အခုလည္း ရာဇျဂိဳဟ္ ေရပူစမ္းလို႔ နာမည္ႀကီးလွတဲ့ ဒီေနရာမွာ ၉၆-ပါး ေရာဂါေပ်ာက္ တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေရခ်ဳိးဖို႔ အေတာ္ကို အားယူရမွာပါ။
အဇာတသတ္ ဘုရင္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ရာဇျဂိဳဟ္ ခံတပ္ ျမိဳ႔သစ္ေနရာႏွင့္ ျမိဳ႔ဦးေစတီတို႔ကိုလည္း ၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ျမိဳ႔ဦး ေစတီေနရာမွာ ဘာသာျခားတို႔ သခၤ်ဳိင္းလုပ္ဖူးေတာ့ မဖ်က္စီးဘဲ ထားတဲ့ ဂူေတြျမင္ေနရတာကိုက စိတ္အေႏွာင္အယွက္ ျဖစ္စရာပါ။ ေရွ႔ဆက္ျပီး ကမၻာေက်ာ္ လွတဲ့နာလႏၵာတကၠသိုလ္ႀကီးကို ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။
ကမၻာေက်ာ္လွတဲ့ နာလႏၵာ တကၠသိုလ္ေဟာင္းႀကီးကေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ ခန္႔ခန္႔ညားညား တည္ရွိေနတံုးပါ။ အေဆာက္အဦေဟာင္း ႀကီးေတြ ႀကီးႀကီးမားမားႏွင့္ ရဲတိုက္ခံတယ္ႀကီး တစ္ခုလို ထင္ရ ေလာက္ေအာင္ ႀကီးက်ယ္လွပါတယ္။ အေဆာက္အဦးႀကီးေတြကလည္း ေစတီႏွင့္ ဇရပ္မ်ားအတန္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအတန္း ႏွစ္တန္းခြဲကာ ေဆာက္လုပ္ထားလို႔ လြန္စြာ စနစ္ၾကလွပါတယ္။ မ်ားျပားလွတဲ့ အေဆာက္အဦးႀကီးေတြမွာ ဘုရားခန္း သံဃာေတြ သီတင္းသံုးတဲ့ အခန္း စာသင္တဲ့အခန္း ေရခ်ဳိးရာေရတြင္း စသည္ျဖင့္ ေလ့လာလို႔ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ ဒီတကၠသိုလ္ႀကီးကပဲ ကမၻာေက်ာ္ ပညာရွင္မ်ားစြာ ေမြးဖြားေပးခဲ့ပါတယ္။ သမိုင္းေကာက္ေၾကာင္းေတြ ျပန္လည္္တူးေဖာ္ၾကည့္ရင္ ၀မ္းသာစရာ ၀မ္းနဲစရာေတြႏွင့္ ျပည့္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ႀကီးပါ။
ဤတကၠသိုလ္ႀကီးကို မဟာယာန၀ါဒကို စတင္တီထြင္သူ ပထမဆံုး တိုက္အုပ္ဆရာေတာ္ နာဂအဇၨဳန ဆရာေတာ္က စတင္တည္ ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္ေအာင္ ဂုတၱမင္းဆက္ အစဥ္ဆက္တို႔ ေစာက္ေရွာက္လွဴဒါန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘုရင္နန္းေတာ္ ထက္ေတာင္ ဒီတကၠသိုလ္ႀကီးက ႀကီးက်ယ္ျပီး လူသိမ်ားခဲ့ပါတယ္။ မင္းအဆက္ဆက္တို႔ဟာ မိမိတို႔ လက္ထက္ ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ တကၠသိုလ္ႀကီးကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ မြမ္းမံခဲ့ၾကတာပါ။ အိမ္ေျခ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ရွိတဲ့ ရြာေပါင္း(၁၀၀)ကိုေတာင္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို လွဴဒါန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ စာသင္ရဟန္း တစ္ေသာင္းေက်ာ္အထိ ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ ပညာေရးႏွင့္ ေနထိုင္စားသံုးစားရိတ္စတဲ့ ကုန္က်စားရိတ္ အားလံုးကို မင္းအဆက္ဆက္တို႔က ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ၾကတာပါ။
မဂိုဘုရင္မ်ားလက္ထက္မွာေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ရက္ရက္ စက္စက္ သတ္ျဖတ္ကာ တကၠသိုလ္ႀကီးကိုလည္း မီးရႈိ႔ဖ်က္စီးခဲ့ၾကပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္ေပါင္းေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာ ေသြးေျမက်ခဲ့ၾကတယ္။ တကၠသိုလ္ ႀကီးကို ခံတပ္လုပ္ကာ တာခ္စစ္သားေတြက ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွ ေရႊေငြ ရတနာေတြကိုလည္း ယူငင္သြားၾကတယ္လို႔ မွတ္သားဖူးပါတယ္။ ၀မ္းသာစရာ ၀မ္းနဲစရာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ႀကီးရဲ့ ပံုရိပ္ေတြပါ။
အခုခ်ိန္ထိ မားမားမတ္မတ္နဲ႔ ခန္႔ညားေနတဲ့ ေစတီေတာ္ႀကီးကေတာ့ အရွင္သာရိပုတၱရာ ေစတီေတာ္ႀကီးပါ။ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးရဲ့ ကုသိုလ္ျဖစ္ပါတယ္။ ပညာအရာ အသာဆံုးဧတဒက္ လက္ယာေတာ္ရံ မေထရ္ျမတ္ႀကီးဟာ ဒီေနရာမွာ ေမြးဖြားျပီး ဒီေနရာမွာပဲ ပရိနိဗၺာန္ စံခဲ့ပါတယ္။ မိမိ သားသၼီးေတြ ခုႏွစ္ေယာက္ေတာင္ သာသနာေဘာင္မွာ ရဟႏၲာ ျဖစ္ေနၾကေပမဲ့ မိခင္သာရီပုေဏၰးမႀကီးဟာ ဗုဒၶဘာသာေတာင္ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ မေထရ္ျမတ္ႀကီးဟာ ေနာက္ဆံုးမိခင္ႀကီးကို ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔ ဆိုျပီး မိမိ ေမြးဖြားရာတိုက္ခန္းကို အေရာက္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ ေသြးသြန္ေရာဂါ ခံစားေနရင္းက မိခင္ႀကီးကို ေက်းဇူးဆပ္ တရားေဟာကာ ေသာတာပန္ျဖစ္ေစခဲ့ ပါတယ္။ ဒီေစတီေတာ္ႀကီး ေရွ့မွာပဲ သံဃာဂုဏ္ကို အာရုံျပဳျပီး ပူေဇာ္ျဖစ္ခဲ့ ပါတယ္။
နာလႏၵာတကၠသိုလ္ေဟာင္းႀကီးကအျပန္မွာေတာ့ အိႏၵိယ ေရွးေဟာင္း ယဥ္ေက်းမႈ၀န္းႀကီးဌာနက အသစ္ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ နာလႏၵာတကၠသိုလ္ အသစ္ကို ၀င္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားစြာ ပညာသင္ ၾကားေနပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ အေဆာင္ကို ေခတၱ၀င္ေရာက္ကာ ဓာတ္ပံု အမွတ္တရ ရုိက္ၾကျပီး ပတၱနားကို ခရီးဆက္ခဲ့ၾကတယ္။
ပတၱနားျမန္မာေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ့ ည ၈-နာရီေလာက္ ရွိပါျပီ။ ဆရာေတာ္ကို သြားေရာက္ကန္ေတာ့ၾကျပီး ေအးေအးေဆးေဆး အနားယူၾကပါတယ္။ မနက္ျဖန္လဲ ေစာေစာထျပီး ခရီးဆက္ရမွာမို႔ ေစာေစာပဲ အိပ္ရာ၀င္ျဖစ္ပါတယ္။
မနက္ ၅-နာရီ အိပ္ရာထျပီး ေန႔ဆြမ္းအတြက္ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ ထုပ္ပိုးၾကတယ္။ ဒီေန႔ ခရီးက လမ္းမွာပဲ ဆြမ္းစားၾကရမွာမို႔ စီစဥ္ၾကျခင္းပါ။ မနက္ ၆-နာရီခြဲေလာက္မွာ အာရုံဆြမ္း ဘုန္းေပးၾကတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဆရာေတာ္ႏွင့္ ဦးသိရိန္တို႔ စကားလက္ဆံု ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ညတံုးက ခရီးပင္ပန္းလာမွန္းသိလုိ႔ အလိုက္သိတတ္တဲ့ ဆရာေတာ္ ဦး၀ိလာသဂၢက စကားသိပ္မေျပာခဲ့ဘူး။ ဒီေန႔ မနက္အာရုံဆြမ္း၀ိုင္းမွာ စကားစပ္မိၾကေတာ့မွ ႏွစ္ပါးလံုး တစ္ေက်ာင္းတည္းထြတ္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဆရာေတာ္ ဦး၀ိလာသဂၢ က မႏၲေလး မဟာ၀ိသုဒၶါရုံတိုက္သစ္ မဂၤလာဗိမာန္မွာ ေနခဲ့ျပီး ဦးသိရိန္ကေတာ့ မႏၲေလး မဟာ၀ိသုဒၶါရုံတိုက္သစ္ စည္ရွင္မွာ ေနခဲ့ ၾကတာပါ။ စာသင္သားဘ၀က အတူတူ ပညာဆည္းပူးခဲ့ၾကတဲ့သူေတြ တနယ္တေက်းမွာ အခုလို ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ၾကေတာ့ ၀မ္းသာအားရ ျဖစ္ၾကတယ္။ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာျပီး စကားစပ္မိလိုက္ၾကတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မျပီးၾကဘူး။ ၇-နာရီေက်ာ္မွပဲ ခရီးဆက္ျဖစ္ေတာ့တယ္။
ဤတကၠသိုလ္ႀကီးကို မဟာယာန၀ါဒကို စတင္တီထြင္သူ ပထမဆံုး တိုက္အုပ္ဆရာေတာ္ နာဂအဇၨဳန ဆရာေတာ္က စတင္တည္ ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္ေအာင္ ဂုတၱမင္းဆက္ အစဥ္ဆက္တို႔ ေစာက္ေရွာက္လွဴဒါန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘုရင္နန္းေတာ္ ထက္ေတာင္ ဒီတကၠသိုလ္ႀကီးက ႀကီးက်ယ္ျပီး လူသိမ်ားခဲ့ပါတယ္။ မင္းအဆက္ဆက္တို႔ဟာ မိမိတို႔ လက္ထက္ ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ တကၠသိုလ္ႀကီးကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ မြမ္းမံခဲ့ၾကတာပါ။ အိမ္ေျခ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ရွိတဲ့ ရြာေပါင္း(၁၀၀)ကိုေတာင္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို လွဴဒါန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ စာသင္ရဟန္း တစ္ေသာင္းေက်ာ္အထိ ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ ပညာေရးႏွင့္ ေနထိုင္စားသံုးစားရိတ္စတဲ့ ကုန္က်စားရိတ္ အားလံုးကို မင္းအဆက္ဆက္တို႔က ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ၾကတာပါ။
မဂိုဘုရင္မ်ားလက္ထက္မွာေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ရက္ရက္ စက္စက္ သတ္ျဖတ္ကာ တကၠသိုလ္ႀကီးကိုလည္း မီးရႈိ႔ဖ်က္စီးခဲ့ၾကပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္ေပါင္းေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာ ေသြးေျမက်ခဲ့ၾကတယ္။ တကၠသိုလ္ ႀကီးကို ခံတပ္လုပ္ကာ တာခ္စစ္သားေတြက ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွ ေရႊေငြ ရတနာေတြကိုလည္း ယူငင္သြားၾကတယ္လို႔ မွတ္သားဖူးပါတယ္။ ၀မ္းသာစရာ ၀မ္းနဲစရာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ႀကီးရဲ့ ပံုရိပ္ေတြပါ။
အခုခ်ိန္ထိ မားမားမတ္မတ္နဲ႔ ခန္႔ညားေနတဲ့ ေစတီေတာ္ႀကီးကေတာ့ အရွင္သာရိပုတၱရာ ေစတီေတာ္ႀကီးပါ။ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးရဲ့ ကုသိုလ္ျဖစ္ပါတယ္။ ပညာအရာ အသာဆံုးဧတဒက္ လက္ယာေတာ္ရံ မေထရ္ျမတ္ႀကီးဟာ ဒီေနရာမွာ ေမြးဖြားျပီး ဒီေနရာမွာပဲ ပရိနိဗၺာန္ စံခဲ့ပါတယ္။ မိမိ သားသၼီးေတြ ခုႏွစ္ေယာက္ေတာင္ သာသနာေဘာင္မွာ ရဟႏၲာ ျဖစ္ေနၾကေပမဲ့ မိခင္သာရီပုေဏၰးမႀကီးဟာ ဗုဒၶဘာသာေတာင္ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ မေထရ္ျမတ္ႀကီးဟာ ေနာက္ဆံုးမိခင္ႀကီးကို ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔ ဆိုျပီး မိမိ ေမြးဖြားရာတိုက္ခန္းကို အေရာက္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ ေသြးသြန္ေရာဂါ ခံစားေနရင္းက မိခင္ႀကီးကို ေက်းဇူးဆပ္ တရားေဟာကာ ေသာတာပန္ျဖစ္ေစခဲ့ ပါတယ္။ ဒီေစတီေတာ္ႀကီး ေရွ့မွာပဲ သံဃာဂုဏ္ကို အာရုံျပဳျပီး ပူေဇာ္ျဖစ္ခဲ့ ပါတယ္။
နာလႏၵာတကၠသိုလ္ေဟာင္းႀကီးကအျပန္မွာေတာ့ အိႏၵိယ ေရွးေဟာင္း ယဥ္ေက်းမႈ၀န္းႀကီးဌာနက အသစ္ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ နာလႏၵာတကၠသိုလ္ အသစ္ကို ၀င္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားစြာ ပညာသင္ ၾကားေနပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ အေဆာင္ကို ေခတၱ၀င္ေရာက္ကာ ဓာတ္ပံု အမွတ္တရ ရုိက္ၾကျပီး ပတၱနားကို ခရီးဆက္ခဲ့ၾကတယ္။
ပတၱနားျမန္မာေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ့ ည ၈-နာရီေလာက္ ရွိပါျပီ။ ဆရာေတာ္ကို သြားေရာက္ကန္ေတာ့ၾကျပီး ေအးေအးေဆးေဆး အနားယူၾကပါတယ္။ မနက္ျဖန္လဲ ေစာေစာထျပီး ခရီးဆက္ရမွာမို႔ ေစာေစာပဲ အိပ္ရာ၀င္ျဖစ္ပါတယ္။
မနက္ ၅-နာရီ အိပ္ရာထျပီး ေန႔ဆြမ္းအတြက္ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ ထုပ္ပိုးၾကတယ္။ ဒီေန႔ ခရီးက လမ္းမွာပဲ ဆြမ္းစားၾကရမွာမို႔ စီစဥ္ၾကျခင္းပါ။ မနက္ ၆-နာရီခြဲေလာက္မွာ အာရုံဆြမ္း ဘုန္းေပးၾကတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဆရာေတာ္ႏွင့္ ဦးသိရိန္တို႔ စကားလက္ဆံု ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ညတံုးက ခရီးပင္ပန္းလာမွန္းသိလုိ႔ အလိုက္သိတတ္တဲ့ ဆရာေတာ္ ဦး၀ိလာသဂၢက စကားသိပ္မေျပာခဲ့ဘူး။ ဒီေန႔ မနက္အာရုံဆြမ္း၀ိုင္းမွာ စကားစပ္မိၾကေတာ့မွ ႏွစ္ပါးလံုး တစ္ေက်ာင္းတည္းထြတ္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဆရာေတာ္ ဦး၀ိလာသဂၢ က မႏၲေလး မဟာ၀ိသုဒၶါရုံတိုက္သစ္ မဂၤလာဗိမာန္မွာ ေနခဲ့ျပီး ဦးသိရိန္ကေတာ့ မႏၲေလး မဟာ၀ိသုဒၶါရုံတိုက္သစ္ စည္ရွင္မွာ ေနခဲ့ ၾကတာပါ။ စာသင္သားဘ၀က အတူတူ ပညာဆည္းပူးခဲ့ၾကတဲ့သူေတြ တနယ္တေက်းမွာ အခုလို ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ၾကေတာ့ ၀မ္းသာအားရ ျဖစ္ၾကတယ္။ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာျပီး စကားစပ္မိလိုက္ၾကတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မျပီးၾကဘူး။ ၇-နာရီေက်ာ္မွပဲ ခရီးဆက္ျဖစ္ေတာ့တယ္။
သိမ္ေမြ႔ဦး (BHU)
No comments:
Post a Comment