အမွတ္တရမ်ားႏွင့္ ဤခရီး ( ၃ )

              ဇန္န၀ါရီ ၂၉-ရက္ေန႔တြင္ ေမတၱာနႏၵ ၀ိဟာရေက်ာင္း၏ ၇- ရက္ တရားစခန္း ျပီးဆုံးသည္။ ဒုလႅဘ ရဟန္းေတာ္မ်ား သီလရွင္ဆရာေလးမ်ား သိကၡာခ် လူ၀တ္လဲက်ျပီး မိမိတို႔ လုပ္ငန္းခြင္သို႔ ျပန္ၾကသည္။ ညဥ့္ပိုင္းေရာက္ေတာ့ အရွင္၀ိဇၨာနႏၵာလကၤာရ၊ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ဒုလႅဘ တစ္ပါးသာ က်န္ေတာ့သည္မို႔ တစ္ေက်ာင္းလုံး တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနေတာ့သည္။ ေလျပင္းမ်ား တုိက္ခတ္မႈေၾကာင့္ သစ္ပင္ၾကီးငယ္ အသြယ္သြယ္တို႔၏ တရွဲရွဲ ျမည္သံႏွင့္ ေက်းငွက္သာရကာတို႔၏ တြန္ၾကဴးသံမွ တပါး မည္သည့္ အသံမွ် မၾကားရေပ။ တရားရိပ္သာ၏ ၀ိေ၀ကဂုဏ္ႏွင့္ အထူးျပည့္စုံေနေပ၏။  

    

        ကၽြႏု္ပ္အတြက္ မေလး ေရာက္ေနသကဲ့သို႔ မခံစားရေတာ့ဘဲ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ေတာရေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းကို ေရာက္ေနသကဲ့သို႔ ခံစားမိေတာ့သည္။ ဤေက်ာင္းကို စေရာက္သည့္ရက္က ပရိသတ္အသံဗလံတို႔ႏွင့္ ရင္းႏွီးခဲ့တာေၾကာင့္ ခုလို လူရွင္းသြားေတာ့ မေနတတ္ မထိုင္တတ္သလိုပင္။ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးေနာက္ဆုံးရက္မ်ားျဖစ္သျဖင့္ ျမိဳ႔ထဲမွ ေဗ်ာက္အုိးေဖာက္သံ မီးက်ည္ မီးပန္း ပစ္လႊင့္သံတို႔ကိုလဲ ဆူညံစြာ ၾကားရသည္။
            ဇန္န၀ါရီ ၃၀-ရက္ေန႔က ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္၏ ေနာက္ဆုံးရက္ အထူးရက္ျဖစ္သည္ဟု သိရျပီး တညလုံး တျမိဳ႔လုံးပင္ ေဗ်ာက္အုိးသံတို႔ျဖင့္ ဆူညံေနေတာ့၏။ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ ကမၻာ့ ခရက္ကတ္ဖလား ရသည့္ညက တညလုံး ေဗ်ာက္အုိးသံတို႔မစဲသည္ကို သတိရမိခဲ့သည္။ ယခုလဲ ယင္းကဲ့သို႔္ ဆူညံေနျပီး တျမိဳ႔လုံး၏ ေကာင္းကင္ယံတြင္ မီးက်ည္မီးပန္းတို႔၏ ေရာင္စုံတုိ႔က ေတာက္ပေနခဲ့သည္။ ဆူညံလွေသာ အသံတို႔ေၾကာင့္ ညဥ့္နက္သည္အထိ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ေပ။

       ဇန္န၀ါရီ ၃၁-ရက္ေန႔တြင္ ပီနန္ကို တစ္ေခါက္ပတ္ၾကျပီး သန္႔ရွင္းသာယာလွေသာ ျမိဳ႔ျပၾကီး၏အလွတိ႔ိုကို တဖန္ ျပန္လည္ ခံစားခြင့္ရခဲ့သည္။ အရွင္၀ိဇၨာနႏၵက ကားစီစဥ္ေပးသျဖင့္ သြားလာရသည္မွာ အဆင္ေျပ လွေပသည္။ ဦးစြာ ပီနန္ေတာင္ကို ေရာက္ခဲ့သည္။ ေတာင္ေပၚတက္သည့္ ရထားပ်က္ေန သျဖင့္ ေတာင္ေပၚမတက္ခဲ့ရေပ။ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး ရက္အတြင္း အသြားမ်ားခဲ့သျဖင့္ စက္ခဏ ပ်က္ေန သည္ဟု သိရသည္။ စိမ္းစိုနက္ေမွာင္ေနေသာ ပီနန္ေတာင္ၾကီးကို ေတာင္ေအာက္ကပင္ လွမ္းေမွ်ာ္ကာ ၾကည့္ရႈ႔ခဲ့သည္။
         

         ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္ေတာင္ကိုလည္းေရာက္ခဲ့သည္။ ေတာင္ေပၚတြင္ လာေရာက္ၾကသူ တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ား စည္းကားလွသည္။ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္မ်ား၊ ပန္းျခံမ်ား၊ ေစ်းဆိုင္တန္းမ်ား၊ ထြန္းညိွ႔ထားေသား ဖေယာင္းတိုင္ၾကီးမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ ရြတ္ဆို ၀တ္ျပဳ တီးမႈတ္ေနၾကေသာ မဟာယာန ဘုန္းေတာ္ၾကီးတို႔၏ ဓမၼသံတို႔သည္လည္း ဖူးေမွ်ာ္လာၾကသူတို႔ကို ေအးမွ်ေစသည္။ အလွပန္းမ်ိဳးစုံ တို႔ျဖင့္ ပုံေဖာ္ျခယ္သ ထားေသာေၾကာင့္ ေရာက္ခဲ့ၾကသူတိုင္း ေတာင္၏အလွတို႔ကို ၾကည့္ရႈ႔ခံစားလို႔ မ၀ႏုိင္ၾကေပ။
       ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္ေတာင္မွဆင္းျပီး ေျမြဘုရားေက်ာင္းသို႔ ဆက္လက္ သြားေရာက္ၾကသည္။ အရွင္၀ိဇၨာနႏၵလဲ အခ်ိန္ရသျဖင့္ လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ေပးသည္။ ထိုေျမြဘုရားေက်ာင္းမွာ ခရီးအနဲ ငယ္ ေ၀းသည္။ ေက်ာင္းေတာ္မွာ အျခားေနရာမ်ားကဲ့သို႔ သာသာယာယာေတာ့ မရွိလွေပ။ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေရွ႔ သစ္ပင္ငယ္တို႔တြင္ ေျမြငယ္ေလးမ်ားရစ္ေခြေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေလွာင္အိမ္ ထဲထည့္ထားေသာ ေျမြၾကီးတို႔ကိုလဲ ျမင္ခဲ့ရသည္။ အခ်ိန္ေနာက္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းေတာ္ ပိတ္သြားျပီျဖစ္၍ အျခားေျမြမ်ားကို မျမင္ခဲ့ရေပ။ ပီနန္ျမိဳ႔ နာမည္ၾကီးေနရာတို႔တြင္ တစ္ခု အပါအ၀င္ဟု သိရသည္။ ပီနန္ျမိဳ႔ရွိ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္တိုင္း ဖေယာင္းဆီမီးတိုင္မ်ား ဆီမီးခြက္မ်ား ဆီမီးပုံမ်ား ျပည့္ႏွက္စြာ ခ်ိတ္ဆြဲ ထြန္းညိွ႔သည္တို႔ကို ေတြ႔ရသည္။
    ပီနန္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာကဲ့သို႔ ရာသီဥတု ခြဲျခားမႈမရွိ ဟု သိရသည္။ ထိုေၾကာင့္ ထင္သည္။ ေလွ်ာက္လည္ၾကအျပီး ေက်ာင္းသို႔ ျပန္လာေသာအခါ မိုးမ်ား သဲသဲမဲမဲ ရြာခ်ခဲ့သည္။ သာယာလွပလွေသာ ပတ္၀န္းက်င္ ျမင္ကြင္းတို႔ကို ၾကည့္ရႈ႔ျပီး လန္းဆန္းေသာ ေလတို႔ကို ရႈရိုက္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ထင္သည္။ ကၽြႏု္ပ္၏ စိတ္ဓာတ္တို႔လဲ လန္းဆန္းတက္ၾကြေနသလို ခံစားမိသည္။

                                                                                သိမ္ေမြ႔ဦး ( BHU )