျခင္းျဖင့္ ပူေဇာ္သည္မည္၏’လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္၊ ဒီတရားေတာ္ကို သတိရမိ သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ မိမိေရာ အျမတ္ဆံုး ပူေဇာ္ရာေရာက္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ထိက်င့္ၾကံေနျပီလဲလို႔ မ၀ံ့မရံ ေမးမိပါေသးတယ္။

                                             သိမ္ေမြ႔ဦး (BHU)