ေဖေဖာ္၀ါရီ ၆-ရက္ေန႔တြင္ စကၤာပူ E-Visa ရသျဖင့္ ညကားျဖင့္ ပီနန္မွ စကၤာပူသုိ႔ သြားရန္ စီစဥ္သည္။ ကားဂိတ္သို႔ အရွင္၀ိဇၨာနႏၵာလကၤာရ ႏွင့္အတူ ေမာင္မင္းသူတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံတို႔ လိုက္ပါ ပို႔ေဆာင္ၾကသည္။
၁၁-ရက္မွ် ေနခဲ့ရေသာ ဤေနရာေလးကို ခြဲခြါရေတာ့မည္ဆိုေတာ့လည္း ရင္ထဲမွာ ၀မ္းနဲသလို ခံစားရသည္။ ခင္ရာေဆြမ်ိဳး ဆိုသကဲ့သို႔ ခင္မင္သူတို႔ႏွင့္ ေနထိုင္ခဲ့ရသည္မွာ ညီအကို ရင္းခ်ာတို႔ႏွင့္ အတူေနခဲ့ရသကဲ့သို႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းခဲ့ပါသည္။ ေအာ္- မတတ္ႏုိင္ျပီ၊ အလြမ္းဓာတ္ခံ ရွိေသာ သူဆိုေတာ့လဲ ခက္လွပါဘိသည္။ အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္ၾကရသည္မွာ ဓမၼတာပင္ မဟုတ္ပါလား..။
ည ၁၀-နာရီေက်ာ္တြင္ ပီနန္မွ ကားစတင္ထြတ္ခြါသည္။ ကားတစ္စီးလုံး ၁၈-ခုံသာ ပါေသာ အထူးကားၾကီးျဖစ္သည္။ ကားဆိုဖာထိုင္ခုံမ်ားမွာ ေဟာ္တယ္ ဧည့္ခန္း ခုံမ်ားကဲ့သို႔ အထူးေကာင္းမြန္ က်ယ္၀င္းလွသည္။ တစ္ေယာက္လွ်င္ ၇၅-ရင္းဂစ္ ေပးရသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ စီးေသာကားတြင္ ခရီးသည္ ၈-ေယာက္သာ လိုက္ပါသျဖင့္ ၁၀ -ခုံလြတ္ေနသည္။ ခရီးလမ္းအၾကား ခဏမွ် ရပ္နားေသာ သန္႔စင္ခန္းမ်ားမွာ သန္႔ရွင္းလွျပီး ေစ်းဆိုင္မ်ားမွာလည္း ကုန္တိုက္တို႔ကဲ့သို႔ ပစၥည္းစုံလင္လွသည္။
စကၤာပူသို႔ နံနက္ ၉-နာရီတြင္ ေရာက္ရွိသည္။ မေလး စကၤာပူ ရွိ လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရး ၂-ေနရာလုံးကို ေခ်ာေမြ႔စြာ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရသည္။ အဆင္သင့္ေတြ႔ေသာ အငွားကား တစ္စီးကို စီးကာ တည္းခိုမည့္ ဓာတ္ေတာ္တိုက္ ေက်ာင္းသို႔ လာခဲ့သည္။ အငွားကားမ်ားမွာ မီတာကို မွန္ကန္စြာ ေရတြက္ျပီး ေမာင္းျခင္းျဖစ္၍ ေစ်းေျပာစရာမလိုဘဲ စီးလိုက္ရုံသာ ျဖစ္၏။ စည္းကမ္းရွိေသာ ႏုိင္ငံျဖစ္၍ မီတာပိုကာ ေရတြက္ျခင္းမ်ိဳးလဲ မရွိဟု သိရသည္။
ေန႔ဆြမ္းစားျပီးေနာက္ ကို၀င္းႏုိင္က လိုက္ပို႔ေပးသျဖင့္ Peninsula Plazaသို႔ ေရာက္ခဲ့သည္။ စကၤာပူကား နာမည္ၾကီးေလာက္ေအာင္ပင္ သန္႔ရွင္းလွပလြန္းလွသည္။ လမ္းေဘးတေလွ်ာက္ သေျပႏုကဲ့သို႔ အရႊက္ဖ်ားနီရဲရဲျဖင့္ ပန္းပင္အုပ္၊ ေရာင္စုံစကၠဴ၊ ခ်ယ္ရီ၊ ကုကၠိဳ စသည္ သစ္ပင္ပန္းပင္ မ်ိဳးစုံတို႔ျဖင့္ တန္ဆာဆင္ထားသည္။ ဒီဇိုင္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ ေကာင္းကင္ထိလုမွ်ျဖစ္ေသာ တိုက္ၾကီးမ်ားကို ေငးရသည္မွာ ဇက္ေၾကာမ်ားပင္ ေညာင္းလာခဲ့သည္။ လိုင္းကားတို႔မွာလည္း ႏွစ္ထပ္ကား တစ္ထပ္ကားတုိ႔ျဖင့္ စုံလင္လွသည္။ အမိုးဖြင့္ ဘတ္စ္ကားတို႔ျဖင့္ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈေနၾကေသာ ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ တို႔ကိုလဲ ေတြ႔ျမင္ရသည္။
Peninsula Plaza ကား ၅-ထပ္လုံး ျမန္မာဆိုင္မ်ားခ်ည္း ျဖစ္၏။ အတက္အဆင္းတို႔ကို စက္ေလွခါးတို႔ျဖင့္ တက္ဆင္းရျပီး ဘုရားပစၥည္းဆိုင္၊ သကၤန္းပရိကၡရာဆိုင္၊ ကြန္ပ်ဴတာစေသာ အိုင္တီဆိုင္၊ အ၀တ္အထည္ဆိုင္၊ခရီးသြားကုမၸဏီ စသည္ျဖင့္ဆိုင္စုံ၏။ ျမန္မာစကားတို႔ျဖင့္သာ ေျပာဆိုေရာင္း ၀ယ္ေနၾကသျဖင့္ စကၤာပူဟုသာ ႏွလုံးမသြင္းလွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေစ်းၾကီးတစ္ခုကို် ေရာက္ေနသကဲ့သို႔ မွတ္ထင္ရသည္။ ဤကဲ့သို႔ ၾကီးက်ယ္လွသည့္ ျမန္မာေစ်းၾကီးတစ္ခု စကၤာပူတြင္ ရွိလိမ့္မည္ဟု မထင္မိခဲ့ေပ။ တကယ္ေရာက္ေတာ့မွ အံ့ၾသရေတာ့သည္။ စကၤာပူတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ႏွစ္သိန္းေက်ာ္ရွိသည္ဟု သိရသည္။
လိုက္ပို႔ေပးေသာ ကို၀င္းႏုိင္က အခ်ိန္မရသျဖင့္ ဆင္းရမည့္ ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္ကို ေျပာျပီး ျပန္သြားသည္။ ကၽြႏု္ပ္လဲ Peninsula Plaza ေစ်းရွိ ဆိုင္ခန္း မ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ရႈ႔ျပီး ေက်ာပိုးအိပ္တစ္လုံး ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ စကၤာပူ ေဒၚလာ ၃၅-ေဒၚလာ ေပးရသည္။ ယင္းေနာက္ အနီးနားပတ္၀န္းက်င္ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း၊ ေဘာလုံးကြင္း၊ အေဆာက္အဦးမ်ားကို လုိုက္လံၾကည့္ရႈ႔ျဖစ္သည္။
လိုက္ပို႔ေပးေသာ ကို၀င္းႏုိင္က အခ်ိန္မရသျဖင့္ ဆင္းရမည့္ ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္ကို ေျပာျပီး ျပန္သြားသည္။ ကၽြႏု္ပ္လဲ Peninsula Plaza ေစ်းရွိ ဆိုင္ခန္း မ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ရႈ႔ျပီး ေက်ာပိုးအိပ္တစ္လုံး ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ စကၤာပူ ေဒၚလာ ၃၅-ေဒၚလာ ေပးရသည္။ ယင္းေနာက္ အနီးနားပတ္၀န္းက်င္ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း၊ ေဘာလုံးကြင္း၊ အေဆာက္အဦးမ်ားကို လုိုက္လံၾကည့္ရႈ႔ျဖစ္သည္။
သိမ္ေမြ႔ဦး (BHU)
No comments:
Post a Comment