ဒီေန႔ ေတြးမိေတြးရာ (၄)

         ေလတယ္ ေလတယ္။ ေတာ္ေတာ့ကို ေလတယ္။ အင္တာနက္ေခတ္မွာ ရွင္သန္ေနရတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါး၊ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ ေဇာက္ခ်ျပီး လုပ္မေနႏုိင္တာကိုက ကိုယ့္အမွား၊ ဆရာေတာ္ၾကီးတစ္ပါး မိန္႔ခဲ့ဘူးတာကို သတိရတယ္။ တစ္ရက္ ဆရာေတာ္ၾကီးက ျပည္ပက လႊင့္တဲ့ ေရဒီယိုကို နားေထာင္ေနတဲ့ တပည့္ ရဟန္းငယ္တစ္ပါးကို ေတြ႔သတဲ့။ အဲဒီအခါ ဆရာေတာ္ၾကီးက “ေအာင္မယ္.. ကိုယ့္အတြင္းက အပူကိုေတာ့ ျငိမ္းေအာင္မလုပ္ဘဲ ျပင္ပအပူေတြကို ထပ္ယူေနတယ္” လို႔ မိန္႔သတဲ့။ ကိုယ္လည္း ခု ဒီလို ျဖစ္ေနတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ 

     သက္တမ္းႏုႏု ဒီမိုကေရစီကူးေျပာင္းစ အမိႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အျပည့္နဲ႔ ေန႔စဥ္ဆိုသလို သတင္းေစာင့္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ႏုနယ္ေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ အမွားအယြင္း မျဖစ္ဖို႔ သိပ္အေရးၾကီးတာ မဟုတ္လား။ သိခ်င္တာ ၾကားခ်င္တာ ျမင္ခ်င္တာက တက္ညီ လက္ညီနဲ႔ အားလုံးပူးေပါင္းလို႔ တိုင္းျပည္အတြက္ ဘာေတြ လုပ္ေနၾကတယ္၊ ဘာေတြ တိုးတက္ေနတယ္။ ဒါမ်ိဳးကို ျမင္ရျပီး ေက်နပ္ခ်င္တာ။ အားရခ်င္တာ၊ ၀မ္းသာခ်င္တာ၊ ဂုဏ္ယူခ်င္တာေလ။ 

     ခုေတာ့ ဒီလို မဟုတ္ဘူး။ ေန႔တိုင္းတက္လာတဲ့ သတင္းေတြက အနိ႒ာရုံေတြ ခ်ည္း။ ဘ၀နတ္ေက်ာင္း ေပ်ာင္းေရႊ႔သြားျပီျဖစ္တဲ့ မစုိးရိမ္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးရဲ့ ၾသ၀ါဒကိုပဲ သတိရမိေတာ့တယ္။ 

      “ မင့္တို႔ လူထုအေနနဲ႔ေရာ သံဃာထုအေနနဲ႔ေရာ ဗဟုသုတကလဲ အင္မတန္ကို နဲပါတယ္။ အဲဒါ တိုင္းျပည္ မတိုးတက္ျခင္းရဲ့ အေျခခံအေၾကာင္းတရားေတြပဲ။ ဗဟုသုတနဲေတာ့ ကိုယ္ရန္မျဖစ္ရမယ့္ကိစၥ ရန္ျဖစ္တယ္၊ ရန္ျဖစ္ေအာင္ တကယ္ရန္တိုက္ေပးရင္ တကယ္ရန္ျဖစ္တယ္၊

      စဥ္းစားၾကည့္… မင္းတို႔ ရွဴးတိုက္တုိင္း ကိုယ္တယ္ဆိုတာ ေခြးေတြပဲ ရွိတယ္ကြ၊ အဲဒါ အဲဒီလို ရန္ျဖစ္ေအာင္ တုိက္ေပးရင္ ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုကတည္းက မင္းတို႔ရဲ့ အသိဥာဏ္က အဲဒီ သုနခ (ေခြး) ေလာက္ပဲ ရွိတာ၊ အဲဒါ မွတ္ထား။” 

     ခုလဲ ၾကည့္ေလ၊ ထူေထာင္ခါစ ရြာေလးမွာ လုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီး၊ တစ္ပုံတစ္ပင္ၾကီး၊ လုပ္ၾကပါေတာ့လား။ မေရာင္ရာ ဆီလူး ေဒါက္တာဆိတ္ဖြား ရွာပုံေတာ္ ဖြင့္သတဲ့။ ေကာ္မတီဖြဲ႔သတဲ့။ တိုင္းျပည္ဘ႑ာေတြကေတာ့ တစ္ေထြးၾကီး ပလုံ၊ ႏွေျမာလိုက္တာ။ အဲဒီဘ႑ာေတြသာ တိုင္းျပည္ရဲ့ ပညာေရး၊ က်မၼာေရးေတြမွာ အသုံးခ်လိုက္ရရင္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း google က ရွာမွ ေတြ႔ေတာ့မတဲ့။ အစကတဲကိုက အလုပ္မရွိ အလုပ္ရွာ။ သူမ်ားဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံေတြမွာ ဒီလို ေ၀ဖန္ေပးဖို႔အတြက္ လခေပးျပီးေတာင္ ခန္႔ထားရေသးတာ။ လခမယူဘဲ ေ၀ဖန္ေပးတဲ့ ဆိတ္ဖြားကို ေက်းဇူးေတာင္ တင္ရအုံးမွာ။ ခုေတာ့ ဆတ္ဆတ္ထိမခံ၊ ေနာက္ေတာ့လည္း ဒုံရင္းဟာ ဒုံရင္းပဲ။ ခု ဘာထူးလဲ၊ ဒီလို ေရးျပန္ေတာ့လဲ ဘုန္းၾကီးက ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ မလုပ္ဘူးလို႔ ေျပာၾကအုံးမယ္။ 

      တိုင္းစ္ မဂၢဇင္း ကိစၥကလည္း ေဖ့ဘြတ္ခ္တစ္ခြင္လုံးကို ပြတ္ေလာ ညံသြားတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္လေလာက္က ကိုရီးယား ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္က ေမးစရာရွိလို႔ ဆိုျပီး အေဆာင္ကို ေရာက္လာတယ္။ သူမ ေမးလာတာကလည္း အဲဒီကိစၥပဲ။ ငါတို႔ ကိုရီးယားသတင္းစာမွာ ပါတယ္။ “မင့္တို႔ႏုိင္ငံမွာ ယူ၀ီရသူက မြတ္စလင္ေတြကို သတ္ခုိင္းေနတယ္ဆို၊ သူခိုင္းလို႔ ခု မြတ္စလင္ေတြ အမ်ားၾကီး အသတ္ခံေနျပီတဲ့၊ သူကို႔ အုိစမာဘင္လာဒင္၊ ဟစ္တလာတို႔နဲ႔ ႏႈိင္းျပီးေတာ့ကို ေရးထားတာ။ အဲဒါ ဟုတ္ရဲ့လား” တဲ့။ မဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း ျပႆနာျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းရင္းကစျပီး ရွင္းျပေတာ့ သူမေက်နပ္သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ သူမက ေျပာေသးတယ္။ အဲဒါဆို ဒီသတင္းမွားၾကီးကို မင့္တုိ႔ အဂၤလိပ္လို ေရးျပီး ေခ်ပသင့္တယ္ တဲ့။ ဟုတ္တာေပါ့ ၊ ေရးခ်င္တာမွ လက္ကို ယားလို႔၊ မြတ္သူေ႒းေတြက ပိုက္ဆံအင္ပါယာနဲ႔ မီဒီယာေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္ျပီး လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနၾကတာ ၾကာေနျပီပဲ။ ျပန္ေခ်ပေရးဖို႔ စိတ္ကူးခဲ့ေပမဲ့လည္း ကိုယ့္ဘက္မွာ အားနဲခ်က္ေတြက အျပည့္၊ အဂၤလိပ္စာက မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္၊ အေနာက္ႏုိင္ငံေရာက္ေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာေတြ ျပန္ေရးၾကပါေစလို႔သာ ဆုေတာင္းေနခဲ့ရေတာ့တာ။ ဒါေပမယ့္ လည္း ေမွ်ာ္လင့္သလို႔ ျဖစ္မလာ၊ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စေလာက္သာ ေရးၾကျပီး အမ်ားစုက ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္သလို၊ ဘာသိဘာသာ၊ ေၾကာက္ၾကမဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးကို ၀ါးမ်ိဳလို႔ ေကာင္းတာေနမွာ၊ မြတ္ေတြ ကိုအန္က်မ္းစာကို ခ်စ္သလို ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ကိုယ့္ဘာသာကို ခ်စ္ၾကရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲလို႔ အစြန္းေရာက္ အေတြးေတာင္ ေတြးမိေသးေတာ့တယ္။

       ခုေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ သီလ သမာဓိ ပညာ ျပည့္၀ၾကတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ ဦးေဆာင္ျပီး သံဃာ့ညီလာခံၾကီးကို ျခိမ့္ျခိမ့္သဲ က်င္းပခဲ့တယ္။ ေပ်ာ္လုိက္တာ၊ ၀မ္းသာလိုက္တာ၊ ေက်နပ္လိုက္ တာ၊ ျပည္ပကေန ဓာတ္ပုံေတြ ဗီဒိယိုေတြ ၾကည့္ျပီး ေပ်ာ္လြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတာင္ ၀ဲတယ္။ ၾကားခ်င္တဲ့ ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြလည္း တရား၀င္ထုတ္ျပန္လို႔။ ေက်းဇူးၾကီးမားလွတဲ့ ဆရာေတာ္မ်ားကို အေ၀းကေန ဦးခိုက္မိခဲ့ပါရဲ့။ 

     ေနာက္ျပီး ေပၚျပဴလာျဖစ္ေနတာတစ္ခုက မ်ိဳးေစာင့္ ဥပေဒတဲ့။ ဒါကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ဆဲဆိုေနလိုက္ၾကတာကလည္း ငါးစိမ္းသည္ေတြ ရန္ျဖစ္ေနတဲ့အတိုင္း၊ ဘုန္းၾကီးေတြကို ေ၀ဘန္ထားလိုက္ ၾကတာ ရစရာကို မရွိဘူး။ ကိုယ္အထင္ၾကီး ေလးစားခဲ့ရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကိုယ္တိုင္ ေျပာလာတာက အမ်ိဳးသမီး အခြင့္အေရးေတြ ခ်ိဳးေဖာက္တာတဲ့၊ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ မညီဘူးတဲ့။ ဘုန္းၾကီးေတြ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္ဘဲ ေယာနိကိစၥေတြမွာေတာင္ ၀င္ရႈပ္ေနသတဲ့၊ ေ၀ဖန္ဆဲဆိုေနလိုက္ၾကတာ ဗုဒၶဘာသာ ဆိုတဲ့ ေယာက်ၤားေတြေရာ၊ မိန္းမေတြေရာကို စုံလို႔၊ ရြာမွာ ပညာတတ္ေတြ ေပါမွန္း ခုမွသိတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရြာက ေက်ာက္ေခတ္ကေန မတက္ေတာ့တာ ေနမွာ။ လိုခ်င္ေတာ့လည္း ဘုန္းၾကီးေတြကို အသုံးခ် မလိုခ်င္ေတာ့လဲ ဘုန္းၾကီးေတြကို အျပစ္တင္ ပုတ္ခတ္၊ တယ္လည္း တရားက်ဖို႔ ေကာင္းတယ္။ ပရဟိတစိတ္ သက္သက္နဲ့ လုပ္ၾကရတဲ့ ဘုန္းၾကီးေတြမွာေတာ့ လူမိုက္ေတြျဖစ္ၾကရ ကယ္တယ္ရွင္ သူေတာ္ေကာင္းေတြ ျဖစ္ၾကရနဲ႔ ၊ စုံေနတာပဲ။

       ဒါေၾကာင့္ စာေပက ေျပာတာျဖစ္မယ္။ “ရုိးသားမႈကို တိရစၦာန္ေတြမွသာ ေတြ႔ရတာတဲ့။ လူေတြက စိတ္ထဲက တစ္မ်ိဳး ေျပာတာ လုပ္တာက တစ္မ်ိဳး ေကာက္က်စ္ၾကသတဲ့”။ စာတတ္လြန္းတဲ့ လူေတြ လူ႔အခြင့္အေရးျပီးဆိုျပီး တစ္ေရးထဲ ေရးမေနၾကနဲ႔။ ကုလားဒဏ္ေၾကာင့္ ဒူးနဲ႔ မ်က္ရည္သုတ္ခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲ ဆိုတာ သုေတသန လုပ္ၾကအုံး။ သူတို႔အခြင့္အေရးေတြအတြက္ လုပ္ေပးေနမွန္း နားမလည္ၾက၊ သူခိုးကို ဓားရိုးကမ္း၊ ကယ္တင္ရွင္ကို သူခိုးထင္၊ ဒုကၡေရာက္ေတာ့လည္း ဘုန္းဘုန္းေတြ ကယ္ပါအုံး ျဖစ္လာျပန္ေရာ။ ဒီလိုအခ်ိန္ေရာက္မွ အစြန္းေရာက္တယ္ဆိုတဲ့ ဘုန္းၾကီးေတြရဲ့ တန္ဖိုးကို သူတို႔ နားလည္ၾကတာ။ ေရးရတာ တကယ္ ေလပါတယ္။ 

       ရႈပ္ေနတဲ့ အရႈပ္ေတြၾကားထဲမွာ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္တဲ့သူေတြကလည္း အမ်ားၾကီး၊ ပြဲလန္႔တုန္း ဖ်ာခင္းတဲ့သူေတြကလည္း အမ်ားၾကီး၊ ဘုန္းၾကီးမို႔ ကိုယ္ဘက္က ကာဗာယူေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ၾကိဳးကိုင္တာ မကိုင္တာကို ထားလိုက္အုံး။ မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒႏွင့္ ခုျဖစ္ေနတဲ့ အဓိကရုဏ္းေတြကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး တခ်ိဳ႔ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ အျမတ္ထုတ္ေနၾကတာေတြကို ဦးေႏွာက္ရွိတဲ့ သူတိုင္းသိပါတယ္။ ဒါကို ဘုန္းၾကီးေတြကို ၾကံရာပါအေနနဲ႔ စြတ္စြဲေနတာေတြကေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး ထင္ပါတယ္။

      ပုဂၢိဳလ္ မၾကိဳက္ရင္ ပုဂၢိဳလ္ကို သီးသန္႔ ေ၀ဖန္တာပဲ ေကာင္းမယ္၊ ၀ါးလုံးနဲ႔ သိမ္းက်ဳံးျပီး သံဃာအားလုံးကို ပုတ္ခတ္တာကေတာ့ အင္မတန္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ အျပစ္ သိပ္ၾကီးပါတယ္။ ငရဲျပ ျခိမ္းေျခာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ အသိဥာဏ္ တစ္ထြာေလာက္နဲ႔ မာနတက္ေနသူေတြကို သနားလြန္းလို႔ပါ။ ေတြးမိတာေတြ မေနႏုိင္လို႔ ေရးလိုက္မိတယ္။ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ လုပ္ျပီး အျငိမ္ေနတာမဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာရင္လည္း ၀န္ခံရမွာပဲ။ တစ္ခါက ကုလားတစ္ေယာက္ ဆဲခဲ့သလို လူေတြႏွင့္ လွည့္ပတ္ရန္ျဖစ္ေနတဲ့ ဘုန္းၾကီးတု မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ 

သိမ္ေမြ႔ဦး (BHU) 

(01-07-13)