ဟိုး ခပ္ေ၀းေ၀း
ႀကီးေကာင္စ၀င္စ အသံေလးမွာ
ျပန္စရာအိမ္ မရွိရွာပါဘူး အေမရယ္
ကမာၻေျမႀကီးေပၚမွာ
အကုသိုလ္ပန္းေတြေ၀ပံုကလည္း
အဖူးေပၚ အညႊန္႔တက္လို႔
တက္မက္စရာပါလား အေမ
သံသရာေလးေတးခ်င္းေတြက စီစီ
ပုရစ္ကေလးလို သားကျမည္လို႔ေပါ႔
တစ္ခါတစ္ရံေတာ႔ အေမရယ္
သားဘ၀ဟာ
သားေလ
သူ႔ကိုယ္ပိုင္ အသီးေတြ
ညႊတ္အိေလးလံေနေအာင္
ထမ္းပိုးထားရေပမယ္႔
ေပ်ာ္ရွာတဲ႔
ကုန္ထမ္းသမား သလဲပင္ကေလးကို
အားက်မိတယ္။
အေမရယ္
ေလေတြထန္ေနေလေလ
သားမွာ ေၾကကြဲရေလေလပါပဲ
မိုးဦးအက်ေစာမယ္ဆိုတာလည္း
တကယ္ေတာ႔
ေလာကဓံတရားပါလား
အိပ္စရာမရွိတဲ႔ ညေတြမွာ
မိုးေတြသိပ္ရြာတာပဲ အေမရယ္။
အေမွာင္နဲ႔ စိုစြတ္
မိုးေရေတြ ရႊဲရႊဲနစ္လို႔
အသံေတြေတာင္
ငုတ္ေနခဲ႔ပါၿပီ အေမ
ဆံုးရႈံးမႈ သစ္ရြက္ေတြ
မရႈမလွနဲ႔
ကံဆိုးမိုးေမွာင္
ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ
သားဘ၀ရဲ႕
အပိုင္းအစေတြတဲ႔လား
သားျငင္းဆန္တယ္ အေမ
အေမ မသိဘူးလား
အေမ႔သားက ကဗ်ာဆရာေလ
အေမရဲ႕။
တကယ္ေတာ႔လည္း အေမရယ္
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ
ဒဏ္ခံႀကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းပါဗ်ာ။
အေမရယ္ . . .
ေဟာဒီ ကမာၻေလာကႀကီးမွာ
အေမ႔သား ကဗ်ာဆရာျဖစ္လာတာ
အျပစ္ရွိပါသလား အေမ
သားရဲ႕ အခ်စ္မွာေလ
ေဟာဒီ ကမာၻႀကီးနစ္ခဲ႔ရင္ေတာင္
စစ္ျဖစ္ဖို႔ မေသခ်ာေတာ႔ပါဘူး အေမ
ခုေတာ႔
တျခားသူေတြ မျမင္မိတဲ႔ အသံကေလးကို
ေခါင္းအံုးအိပ္မိလို႔
အၾကင္နာအမဲ႔ဆံုး ဆုလဒ္ကို သားရခဲ႔ပါတယ္။
အေမမသိဘူးလား
လူေတြရဲ႕အၿပံဳးမွာ
ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြပါတယ္ အေမရဲ႕။
ဧည့္ခန္းနဲ႔ အကၤ်ီေကာင္းမွ
ဆက္ဆံတတ္တဲ႔လူေတြရဲ႕ သေဘာထားကို
သား တူးတူးခါးခါး မုန္းတယ္အေမ ။
အေမရယ္
တျခားသူေတြ အတြက္ေတာ႔
အရာရာဟာ
လက္တစ္ပစ္စာရယ္ပါ။
သားမွာေတာ႔
ယူဇနာသန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းကြာလို႔
သားေလ
ေရေရာထားတဲ႔ ညရယ္လို႔ မရခဲ႔ဖူးဘူး။
သားရဲ႕ `ဘီး´ ကေလးဟာေလ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပါးလွပ္ေနသလဲဆိုေတာ႔
ဆံျခည္မွ်င္ေလးတစ္မွ်င္ နင္းမိရင္ေတာင္
ဘီးက ထေပါက္သြားႏိုင္ပါတယ္ အေမ ။
အလွ်ံညီးညီး မီးေတာက္မီးလွ်ံႀကီးထဲ
ေန႔စဥ္ ခုန္ခ်ေနရတဲ႔ ဘ၀ခရီး
အခမဲ႔ညေတြ သိပ္ၿပီး သိပ္သည္းလြန္းလွ
အေမရယ္
လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ႀကီး
ကန္သြင္းခံရ
က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္မွားယြင္းမိလို႔လဲ အေမ
အဆုတ္က ၾကပ္ခုိးစြဲမီးဖိုေခ်ာင္
ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္တိုင္း ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္တိုင္း
ရင္ေခါင္းႀကီးထဲ မီးထ ထေတာက္တာ ျမင္ရ
အေမရယ္
အတြင္းလူမမာ တစ္ေယာက္ပါ။
ဒါေပမယ္႔
သစ္သားဘတ္စ္ကားအိုအိိုႀကီး ခိုစီးလို႔
ကဗ်ာဆရာ မာယာေကာ႔စကီးဆိုတဲ႔ လူလည္းပါတယ္ေလ
လူနဲ႔သူနဲ႔ မတူတဲ႔လူလို႔
လူေတြသူေတြ ေျပာခံရတဲ႔ သားမိတ္ေဆြေပါ႔
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ၿပိဳလဲခဲ႔ပါသလဲ
ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ သမၼေဒ၀ေတြလက္ထဲ ေရာက္မွာတဲ႔လဲ
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ေမးရင္း
မ်က္ေစ႔တစ္မွိတ္ လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္း
ေသာမၿဂိဳဟ္ေတြ ေခ်ာင္းေကာျဖစ္သြား
ဘ၀ကို ျဖစ္ညွစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ႔
လိေမၼာ္သီးကေလးမွာ
အခ်ဳိရည္ က်န္ေသးတယ္
အို . . .
အသည္းႏွလံုးထဲမွာ
ပန္းေတြ အရမ္းပြင့္တာပဲ အေမရယ္ ။
ကုတ္အကၤ်ီ၀တ္ခ်င္တဲ႔ ေဆာင္းရာသီရယ္
မီးလွ်ံကင္းမဲ႔တဲ႔ မီးလင္းဖိုႀကီးရယ္
ႏွင္းစက္ေတြကို
အေသခံေသာက္ခ်င္တဲ႔ ျမက္ပင္ကေလးရယ္
လမင္းကို
ျပည့္ျပည့္၀၀ တိုက္ရိုက္မျမင္ခ်င္တဲ႔ အၿပံဳးရယ္
အေနအထိုင္မတတ္တဲ႔ ေရပန္းတိုင္ကေလးရယ္
မိုက္တြင္းနက္နက္ ကဗ်ာေပၚ အခ်စ္ရယ္
မၾကာခဏ
လူလိမ္ခံရတဲ႔
ရင္ထဲက ၾကယ္ျပာေလးရယ္
နကၡတ္မိမိ ေပ်ာ္ခ်င္ရွာတဲ႔
အေပ်ာ္ေလးရယ္
သားလက္ဖ၀ါးထဲမွာ
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားတဲ႔
တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ႔ သားဘ၀ေလးရယ္
အေမ႔သားမွာ ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္။
ထမင္းစစ္စစ္ စားခ်င္တယ္ အေမရယ္
အိမ္န႔ံေမႊးတဲ႔ အိပ္ရာစစ္စစ္မွာ အိပ္ခ်င္တယ္
ေျခေထာက္ေတြကို မီးဖိုအေငြ႕ေပးခ်င္တယ္
ဗမာ ပရေဆးသန္႔သန္႔ ေသာက္ခ်င္တယ္
ၿပီးေတာ႔ ေဟာဒီလို
အေမ႔မ်က္လံုးအေရာင္ကို မြတ္သိပ္ပါတယ္
ေတေပေလလြင့္ၿပီး ျပန္လာတဲ႔သားကုိ
ကရုဏာသက္ၿမဲသက္တဲ႔ အေမ႔အၾကည့္ေလ
အေမရယ္
အေမ႔ဆိပ္ကမ္း မကပ္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ႔
သားသေဘၤာေလ အေမရဲ႕။
က်ေနာ္ ရုိးသားခဲ႔ပါတယ္ အေမ
ဤသို႔ပင္ ပဲ႔တင္ပါလိမ္႔မယ္။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
No comments:
Post a Comment