ဒီေနရာေလးမွာ ကုိယ္ေနထုိင္ခဲ့တာ ေျခာက္လတင္းတင္းျပည့္္ခဲ့့ၿပီ။ ဒီပတ္ဝန္းက်င္ ဒီေနရာေလးမွာ ခုလုိအေျခခ် ေနထုိင္ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ မႏွစ္ ဒီအခ်ိန္အခါတုံးကဆုိ ဘယ္မွာစိတ္ကူးထဲ ရွိခဲ့ပါဦးမလဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း ဘဝဆုိတာ ေရြ႔ေလ်ာျခင္းေတြ၊ ေျပာင္းလဲျခင္းေတြနဲ႔အတူ ေမ်ာေနတတ္တာမုိ႔ မႏွစ္တုံးက လုံးဝစိတ္ကူးမထားခဲ့တဲ့ဒီေနရာေလးက ခုေတာ့ ကုိယ္ေနထုိင္ရာ ေနရာေလးတစ္ေနရာ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ။ အတန္အသင့္ အသားက်စျပဳေနတဲ့ ဒီေနရာေလးမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေနထုိင္ျဖစ္ ဦးမယ္ဆုိတာကုိေရာ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကခန္႔ မွန္းေျပာျပႏုိင္မွာလဲ။
ဒီေနရာေလးဟာ ကုိယ့္အသက္ရွင္လ်က္နဲ႔က ခ်န္ထားခဲ့မယ့္ ေနရာေလးတစ္ခု ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္သလုိ ကုိယ့္ဘဝ ေျပာင္းသြားရလုိ႔ အသက္မဲ့တဲ့ ကုုိယ့္ကုိယ္က ခ်န္ထားခဲ့ရ မယ့္ ေနရာေလး တစ္ေနရာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္တာပဲ။ အရာရာေျပာင္းလဲတတ္တာမုိ႔ သက္ရွိကုုိယ့္ကုုိယ္နဲ႔စာလ်င္ ထာဝရရယ္လုိ႔ ေျပာလုိက ေျပာႏုိင္မယ့္ ဒီေနရာေလးကုိယ္တုိင္ကပင္လ်င္ ကုိယ့္ကုိခ်န္ ထားခဲ့တာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ႏုိင္တာပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကုိယ္ေရာက္ရွိေနထုိင္ခုိက္ ဒီေနရာေလး လွပသာယာေစဖုိ႔၊ ဒီေနရာေလးကုိ အခုိက္အတန္႔ေလးပင္ျဖစ္ျဖစ္ လာေရာက္ၾကမည့္သူေတြ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ေစဖုိ႔နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေအးျမေစဖုိ႔ကုိေတာ့ ကုိယ့္မွာဖန္တီးရ၊ ထိန္းသိမ္းရမည့္တာဝန္၊ ကူညီရမည့္တဝန္က ကုုိယ့္မွာရွိလာၿပီလုိ႔ ခံယူမိတယ္။
ရာသီဥတု သာသာယာယာရွိတဲ့ အခ်ိန္မ်ားမွာဆုိ အေဆာင္ေလးေဘးမွာရွိတဲ့ ပန္းၿခံေလးထဲကုိဆင္းလုိ႔
ပန္းပင္ေလးေတြ ပ်ိဳးတဲ့အခါပ်ိဳး၊ စုိက္တဲ့အခါစုိက္၊ ေပါင္းပင္ေလးေတြ ရွင္းတဲ့အခါရွင္း၊ အသစ္ခင္းစ ပန္းခင္း
ေလးမွာ လုုပ္ဖြယ္ရာေတြက အမ်ားသား။ေနထုိင္ရာအေဆာင္ေလးက ရထားလမ္းရဲ့ေဘးမွာ။ လူစီးရထားမ်ား၊ ကုန္ရထားမ်ားက ႀကိဳးၾကားႀကိဳးၾကား ဒီရထားလမ္းေလးေပၚ ျဖတ္သြားတတ္ တယ္။ ေနဝင္ ပ်ိဳးပ် ညဦးစမွာ သံရွည္ဆြဲကာ ျဖတ္သြားတတ္တဲ့ ရထားဥၾသသံအခ်ိဳ႔ၾကားမိလ်င္ျဖင့္ … ရထားဥၾသသံေလးမ်ားၾကားရင္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္စိတ္ တားလုိ႔မရေတာ့ၿပီ…ဆုိတဲ့ ထူးအိမ္သင္ရဲ့ အေမ့အိမ္ သီခ်င္းထဲက စာသားေလးကုိ သတိရမိလုိက္တဲ့အခါလည္း ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကုိယ့္စိတ္ထဲ သူ႔သီခ်င္းစာသားေလးထဲကလုိ အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ အိမ္တန္းစိတ္ျဖစ္ေနခဲ့သလား၊ အိမ္လြမ္းစိတ္ျဖစ္ေနခဲ့သလားဆုိတာကုိေတာ့ တိတိက်က် ေဝခြဲမရႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ဘယ္ဆီဘယ္လမ္း ဘယ္စခန္းဟုေမွ်ာ္မွန္းမသိ ေရာ္တမ္းမိသည့္ လြမ္းခ်ည့္ေဝဒနာ ျဖစ္တည္လာၿပီ ဌာနီေဝးလုိ႔ ေဆြးေရာ့ထင့္လုိ႔ပဲ အမည္ရွာမရဟုုိမက် ဒီမက် ေဝဒနာလုုိ႔သာ ဆုုိရသာေပါ့။
ကုိယ့္အလုပ္နဲ႔ကုိယ္ ရွဳပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာေတာ့ ရထားသံကုိ မၾကားမိလုိက္တတ္ဘူး။ အခ်ိန္မွန္သြားတတ္တဲ့ရထားေတြ ရွိေနေပမယ့္ တစ္ေန႔လုံးပင္လ်င္ ရထားတစ္စီးမွ ျဖတ္သြားတာကုိ မၾကားမိလုိက္တဲ့ေန႔မ်ိဳးလည္းရွိခဲ့ဖူးတယ္။တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေလး ေနလုိခ်င္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာဆုိလ်င္ေတာ့
ပန္းပင္ေလးေတြ ပ်ိဳးတဲ့အခါပ်ိဳး၊ စုိက္တဲ့အခါစုိက္၊ ေပါင္းပင္ေလးေတြ ရွင္းတဲ့အခါရွင္း၊ အသစ္ခင္းစ ပန္းခင္း
ေလးမွာ လုုပ္ဖြယ္ရာေတြက အမ်ားသား။ေနထုိင္ရာအေဆာင္ေလးက ရထားလမ္းရဲ့ေဘးမွာ။ လူစီးရထားမ်ား၊ ကုန္ရထားမ်ားက ႀကိဳးၾကားႀကိဳးၾကား ဒီရထားလမ္းေလးေပၚ ျဖတ္သြားတတ္ တယ္။ ေနဝင္ ပ်ိဳးပ် ညဦးစမွာ သံရွည္ဆြဲကာ ျဖတ္သြားတတ္တဲ့ ရထားဥၾသသံအခ်ိဳ႔ၾကားမိလ်င္ျဖင့္ … ရထားဥၾသသံေလးမ်ားၾကားရင္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္စိတ္ တားလုိ႔မရေတာ့ၿပီ…ဆုိတဲ့ ထူးအိမ္သင္ရဲ့ အေမ့အိမ္ သီခ်င္းထဲက စာသားေလးကုိ သတိရမိလုိက္တဲ့အခါလည္း ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကုိယ့္စိတ္ထဲ သူ႔သီခ်င္းစာသားေလးထဲကလုိ အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ အိမ္တန္းစိတ္ျဖစ္ေနခဲ့သလား၊ အိမ္လြမ္းစိတ္ျဖစ္ေနခဲ့သလားဆုိတာကုိေတာ့ တိတိက်က် ေဝခြဲမရႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ဘယ္ဆီဘယ္လမ္း ဘယ္စခန္းဟုေမွ်ာ္မွန္းမသိ ေရာ္တမ္းမိသည့္ လြမ္းခ်ည့္ေဝဒနာ ျဖစ္တည္လာၿပီ ဌာနီေဝးလုိ႔ ေဆြးေရာ့ထင့္လုိ႔ပဲ အမည္ရွာမရဟုုိမက် ဒီမက် ေဝဒနာလုုိ႔သာ ဆုုိရသာေပါ့။
ကုိယ့္အလုပ္နဲ႔ကုိယ္ ရွဳပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာေတာ့ ရထားသံကုိ မၾကားမိလုိက္တတ္ဘူး။ အခ်ိန္မွန္သြားတတ္တဲ့ရထားေတြ ရွိေနေပမယ့္ တစ္ေန႔လုံးပင္လ်င္ ရထားတစ္စီးမွ ျဖတ္သြားတာကုိ မၾကားမိလုိက္တဲ့ေန႔မ်ိဳးလည္းရွိခဲ့ဖူးတယ္။တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေလး ေနလုိခ်င္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာဆုိလ်င္ေတာ့
ျဖတ္သန္းသြားတဲ့ရထားမ်ားရဲ့အသံက စိတ္ကုိ အနည္းငယ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစတတ္တယ္။ ဘူတာနဲ႔ေဝးတဲ့ေနရာမုိ႔ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ျဖတ္သြားတတ္လုိ႔ လူစီးရထားမ်ားရဲ့ ျဖတ္သန္းခ်ိန္က ၁ဝ စကၠန္႔ေလာက္သာ ၾကာျမင့္တတ္တယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ ဒီ၁ဝ စကၠန္႔ေလာက္အခုိက္အတန္႔္ေလးသည္ပင္ တခါခါမွေတာ့ ၾကာျမင့္လြန္းလွတယ္လုိ႔ ထင္မိတတ္ျပန္တယ္။
တခါတေလ ရွားရွားပါးပါးျဖတ္သြားတတ္တဲ့ ကုန္ရထားမ်ားႀကီးမ်ားကေတာ့ ၁ မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႔ ၾကာတတ္တယ္။ ေနထုိင္ရာအေဆာက္အဦေလးကုိပင္ သိမ့္သိမ့္ေလးတုန္ခါေစတတ္တဲ့ ဒီကုန္ရထားႀကီးမ်ား အသံမ်ိဳးဆုိလ်င္ျဖင့္ ျဖစ္သင့္တာထက္ပုိၿပီး ဆူညံလြန္းတယ္လုိ႔ ခံစားမိတတ္ျပန္တယ္။ သုိ႔ေပမယ့္လည္း ဒီကုန္ရထားတြဲမ်ားေပၚမွာ ပါလာေလ့ရွိတဲ့ ေမာ္ေတာ္ကားေတြ၊ ကုန္ပစၥည္းအမ်ိဳးအေထြေထြေတြက လူသားေတြ သြားလာလြယ္ကူေရးနဲ႔ ဘဝရပ္တည္ေရးအတြက္ အေထာက္အပံ့ကုိျဖစ္ေစ၊ ေခ်ာေမြ႔ေစတာမုိ႔ ဒီရထားသံေတြ အစဥ္အၿမဲ ၾကားေနရေစဖုိ႔ကုိေတာင္ ဆူညံတယ္ထင္တဲ့ၾကားကေန ဆုေတာင္းေနမိတတ္ေသးတယ္။ လူတစ္ကုိယ္စိတ္ႏွစ္မ်ိဳး တုိးတိတ္ျခင္းနဲ႔ တုိးတက္ျခင္းၾကားမွာ ဗ်ာမ်ားလုိ႔ေနဖူးတာကုိလည္း သတိရမိတယ္။ ၾကားျခင္း မၾကားျခင္းကုိ အေျခခံၿပီး ဆူညံသံဆုိတာ အျပင္ကလာတာ မဟုတ္ဘူးရယ္လုိ႔လည္း ေတြးခဲ့မိဖူးတယ္။
ဒီေန႔ညဦးပုိင္းမွာေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ျမင္ကြင္းကုိျမင္ရတယ္။ အေဆာင္ေလးေရွ႔မွာ ပန္းပင္ေတြနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ၾကားက တအိအိခုတ္ေမာင္းလာတဲ့ ရထားေခါင္းတဲြသုံးတြဲကုိ စတင္ျမင္ရတယ္။ ျမင္ေန က်ျမင္ကြင္းနဲ႔မတူပဲ ရထားရွိန္က သိပ္ေႏွးလြန္းတယ္။ ေနာက္ၿပီးလည္း ေခါင္းတဲြသုံးတြဲက မႏုိင္ဝန္ကုိသယ္ေဆာင္လာရတဲ့သတၱဝါႀကီးမ်ားအလား အင္အားကုန္သုံးၿပီး အားစုိက္ရုန္းကန္ေန ဟန္ ေပၚလြင္ေနတယ္။ သက္မဲ့အရာမ်ားျဖစ္ေပမယ့္ သူတုိ႔အမူအယာက သနားစရာျဖစ္ေနသလုိ ခံစားရတယ္။
ရထားေအာက္မွာ ျပားျပားေမွာက္ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ သံလမ္းမ်ားကလည္း ေလးပင္လြန္းတဲ့ဝန္ကုိ ထမ္းထားရတဲ့သူေတြအလား တဖ်စ္ဖ်စ္အသံေပးလုိ႔၊ နာက်ည္းညည္းတြားသံ ထြက္ေနသလား လုိ႔ေတာင္ ခံစားထင္မွတ္မိတယ္။ ရထားတြဲမ်ားေပၚမွာေတာ့စစ္ေျမျပင္သုုံး တင့္ကားႀကီးေတြနဲ႔ ေလာင္စာဆီတင္ သံခ်က္ကာကားေတြက အျပည့္။ တြဲေပါင္းေလးငါးဆယ္ခန္႔အေရာက္ေလာက္ မွာေတာ့ ေရွ႔မွာ တစ္ခုခုျဖစ္ပုံရတယ္။ ရထားကုိယ္တုိင္လား၊ သံလမ္းကလားေတာ့ မသိပါဘူး။ တုံ႔ေႏွးေႏွး ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့ ရထားႀကီးက လုံးဝရပ္တန္႔သြားတယ္။ ထူးထူးဆန္းဆန္း ျမင္ေတာင့္ျမင္ခဲ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးမုိ႔ထင္ရဲ့။ သံလမ္းေဘးေန ရပ္ကြက္တြင္းက လူေတြအေျမာက္အမ်ား အိမ္အသီးသီးကေန ထြက္လာၿပီး ရွည္လ်ားလြန္းတဲ့ ရထားႀကီးကုိ ဝုိင္းဝန္းရပ္တန္႔ၾကည့္ရွဳၾကတယ္။
ဒီလူေတြ ခုလုိဝုိင္းဝန္းၾကည့္ရွဳျခင္းဟာ ရထားႀကီး ရပ္တန္႔သြားရုံသက္သက္ေၾကာင့္လည္း မဟုတ္သလုိ ရထားတြဲေတြ အလြန္ရွည္လြန္းတာေၾကာင့္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ပုံမွန္ျမင္ကြင္းမဟုတ္တဲ့ ရထားတြဲမ်ားေပၚမွာ ျမင္ရတဲ့တင့္ကားႀကီးမ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေပလိမ့္မယ္။ ခပ္ကဲကဲ လူငယ္လူရြယ္မ်ားကေတာ့ ရပ္တန္႔ေနတဲ့ ရထားတြဲမ်ားေပၚ ေျပးတက္ၿပီး တင့္ကားႀကီးေတြေပၚကုိတက္လုိ႔ စတုိင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဓာတ္ပုံရုိက္ၾကတယ္။ ကေလးငယ္မ်ားနဲ႔ သက္ႀကီးရြယ္အုိမ်ားကေတာ့ ရထားတြဲႀကီးေတြကုိ ေနာက္ခံထားလုိ႔ ေဘးမွာရပ္ကာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးမွတ္တမ္းဓာတ္ပုံ ရုိက္ၾကတယ္။ တစ္ဦးခ်င္းစီ ရုိက္သူကရုိက္၊ မိသားစုလုိက္ ရုိက္သူရုိက္။ စစ္ေျမျပင္ မဟုတ္တဲ့အရပ္မွာ တင့္ကားႀကီးေတြ၊ သံခ်ပ္ကာ စစ္ကားႀကီးေတြ ျမင္ရျခင္းဟာ ဒီလူေတြအတြက္ အံ့ၾသေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကုိျဖစ္ေစပုံရတယ္။
တကယ္လုိ႔သာ ခုလုိတင့္ကားႀကီးေတြ ရထားေပၚမွာသာ မဟုတ္ပဲ ကုိယ္ေနထုိင္ရာကုိယ့္ရပ္ကြက္ထဲ၊ ကုိယ့္လမ္းထဲကုိ တုိက္ခုိက္ေျခမႈန္းဖုိ႔ ေရာက္လာတာမ်ိဳးဆုိလ်င္ ခုလုိပဲ သူတုိ႔ေတြ မွတ္တမ္းဓာတ္ပုံ ရုိက္လုိၾကပါဦးမလား။ ထူးထူးဆန္းဆန္း ျမင္ရတဲ့ တင့္ကားႀကီးေတြကုိ ၾကည့္ရွဳလုိလုိ႔ ဒီေနရာကသူေတြ အိမ္ထဲက ထြက္ၾကည့္ၾကရတဲ့ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ ကမၻာႀကီးရဲ့ အျခားတစ္ေနရာမွာေတာ့ ခုလုိတင့္ကားေတြ၊ သံခ်ပ္ကာ စစ္ကားႀကီးေတြ၊ သူတုိ႔ေနထုိင္ရာ လမ္းထဲ ရပ္ကြက္ထဲကုိ မထင္မွတ္ပဲ ဆုိက္ေရာက္လာလုိ႔ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနၾကသူေတြလည္း အမ်ားအျပားရွိေပလိမ့္မယ္။ စစ္ကားဆုိလ်င္ အထူးတလည္ ၾကည့္ျမင္လုိဖုိ႔ မဆုိထားနဲ႔ အသံေတာင္မွ မၾကားခ်င္ေလာက္ေအာင္ပင္ စစ္ကုိနာက်ည္းမုန္း တီးေနသူေတြလည္း ရွိေပလိမ့္မယ္။
ကုိယ့္ေရွ႔မွာျမင္ေနရတဲ့ ရထားတြဲမ်ားက ေရတြက္လုိ႔မဆုံးႏုိင္ေအာင္ပင္ ရည္လ်ား လြန္းတယ္။ ျမင္ရသေလာက္ေရၾကည့္တာပင္ တြဲေပါင္းမ်ားစြာ။ ေရွ႔မွာလည္း မဆုံးႏုိင္စြာ၊ ေနာက္မွာ လည္း ျမင္ကြင္းတဆုံး။ တြဲေပါင္းရာေက်ာ္ရွည္တဲ့ ရထားေပၚမွာ ျမင္ရတဲ့ ဒီတင့္ကားႀကီးေတြ၊ သံခ်ပ္ကာကားေတြက လူေပါင္း ဘယ္ေလာက္ မ်ားမ်ားရဲ့ အသက္ဇီဝိန္ေတြကုိ ေျခြေလဦးမလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ေျခြခဲ့ၿပီးေလၿပီလဲ။ ဒါကုိလည္း ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ တိတိက်က် ေျပာျပႏုိင္မယ္ မဟုတ္ေလဘူး။
ဒီတင့္ကား တစ္စီးတစ္စီးရဲ့ ကုန္က်စရိတ္အတြက္ ကမၻာေပၚက ကေလးငယ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရဲ့ထမင္းလုပ္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အစားထုိး တည္ေဆာက္ခဲ့ရေလမလဲ။ ဒီစစ္ကားတစ္စီးရဲ့ ေျပာင္းဝကေန ပစ္လႊတ္လုိက္တဲ့ က်ည္တစ္ေတာင့္ရဲ့ တန္ဖုိးက ဟုိး မဖြံ႔ၿဖိဳးေသးတဲ့ေဒသက အသိပညာငတ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ားပညာသင္ၾကားရာ စာသင္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းေဆာက္ဖုိ႔အတြက္ လုံေလာက္တဲ့ေငြေၾကး ျဖစ္ေလမလား။
ဇီဝိန္ေျခြ စစ္လက္နက္ႀကီးမ်ားရဲ့ ကုုန္က်စရိတ္က ဇီဝိန္ေၾကြေစတတ္တဲ့ ေရာဂါၾကမ္းတစ္ခုုခုုေၾကာင့္ အသက္ေသလုုလုုျဖစ္ေနတဲ့ လူနာေပါင္းမ်ားစြာ အသက္ရွင္သန္ႏုုိင္ေစေရးအတြက္ေကာ ႀကီးမားတဲ့ အေထာက္အပ့ံေကာင္း မျဖစ္ေစသင့္ဖူးလား။ လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အေတြးက မဆုုံးႏုုိ္င္ေအာင္ပင္ ရွည္လ်ားက်ယ္ျပန္႔သြားတယ္။
မုိးေပါက္ေလးေတြ တဖြဲဖြဲက်ေရာက္ေနတဲ့ ခုလုိအေမွာင္ပ်ိဳးစ ေဆာင္းတစ္ညမွာ ဟုိနားဒီနားကေန တစစ
လင္းလက္လာတဲ့ မီးေရာင္ပ်ပ်ေအာက္မွာ ျမင္ရတဲ့လူသတ္လက္နက္ တင့္ကားႀကီးမ်ားက တစတစနဲ႔ အသက္ဝင္လာတဲ့ ဘီလူးႀကီးေတြအလား စိတ္ထဲထင္မွတ္လာတယ္။ ရထားတြဲအရွည္ႀကီးတစ္ခုလုံးကုိ ကုိင္ဆြဲၿပီး ဟုိးလူသူမနီးတဲ့ သမုဒၵရာ ေရျပင္က်ယ္က်ယ္ႀကီး တစ္ခုခုေအာက္ကုိ သြားေရာက္ျမွဳပ္ပစ္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာတယ္။
ဒီလူသတ္လက္နက္ေတြအစား စားစရာ အစားအစာေတြ၊ ဝတ္စရာ အဝတ္အစားေတြ၊ ေနထုိင္စရာ အေဆာက္အဦပစၥည္းေတြမ်ား တင္ေဆာင္လာတာျဖစ္လုိက္ရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းေလမလဲလုိ႔ ကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတုိင္း ေတြးလုိက္မိေသးတယ္။
စစ္ေျမျပင္သုံး တင့္ကားႀကီးေတြ၊ သံခ်ပ္ကာကားေတြ ေျမာက္မ်ားစြာ တင္ေဆာင္ထားတဲ့ ရထားႀကီးကေတာ့ခုေလာက္ဆုိလ်င္ျဖင့္ မုိင္ေပါင္းေတာ္ေတာ္ေဝးေဝးဆီကုိ ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ။ သုိ႔ေပမယ့္ ကုိယ့္အေတြးထဲမွာေတာ့ ရထားတြဲရွည္ႀကီးက ဘယ္ကုိမွ မေရြ႔လ်ားႏုိင္ေသးပဲ ရပ္တန္႔လုိ႔ေနေနဆဲ။ ကုိယ့္အေတြးထဲမွာ ရပ္တန္႔ေနတဲ့ ရထားႀကီးလုိပဲ ကမၻာ့ေဒသ အသီးသီးမွာ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ လူမ်ိဳးတုံး စစ္ပြဲရွည္ႀကီးေတြ၊ လူသတ္လက္နက္ထုုတ္ စစ္လက္နက္စက္ရုုံႀကီးေတြလည္း ခုခ်က္ျခင္းပင္လ်င္ ရပ္တန္႔လုုိ႔ သြားေစခ်င္ပါရဲ့။ ။
ဥာဏ္ဦးေမာင္
တခါတေလ ရွားရွားပါးပါးျဖတ္သြားတတ္တဲ့ ကုန္ရထားမ်ားႀကီးမ်ားကေတာ့ ၁ မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႔ ၾကာတတ္တယ္။ ေနထုိင္ရာအေဆာက္အဦေလးကုိပင္ သိမ့္သိမ့္ေလးတုန္ခါေစတတ္တဲ့ ဒီကုန္ရထားႀကီးမ်ား အသံမ်ိဳးဆုိလ်င္ျဖင့္ ျဖစ္သင့္တာထက္ပုိၿပီး ဆူညံလြန္းတယ္လုိ႔ ခံစားမိတတ္ျပန္တယ္။ သုိ႔ေပမယ့္လည္း ဒီကုန္ရထားတြဲမ်ားေပၚမွာ ပါလာေလ့ရွိတဲ့ ေမာ္ေတာ္ကားေတြ၊ ကုန္ပစၥည္းအမ်ိဳးအေထြေထြေတြက လူသားေတြ သြားလာလြယ္ကူေရးနဲ႔ ဘဝရပ္တည္ေရးအတြက္ အေထာက္အပံ့ကုိျဖစ္ေစ၊ ေခ်ာေမြ႔ေစတာမုိ႔ ဒီရထားသံေတြ အစဥ္အၿမဲ ၾကားေနရေစဖုိ႔ကုိေတာင္ ဆူညံတယ္ထင္တဲ့ၾကားကေန ဆုေတာင္းေနမိတတ္ေသးတယ္။ လူတစ္ကုိယ္စိတ္ႏွစ္မ်ိဳး တုိးတိတ္ျခင္းနဲ႔ တုိးတက္ျခင္းၾကားမွာ ဗ်ာမ်ားလုိ႔ေနဖူးတာကုိလည္း သတိရမိတယ္။ ၾကားျခင္း မၾကားျခင္းကုိ အေျခခံၿပီး ဆူညံသံဆုိတာ အျပင္ကလာတာ မဟုတ္ဘူးရယ္လုိ႔လည္း ေတြးခဲ့မိဖူးတယ္။
ဒီေန႔ညဦးပုိင္းမွာေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ျမင္ကြင္းကုိျမင္ရတယ္။ အေဆာင္ေလးေရွ႔မွာ ပန္းပင္ေတြနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ၾကားက တအိအိခုတ္ေမာင္းလာတဲ့ ရထားေခါင္းတဲြသုံးတြဲကုိ စတင္ျမင္ရတယ္။ ျမင္ေန က်ျမင္ကြင္းနဲ႔မတူပဲ ရထားရွိန္က သိပ္ေႏွးလြန္းတယ္။ ေနာက္ၿပီးလည္း ေခါင္းတဲြသုံးတြဲက မႏုိင္ဝန္ကုိသယ္ေဆာင္လာရတဲ့သတၱဝါႀကီးမ်ားအလား အင္အားကုန္သုံးၿပီး အားစုိက္ရုန္းကန္ေန ဟန္ ေပၚလြင္ေနတယ္။ သက္မဲ့အရာမ်ားျဖစ္ေပမယ့္ သူတုိ႔အမူအယာက သနားစရာျဖစ္ေနသလုိ ခံစားရတယ္။
ရထားေအာက္မွာ ျပားျပားေမွာက္ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ သံလမ္းမ်ားကလည္း ေလးပင္လြန္းတဲ့ဝန္ကုိ ထမ္းထားရတဲ့သူေတြအလား တဖ်စ္ဖ်စ္အသံေပးလုိ႔၊ နာက်ည္းညည္းတြားသံ ထြက္ေနသလား လုိ႔ေတာင္ ခံစားထင္မွတ္မိတယ္။ ရထားတြဲမ်ားေပၚမွာေတာ့စစ္ေျမျပင္သုုံး တင့္ကားႀကီးေတြနဲ႔ ေလာင္စာဆီတင္ သံခ်က္ကာကားေတြက အျပည့္။ တြဲေပါင္းေလးငါးဆယ္ခန္႔အေရာက္ေလာက္ မွာေတာ့ ေရွ႔မွာ တစ္ခုခုျဖစ္ပုံရတယ္။ ရထားကုိယ္တုိင္လား၊ သံလမ္းကလားေတာ့ မသိပါဘူး။ တုံ႔ေႏွးေႏွး ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့ ရထားႀကီးက လုံးဝရပ္တန္႔သြားတယ္။ ထူးထူးဆန္းဆန္း ျမင္ေတာင့္ျမင္ခဲ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးမုိ႔ထင္ရဲ့။ သံလမ္းေဘးေန ရပ္ကြက္တြင္းက လူေတြအေျမာက္အမ်ား အိမ္အသီးသီးကေန ထြက္လာၿပီး ရွည္လ်ားလြန္းတဲ့ ရထားႀကီးကုိ ဝုိင္းဝန္းရပ္တန္႔ၾကည့္ရွဳၾကတယ္။
ဒီလူေတြ ခုလုိဝုိင္းဝန္းၾကည့္ရွဳျခင္းဟာ ရထားႀကီး ရပ္တန္႔သြားရုံသက္သက္ေၾကာင့္လည္း မဟုတ္သလုိ ရထားတြဲေတြ အလြန္ရွည္လြန္းတာေၾကာင့္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ပုံမွန္ျမင္ကြင္းမဟုတ္တဲ့ ရထားတြဲမ်ားေပၚမွာ ျမင္ရတဲ့တင့္ကားႀကီးမ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေပလိမ့္မယ္။ ခပ္ကဲကဲ လူငယ္လူရြယ္မ်ားကေတာ့ ရပ္တန္႔ေနတဲ့ ရထားတြဲမ်ားေပၚ ေျပးတက္ၿပီး တင့္ကားႀကီးေတြေပၚကုိတက္လုိ႔ စတုိင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဓာတ္ပုံရုိက္ၾကတယ္။ ကေလးငယ္မ်ားနဲ႔ သက္ႀကီးရြယ္အုိမ်ားကေတာ့ ရထားတြဲႀကီးေတြကုိ ေနာက္ခံထားလုိ႔ ေဘးမွာရပ္ကာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးမွတ္တမ္းဓာတ္ပုံ ရုိက္ၾကတယ္။ တစ္ဦးခ်င္းစီ ရုိက္သူကရုိက္၊ မိသားစုလုိက္ ရုိက္သူရုိက္။ စစ္ေျမျပင္ မဟုတ္တဲ့အရပ္မွာ တင့္ကားႀကီးေတြ၊ သံခ်ပ္ကာ စစ္ကားႀကီးေတြ ျမင္ရျခင္းဟာ ဒီလူေတြအတြက္ အံ့ၾသေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကုိျဖစ္ေစပုံရတယ္။
တကယ္လုိ႔သာ ခုလုိတင့္ကားႀကီးေတြ ရထားေပၚမွာသာ မဟုတ္ပဲ ကုိယ္ေနထုိင္ရာကုိယ့္ရပ္ကြက္ထဲ၊ ကုိယ့္လမ္းထဲကုိ တုိက္ခုိက္ေျခမႈန္းဖုိ႔ ေရာက္လာတာမ်ိဳးဆုိလ်င္ ခုလုိပဲ သူတုိ႔ေတြ မွတ္တမ္းဓာတ္ပုံ ရုိက္လုိၾကပါဦးမလား။ ထူးထူးဆန္းဆန္း ျမင္ရတဲ့ တင့္ကားႀကီးေတြကုိ ၾကည့္ရွဳလုိလုိ႔ ဒီေနရာကသူေတြ အိမ္ထဲက ထြက္ၾကည့္ၾကရတဲ့ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ ကမၻာႀကီးရဲ့ အျခားတစ္ေနရာမွာေတာ့ ခုလုိတင့္ကားေတြ၊ သံခ်ပ္ကာ စစ္ကားႀကီးေတြ၊ သူတုိ႔ေနထုိင္ရာ လမ္းထဲ ရပ္ကြက္ထဲကုိ မထင္မွတ္ပဲ ဆုိက္ေရာက္လာလုိ႔ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနၾကသူေတြလည္း အမ်ားအျပားရွိေပလိမ့္မယ္။ စစ္ကားဆုိလ်င္ အထူးတလည္ ၾကည့္ျမင္လုိဖုိ႔ မဆုိထားနဲ႔ အသံေတာင္မွ မၾကားခ်င္ေလာက္ေအာင္ပင္ စစ္ကုိနာက်ည္းမုန္း တီးေနသူေတြလည္း ရွိေပလိမ့္မယ္။
ကုိယ့္ေရွ႔မွာျမင္ေနရတဲ့ ရထားတြဲမ်ားက ေရတြက္လုိ႔မဆုံးႏုိင္ေအာင္ပင္ ရည္လ်ား လြန္းတယ္။ ျမင္ရသေလာက္ေရၾကည့္တာပင္ တြဲေပါင္းမ်ားစြာ။ ေရွ႔မွာလည္း မဆုံးႏုိင္စြာ၊ ေနာက္မွာ လည္း ျမင္ကြင္းတဆုံး။ တြဲေပါင္းရာေက်ာ္ရွည္တဲ့ ရထားေပၚမွာ ျမင္ရတဲ့ ဒီတင့္ကားႀကီးေတြ၊ သံခ်ပ္ကာကားေတြက လူေပါင္း ဘယ္ေလာက္ မ်ားမ်ားရဲ့ အသက္ဇီဝိန္ေတြကုိ ေျခြေလဦးမလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ေျခြခဲ့ၿပီးေလၿပီလဲ။ ဒါကုိလည္း ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ တိတိက်က် ေျပာျပႏုိင္မယ္ မဟုတ္ေလဘူး။
ဒီတင့္ကား တစ္စီးတစ္စီးရဲ့ ကုန္က်စရိတ္အတြက္ ကမၻာေပၚက ကေလးငယ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရဲ့ထမင္းလုပ္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အစားထုိး တည္ေဆာက္ခဲ့ရေလမလဲ။ ဒီစစ္ကားတစ္စီးရဲ့ ေျပာင္းဝကေန ပစ္လႊတ္လုိက္တဲ့ က်ည္တစ္ေတာင့္ရဲ့ တန္ဖုိးက ဟုိး မဖြံ႔ၿဖိဳးေသးတဲ့ေဒသက အသိပညာငတ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ားပညာသင္ၾကားရာ စာသင္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းေဆာက္ဖုိ႔အတြက္ လုံေလာက္တဲ့ေငြေၾကး ျဖစ္ေလမလား။
ဇီဝိန္ေျခြ စစ္လက္နက္ႀကီးမ်ားရဲ့ ကုုန္က်စရိတ္က ဇီဝိန္ေၾကြေစတတ္တဲ့ ေရာဂါၾကမ္းတစ္ခုုခုုေၾကာင့္ အသက္ေသလုုလုုျဖစ္ေနတဲ့ လူနာေပါင္းမ်ားစြာ အသက္ရွင္သန္ႏုုိင္ေစေရးအတြက္ေကာ ႀကီးမားတဲ့ အေထာက္အပ့ံေကာင္း မျဖစ္ေစသင့္ဖူးလား။ လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အေတြးက မဆုုံးႏုုိ္င္ေအာင္ပင္ ရွည္လ်ားက်ယ္ျပန္႔သြားတယ္။
မုိးေပါက္ေလးေတြ တဖြဲဖြဲက်ေရာက္ေနတဲ့ ခုလုိအေမွာင္ပ်ိဳးစ ေဆာင္းတစ္ညမွာ ဟုိနားဒီနားကေန တစစ
လင္းလက္လာတဲ့ မီးေရာင္ပ်ပ်ေအာက္မွာ ျမင္ရတဲ့လူသတ္လက္နက္ တင့္ကားႀကီးမ်ားက တစတစနဲ႔ အသက္ဝင္လာတဲ့ ဘီလူးႀကီးေတြအလား စိတ္ထဲထင္မွတ္လာတယ္။ ရထားတြဲအရွည္ႀကီးတစ္ခုလုံးကုိ ကုိင္ဆြဲၿပီး ဟုိးလူသူမနီးတဲ့ သမုဒၵရာ ေရျပင္က်ယ္က်ယ္ႀကီး တစ္ခုခုေအာက္ကုိ သြားေရာက္ျမွဳပ္ပစ္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာတယ္။
ဒီလူသတ္လက္နက္ေတြအစား စားစရာ အစားအစာေတြ၊ ဝတ္စရာ အဝတ္အစားေတြ၊ ေနထုိင္စရာ အေဆာက္အဦပစၥည္းေတြမ်ား တင္ေဆာင္လာတာျဖစ္လုိက္ရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းေလမလဲလုိ႔ ကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတုိင္း ေတြးလုိက္မိေသးတယ္။
စစ္ေျမျပင္သုံး တင့္ကားႀကီးေတြ၊ သံခ်ပ္ကာကားေတြ ေျမာက္မ်ားစြာ တင္ေဆာင္ထားတဲ့ ရထားႀကီးကေတာ့ခုေလာက္ဆုိလ်င္ျဖင့္ မုိင္ေပါင္းေတာ္ေတာ္ေဝးေဝးဆီကုိ ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ။ သုိ႔ေပမယ့္ ကုိယ့္အေတြးထဲမွာေတာ့ ရထားတြဲရွည္ႀကီးက ဘယ္ကုိမွ မေရြ႔လ်ားႏုိင္ေသးပဲ ရပ္တန္႔လုိ႔ေနေနဆဲ။ ကုိယ့္အေတြးထဲမွာ ရပ္တန္႔ေနတဲ့ ရထားႀကီးလုိပဲ ကမၻာ့ေဒသ အသီးသီးမွာ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ လူမ်ိဳးတုံး စစ္ပြဲရွည္ႀကီးေတြ၊ လူသတ္လက္နက္ထုုတ္ စစ္လက္နက္စက္ရုုံႀကီးေတြလည္း ခုခ်က္ျခင္းပင္လ်င္ ရပ္တန္႔လုုိ႔ သြားေစခ်င္ပါရဲ့။ ။
ဥာဏ္ဦးေမာင္
ေမတၱာမ်ားစြာျဖင့္
ေမတၱာဥယ်ာဥ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment