ရြာဦးေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံ၊
ဒုိးဒုိးေဒါင္ေဒါင္ညံ။
ေခါင္းေလာင္းသံ ငါတုိ႔ၾကား အမွ်ယူစုိ႔လား
အမွ်ဘာေၾကာင့္ ယူရတယ္၊
ကုသုိလ္ရဖုိ႔ကြယ္။
ကုသုိလ္သည္ ဘယ္မွာလဲ၊
ေခါင္းေလာင္းထုိးေနဆဲ။
အလြန္တရာေလးနက္တဲ့ ပ႒ာန္းစတဲ့ အဘိဓမၼာက်မ္းေတြ၊ နိကာယ္အရပ္ရပ္ေတြကုိ ပုိ႔ခ်သင္ၾကားေနတဲ့ ရတနာ့ဂုဏ္ရည္ ဓမၼစာေပသင္တန္းရဲ့ သုံးႏွစ္ပတ္လည္အျဖစ္ က်င္းပတဲ့ပြဲမ်ိဳးမွာ ၾသဝါဒစကားမိန္႔ၾကားဖုိ႔ ေလ်ာက္ထားတယ္ဆုိပါမွ ဘာျဖစ္လုိ႔ခုလုိမူလတန္းကေလးေတြ အတြက္ ျပဌာန္း ထားတဲ့ မူလတန္းဖတ္စာထဲက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကုိ လာရြတ္ေနရတာလဲ လုိ႔ ေတြးေကာင္း ေတြးမိ လုိက္ေလမလားပါ။ ေနာက္ၿပီး ဒုိ႔ကုိမ်ား မူလတန္း အရြယ္ သူငယ္ႏွပ္စားထင္ၿပီး ေစာ္ကားေမာ္ကား လုပ္ေလသလားလုိ႔ ေတြးေကာင္းလည္း ေတြးေလမလားပါ။ ဟုတ္တယ္။ ဒီကဗ်ာေလးကုုိ ဦးဇင္းတုိ႔ငယ္ငယ္ တတိယတန္းလား၊ စတုတုတၴတန္းလားေတာ့ တိတိက်က် မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ျမန္မာဖတ္စာ စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။
ဒီကဗ်ာေလးထဲကပဲ၊ စာပုိဒ္တစ္ပုိဒ္ကုိယူၿပီး ဟုိတေန႔ကပဲ “ေခါင္းေလာင္းသံ ငါတုိ႔ၾကား” ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စာ တစ္ပုဒ္ ေရးျဖစ္လုိက္ေသးတယ္။ ဒီထဲက တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဖတ္ၿပီးေကာင္း ဖတ္ၿပီးျဖစ္လိမ့္မယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါး ထဲမွာေတာ့ အသက္အရြယ္ေလး ေတာ္ေတာ္ရလာေတာ့ ဇရာဆုိတဲ့ လက္နဲ႔ ထုိးႏွက္ခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ နာက်င္မႈ (ဗ်ာဓိ) သံစဥ္ ထြက္လာတဲ့အေၾကာင္းကုိ ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါးေရးေနရင္းပဲ ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ တျခားေတြးေတာစရာေလးေတြလည္း စိတ္ထဲေပၚလာလုိ႔ အနည္းအက်ဥ္းခဲ်႕ၿပီး ေတြးျဖစ္ခဲ့တယ္။
အဲဒီလုိေတြးခဲ့တဲ့ အေတြးက ဒီေန႔ ဒီမွာေျပာလုိတဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္ထင္မိလုိ႔ ဒီေနရာမွာ နည္းနည္းေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ကဗ်ာေလးထဲမွာ “ေခါင္းေလာင္းသံ ငါတုိ႔ၾကား၊ အမွ်ယူစုိ႔လား”လုိ႔ပါတယ္။ ဒါ ျမန္မာရုိးရာဓေလ့နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔ငယ္စဥ္က ရြာဦးေက်ာင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့ ေခါင္းေလာင္းႀကီးေတြရွိတယ္။ မင္းျဖဴမွန္မွန္ ေျပာလုိ႔ဆုိၾကတဲ့ အေလးခ်ိန္ ငါးေသာင္း ငါးေထာင္ ငါးရာ ငါးဆယ္ ငါးပိႆာ အေလးခ်ိန္ ရွိတယ္လုိ႔ဆုိတဲ့ မင္းကြန္းေခါင္းေလာင္းႀကီးေလာက္ မၾကီးမားေပမယ့္ ေရႊတိဂုံဘုရားကုန္းေတာ္ ရာဟုေထာင့္က ဓမၼာရုံထဲမွာ ခ်ိတ္ ဆြဲထားတဲ့ ေခါင္းေလာင္းႀကီးေလာက္ေတာ ့ရွိမယ္ထင္တယ္။ ရြာေက်ာင္း မွာ အဲဒီေခါင္းေလာင္းမ်ိဳး သုံးေလးလုံး ရွိတယ္။
ညစဥ္ညတုိင္း ၇ နာရီေလာက္အခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္အပါ အဝင္ ေက်ာင္းမွာ ရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားကုိရင္အားလုံး ဘုရားဝတ္ၾကတယ္။ ဝတ္မတက္မီမွာ အခ်က္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ အဲဒီေခါင္းေလာင္းႀကီးေတြကုိ ထုိးႏွက္တယ္။ ေခါင္းေလာင္းသံကုိ တစ္မုိင္ေက်ာ္ေက်ာ္ ႏွစ္မုိင္ေလာက္က အထိ ၾကားရတယ္။
အဲဒီလုိေခါင္းေလာင္းႀကီးေတြထုိးႏွက္ရင္ ရြာဦးေက်ာင္းက ဝတ္တက္ၾကေတာ့မယ္လုိ႔သိတာနဲ႔ ရြာထဲကဘုရားတရားဝါသနာထုံတဲ့ လူႀကီး သူမမ်ားကလည္း ကုိယ့္အိမ္က ဘုရားစင္ေရွ႔မွာ ဘုရားဝတ္တက္ၾကတယ္။ အိမ္မွာရွိတဲ့ သားသမီးေတြေျမးေတြကုိလည္း ဘုရားရွိခုိးဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ေခါင္းေလာင္းထုိးသံက ကုသုိလ္ ျပဳလုပ္ဖုိ႔ အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသံလုိ ျဖစ္ေနတယ္။
ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ေနလုိ႔ ဘုရားဝတ္တက္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အလွည့္က်တဲ့ ကုိရင္ႀကီးတစ္ပါး ပါးက ျဖစ္ေစ၊ ေက်ာင္းသားႀကီး တစ္ဦးဦး က ျဖစ္ေစ၊ အမွ် အမွ် အမွွ် ယူေတာ္မူၾကပါကုန္ေလာလုိ႔ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ အမွ်ေဝ ရတယ္။ အျခားေသာ ေက်ာင္းသားႀကီးတစ္ဦးကေတာ့ အမွ်တစ္ခါေဝၿပီး တုိင္း ေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ ထုိးႏွက္တယ္။ အဲဒီလုိ ညဦးယံမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ထုိးတဲ့ ေခါင္းေလာင္းသံ ကုိၾကားၿပီ ဆုိလ်င္ေတာ့ ေက်ာင္းကသံဃာ ေတာ္မ်ားနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ ဝတ္တက္ၿပီးလုိ႔ အမွ်ေဝေန ၿပီဆုိတာ ၾကားသူမ်ားက သိထားၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေခါင္းေလာင္းသံကုိၾကားတဲ့သုူမ်ားက သာဓု သာဓု သာဓုလုိ႔ ၾကားရာအရပ္ကေန ေက်ာင္းဆီမွန္းေမွ်ာ္ကာ သာဓုေခၚၾကတယ္။
အဲဒီလုိ အေလ့အက်င့္ဟာ လူႀကီးေတြပါမက ကစားေနတဲ့ ကစားဝုိင္းက ကေလးေတြအထိေတာင္ သက္ေရာက္လုိ႔ တလင္းျပင္မွာ စုေပါင္းကစားေနလ်င္ေတာင္ ကစားတာကုိ ခဏရပ္လုိ႔ သာဓုေခၚၾကတယ္။ လူႀကီး မိဘမ်ားကလည္း ကုိယ့္ရဲ့သားသမီးေတြ ေျမးေတြကုိ သာဓုေခၚဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကတယ္။
လူေတြတြင္မက ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ ေခြးေတြ၊ ရပ္ရြာထဲရွိ ေခြးေတြလည္း ေအာ္ၾက အူၾကတယ္။ အျခားအခ်ိန္မွာ ေခြးေတြအူတာကုိ သိပ္သေဘာ မက်က်ေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္ ေခြးေတြေအာ္တာ အူတာကုိေတာ့ ေခြးေတြ သာဓုေခၚ တာပဲလုိ႔ လက္ခံနားလည္ၿပီး ဝမ္းေျမာက္ေက်နပ္ၾကတယ္။ ဒါက ေတာရြာဓေလ့ ခ်စ္စရာေလးတစ္ခုေပါ့။
ဒီမွာ ဘာေတြ႔ရလဲဆုိေတာ့ ေကာင္းမႈေကာင္းရာလုပ္တဲ့သူေတြရဲ့လုပ္ငန္းကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မလုပ္ႏုိင္ေတာင္ ေက်နပ္တတ္ရမယ္၊ အားေပးတတ္ရမယ္။ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္တတ္ရမယ္၊ သာဓုအႏုေမာဒနာ ေခၚတတ္ရ မယ္ဆုိတဲ့ ဓေလ့ေကာင္းတစ္ခုကုိပါ။ ဒီကတဆင့္ တက္ကာ သူမ်ားေတြ ေကာင္းမႈေကာင္းရာျပဳလုပ္ေနတာကုိ အတုယူၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း သူတုိ႔လုိပဲ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြကုိ လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ အသိမ်ိဳးကုိ ျဖစ္္ေစႏုိင္တယ္။
အဲဒီလုိ သူမ်ားေတြရဲ့ ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ေတြကုိ အားေပးလုိတဲ့စိတ္ထား။ ကုိယ္တုိင္ လည္း ေကာင္းတဲ့အလုပ္ ေတြကုိ လုပ္လုိတဲ့စိတ္ထားေတြ ထြန္းကားလာပါမွ ကုိယ္ေနထုိင္တဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း။ ကုိယ့္ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ေလာကႀကီး ပုိမုိတုိးတက္လာမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ ဆုိလ်င္ အားေပးရမယ္၊ ကူညီရမယ္။ ဖ်က္လုိ ဖ်က္ဆီး မလုပ္ရဘူး။ ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ကုိ ဖ်က္လုိဖ်က္ဆီးလုပ္တဲ့သူရဲ့ သႏၲာန္မွာ ဘယ္လုိမွ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ဓာတ္ မကိန္းတည္ႏုိင္ဘူး။
ေနာက္ၿပီး ကဗ်ာေလးထဲမွာ “အမွ် ဘာေၾကာင့္ယူရတယ္။ ကုသုိလ္ရဖုိ႔ကြယ္”-တဲ့။ ဒီေတာ့ ကုသုိလ္ရဖုိ႔ရန္အတြက္ ကုသုိလ္ေကာင္း မႈ ျပဳလုပ္ၾကသူ။ သာသာသာသနာအတြက္၊ တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳး အတြက္၊ သက္ရွိကမၻာေလာကသားေတြနဲ႔ သက္မဲ့ကမၻာေလာကႀကီး အတြက္ ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း လုပ္ေဆာင္ၾကတဲ့သူေတြရဲ့ လုပ္ရပ္အားလုံးအေပၚမွာ ၾကည္ႏူးဝမ္းသာ ျဖစ္ႏုိင္ရမယ္။ သူလုပ္တာပဲ။ ငါလုပ္တာမွ မဟုတ္တာဆုိၿပီး မနာလုိ စိတ္ထား မထားရဘူး။ ဒါဟာ အေရးႀကီးပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး “ကုသုိလ္သည္ဘယ္မွာလဲ၊ ေခါင္းေလာင္းထုိးေနဆဲ”တဲ့။ ခုဒီမွာသင္တန္းေတြကုိ အပင္ပန္းခံကာ။ ကုိယ့္ရဲ့ ကုိယ္ပုိင္ အခ်ိန္ေတြနဲ႔ ေငြေၾကးေတြကုိ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံကာ ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္ၾကတယ္။ ခုလုိသင္တန္းေတြ ဖြင့္လွစ္ေနတဲ့အေၾကာင္းကုိလည္း အမ်ား တကာေတြ သိေအာင္ေၾကညာ အသိေပးေနတယ္။ ၾကားသိသူေတြ သင္တန္းကုိ ကုိယ္တုိင္တက္ေရာက္ၿပီး ကုသုိလ္အမွ်ေတြ ရယူနိင္ၾကပါေစ။ ကုိယ္တုိင္မတက္ေရာက္ႏုိင္လည္း အင္တာနက္ကေန တိတ္ေခြေတြကတဆင့္ နာၾကားႏုိင္ၾကပါေစ၊ တတ္အားသမွ် လွဴဒါန္းမႈေတြျပဳလုပ္ကာ ကု သုိလ္ပါဝင္ႏုိင္ၾကပါေစဆုိၿပီး ကုသုိလ္ ယူႏုိင္ခြင့္ လမ္းေတြကုိဖြင့္လွစ္ေပးေနၾကတယ္။ ဒါကုိ သာဓုေခၚႏုိင္မယ့္ သူေတြအတြက္ေတာ့ ကုသုိလ္ေတြ ရၾကမွာ မလြဲပါဘူး။
ဒီေတာ့ ခုလုိသင္တန္းမွ ဦးေဆာင္ေဝယ်ာဝစၥျပဳလုပ္ေၾကသူေတြဟာ ေခါင္းေလာင္းထုိးေနတဲ့၊ ကုသုိလ္အမွ် ရၾကပါေစရယ္လုိ႔ ေပးေဝေနတဲ့ ကုသုိလ္သည္ေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။
သုိ႔ေပမယ့္ အထူးသတိထားရမွာက ခုလုိ ကုသုိလ္အမွ်ေပးေဝေနသူေတြဆီက ကုသုိလ္ျဖစ္ေစ မယ့္ ေကာင္းတဲ့ အရာေတြ၊ ကုသုိလ္သံေတြကုိသာ ထြက္ေပၚျပန္႔ႏွံ႔ေစဖုိ႔လုိပါတယ္။
ကုသုိလ္အမွ်ေပးေဝေနတယ္ဆုိၿပီး အခ်င္းခ်င္း မသင့္တင့္မညီညြတ္ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့အသံေတြ၊ မတရားအလုပ္ေတြ လုပ္ေနတယ္ဆုိတဲ့ အသံေတြကုိ ျဖန္႔ေဝ ေပးသလုိမ်ိဳးျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိလ်င္ေတာ့ ဒီအသင္းကုိမီွၿပီး ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ကုသုိလ္ရႏုိင္မယ္ မဟုတ္ေပဘူး။ အသင္းကုိ ဦးေဆာင္ေန သူေတြကလည္း ကုသုိလ္သည္ေတြ ျဖစ္ႏုိင္မယ္ မဟုတ္ေပဘူး။ အကုသုိလ္ သည္ေတြသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း သူတစ္ပါးေတြကုိ ေကာင္းမႈေတြမွ်ေဝႏုိင္ေအာင္ ျဖည့္ဆည္းႏုိင္တဲ့ သူေတြ ျဖစ္ၾကပါေစ။ ကုိယ့္ဆီမွာရွိေန တဲ့ ေကာင္းမႈေကာင္းရာေတြကုိ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း သိမ္းဆည္းထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ သူတစ္ပါးကုိ မွ်ေဝႏုိင္တဲ့ စိတ္ထားေတြ ေမြးျမဴႏုိင္ ၾကပါေစ။
ကုသုိ္လ္အမွွ်ကုိသာ ေပးေဝေနတဲ့ ေခါင္းေလာင္းထုိးေနသူေတြ ျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစ။ ကုသုိလ္သည္ေတြ သာ ျဖစ္ၾကပါေစ။ အကုသိုလ္သည္ေတြ မျဖစ္ ၾကပါေစနဲ႔။
ေနာက္ၿပီး သူတစ္ပါးေတြရဲ့ ေကာင္းမႈေကာင္းရာလုပ္ငန္းစဥ္ေတြကုိ ၾကည္ႏူးေက်နပ္စြာ၊ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ သာဓုအႏုေမာဒနာ ေခၚဆုိႏုိင္တဲ့ သူေတြ ျဖစ္ၾကပါေစ။ ကုသုိလ္ဝယ္သူေတြသာ ျဖစ္ၾကပါေစ၊ အကုသုိလ္ဝယ္ သူေတြလည္း မျဖစ္ၾကပါေစနဲ႔။ မုဒိတာစိတ္ထား အျပည့္အဝ ထားႏုိင္တဲ့ သူေတြျဖစ္ၾကပါေစလုိ႔ တုိက္တြန္း စကားဆုိရင္း နိဂုမ္းခ်ဳပ္ပါတယ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ၾသဝါဒအခ်ိန္က ငါးမိနစ္ခန္႔သာ သတ္မွတ္ေပးထားလုိ႔ မေျပာႏုိင္ခဲ့တဲ့ ငယ္စဥ္က ရပ္ဓေလ့ရြာဓေလ့ ေခါင္းေလာင္းထုိးကာ အမွ်ေဝတဲ့အေၾကာင္းကုိ အနည္းငယ္ထပ္ျဖည့္လုိက္ပါတယ္။ ။
အဲဒီလုိေတြးခဲ့တဲ့ အေတြးက ဒီေန႔ ဒီမွာေျပာလုိတဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္ထင္မိလုိ႔ ဒီေနရာမွာ နည္းနည္းေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ကဗ်ာေလးထဲမွာ “ေခါင္းေလာင္းသံ ငါတုိ႔ၾကား၊ အမွ်ယူစုိ႔လား”လုိ႔ပါတယ္။ ဒါ ျမန္မာရုိးရာဓေလ့နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔ငယ္စဥ္က ရြာဦးေက်ာင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့ ေခါင္းေလာင္းႀကီးေတြရွိတယ္။ မင္းျဖဴမွန္မွန္ ေျပာလုိ႔ဆုိၾကတဲ့ အေလးခ်ိန္ ငါးေသာင္း ငါးေထာင္ ငါးရာ ငါးဆယ္ ငါးပိႆာ အေလးခ်ိန္ ရွိတယ္လုိ႔ဆုိတဲ့ မင္းကြန္းေခါင္းေလာင္းႀကီးေလာက္ မၾကီးမားေပမယ့္ ေရႊတိဂုံဘုရားကုန္းေတာ္ ရာဟုေထာင့္က ဓမၼာရုံထဲမွာ ခ်ိတ္ ဆြဲထားတဲ့ ေခါင္းေလာင္းႀကီးေလာက္ေတာ ့ရွိမယ္ထင္တယ္။ ရြာေက်ာင္း မွာ အဲဒီေခါင္းေလာင္းမ်ိဳး သုံးေလးလုံး ရွိတယ္။
ညစဥ္ညတုိင္း ၇ နာရီေလာက္အခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္အပါ အဝင္ ေက်ာင္းမွာ ရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားကုိရင္အားလုံး ဘုရားဝတ္ၾကတယ္။ ဝတ္မတက္မီမွာ အခ်က္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ အဲဒီေခါင္းေလာင္းႀကီးေတြကုိ ထုိးႏွက္တယ္။ ေခါင္းေလာင္းသံကုိ တစ္မုိင္ေက်ာ္ေက်ာ္ ႏွစ္မုိင္ေလာက္က အထိ ၾကားရတယ္။
အဲဒီလုိေခါင္းေလာင္းႀကီးေတြထုိးႏွက္ရင္ ရြာဦးေက်ာင္းက ဝတ္တက္ၾကေတာ့မယ္လုိ႔သိတာနဲ႔ ရြာထဲကဘုရားတရားဝါသနာထုံတဲ့ လူႀကီး သူမမ်ားကလည္း ကုိယ့္အိမ္က ဘုရားစင္ေရွ႔မွာ ဘုရားဝတ္တက္ၾကတယ္။ အိမ္မွာရွိတဲ့ သားသမီးေတြေျမးေတြကုိလည္း ဘုရားရွိခုိးဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ေခါင္းေလာင္းထုိးသံက ကုသုိလ္ ျပဳလုပ္ဖုိ႔ အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသံလုိ ျဖစ္ေနတယ္။
ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ေနလုိ႔ ဘုရားဝတ္တက္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အလွည့္က်တဲ့ ကုိရင္ႀကီးတစ္ပါး ပါးက ျဖစ္ေစ၊ ေက်ာင္းသားႀကီး တစ္ဦးဦး က ျဖစ္ေစ၊ အမွ် အမွ် အမွွ် ယူေတာ္မူၾကပါကုန္ေလာလုိ႔ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ အမွ်ေဝ ရတယ္။ အျခားေသာ ေက်ာင္းသားႀကီးတစ္ဦးကေတာ့ အမွ်တစ္ခါေဝၿပီး တုိင္း ေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ ထုိးႏွက္တယ္။ အဲဒီလုိ ညဦးယံမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ထုိးတဲ့ ေခါင္းေလာင္းသံ ကုိၾကားၿပီ ဆုိလ်င္ေတာ့ ေက်ာင္းကသံဃာ ေတာ္မ်ားနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ ဝတ္တက္ၿပီးလုိ႔ အမွ်ေဝေန ၿပီဆုိတာ ၾကားသူမ်ားက သိထားၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေခါင္းေလာင္းသံကုိၾကားတဲ့သုူမ်ားက သာဓု သာဓု သာဓုလုိ႔ ၾကားရာအရပ္ကေန ေက်ာင္းဆီမွန္းေမွ်ာ္ကာ သာဓုေခၚၾကတယ္။
အဲဒီလုိ အေလ့အက်င့္ဟာ လူႀကီးေတြပါမက ကစားေနတဲ့ ကစားဝုိင္းက ကေလးေတြအထိေတာင္ သက္ေရာက္လုိ႔ တလင္းျပင္မွာ စုေပါင္းကစားေနလ်င္ေတာင္ ကစားတာကုိ ခဏရပ္လုိ႔ သာဓုေခၚၾကတယ္။ လူႀကီး မိဘမ်ားကလည္း ကုိယ့္ရဲ့သားသမီးေတြ ေျမးေတြကုိ သာဓုေခၚဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကတယ္။
လူေတြတြင္မက ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ ေခြးေတြ၊ ရပ္ရြာထဲရွိ ေခြးေတြလည္း ေအာ္ၾက အူၾကတယ္။ အျခားအခ်ိန္မွာ ေခြးေတြအူတာကုိ သိပ္သေဘာ မက်က်ေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္ ေခြးေတြေအာ္တာ အူတာကုိေတာ့ ေခြးေတြ သာဓုေခၚ တာပဲလုိ႔ လက္ခံနားလည္ၿပီး ဝမ္းေျမာက္ေက်နပ္ၾကတယ္။ ဒါက ေတာရြာဓေလ့ ခ်စ္စရာေလးတစ္ခုေပါ့။
ဒီမွာ ဘာေတြ႔ရလဲဆုိေတာ့ ေကာင္းမႈေကာင္းရာလုပ္တဲ့သူေတြရဲ့လုပ္ငန္းကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မလုပ္ႏုိင္ေတာင္ ေက်နပ္တတ္ရမယ္၊ အားေပးတတ္ရမယ္။ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္တတ္ရမယ္၊ သာဓုအႏုေမာဒနာ ေခၚတတ္ရ မယ္ဆုိတဲ့ ဓေလ့ေကာင္းတစ္ခုကုိပါ။ ဒီကတဆင့္ တက္ကာ သူမ်ားေတြ ေကာင္းမႈေကာင္းရာျပဳလုပ္ေနတာကုိ အတုယူၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း သူတုိ႔လုိပဲ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြကုိ လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ အသိမ်ိဳးကုိ ျဖစ္္ေစႏုိင္တယ္။
အဲဒီလုိ သူမ်ားေတြရဲ့ ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ေတြကုိ အားေပးလုိတဲ့စိတ္ထား။ ကုိယ္တုိင္ လည္း ေကာင္းတဲ့အလုပ္ ေတြကုိ လုပ္လုိတဲ့စိတ္ထားေတြ ထြန္းကားလာပါမွ ကုိယ္ေနထုိင္တဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း။ ကုိယ့္ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ေလာကႀကီး ပုိမုိတုိးတက္လာမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ ဆုိလ်င္ အားေပးရမယ္၊ ကူညီရမယ္။ ဖ်က္လုိ ဖ်က္ဆီး မလုပ္ရဘူး။ ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ကုိ ဖ်က္လုိဖ်က္ဆီးလုပ္တဲ့သူရဲ့ သႏၲာန္မွာ ဘယ္လုိမွ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ဓာတ္ မကိန္းတည္ႏုိင္ဘူး။
ေနာက္ၿပီး ကဗ်ာေလးထဲမွာ “အမွ် ဘာေၾကာင့္ယူရတယ္။ ကုသုိလ္ရဖုိ႔ကြယ္”-တဲ့။ ဒီေတာ့ ကုသုိလ္ရဖုိ႔ရန္အတြက္ ကုသုိလ္ေကာင္း မႈ ျပဳလုပ္ၾကသူ။ သာသာသာသနာအတြက္၊ တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳး အတြက္၊ သက္ရွိကမၻာေလာကသားေတြနဲ႔ သက္မဲ့ကမၻာေလာကႀကီး အတြက္ ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း လုပ္ေဆာင္ၾကတဲ့သူေတြရဲ့ လုပ္ရပ္အားလုံးအေပၚမွာ ၾကည္ႏူးဝမ္းသာ ျဖစ္ႏုိင္ရမယ္။ သူလုပ္တာပဲ။ ငါလုပ္တာမွ မဟုတ္တာဆုိၿပီး မနာလုိ စိတ္ထား မထားရဘူး။ ဒါဟာ အေရးႀကီးပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး “ကုသုိလ္သည္ဘယ္မွာလဲ၊ ေခါင္းေလာင္းထုိးေနဆဲ”တဲ့။ ခုဒီမွာသင္တန္းေတြကုိ အပင္ပန္းခံကာ။ ကုိယ့္ရဲ့ ကုိယ္ပုိင္ အခ်ိန္ေတြနဲ႔ ေငြေၾကးေတြကုိ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံကာ ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္ၾကတယ္။ ခုလုိသင္တန္းေတြ ဖြင့္လွစ္ေနတဲ့အေၾကာင္းကုိလည္း အမ်ား တကာေတြ သိေအာင္ေၾကညာ အသိေပးေနတယ္။ ၾကားသိသူေတြ သင္တန္းကုိ ကုိယ္တုိင္တက္ေရာက္ၿပီး ကုသုိလ္အမွ်ေတြ ရယူနိင္ၾကပါေစ။ ကုိယ္တုိင္မတက္ေရာက္ႏုိင္လည္း အင္တာနက္ကေန တိတ္ေခြေတြကတဆင့္ နာၾကားႏုိင္ၾကပါေစ၊ တတ္အားသမွ် လွဴဒါန္းမႈေတြျပဳလုပ္ကာ ကု သုိလ္ပါဝင္ႏုိင္ၾကပါေစဆုိၿပီး ကုသုိလ္ ယူႏုိင္ခြင့္ လမ္းေတြကုိဖြင့္လွစ္ေပးေနၾကတယ္။ ဒါကုိ သာဓုေခၚႏုိင္မယ့္ သူေတြအတြက္ေတာ့ ကုသုိလ္ေတြ ရၾကမွာ မလြဲပါဘူး။
ဒီေတာ့ ခုလုိသင္တန္းမွ ဦးေဆာင္ေဝယ်ာဝစၥျပဳလုပ္ေၾကသူေတြဟာ ေခါင္းေလာင္းထုိးေနတဲ့၊ ကုသုိလ္အမွ် ရၾကပါေစရယ္လုိ႔ ေပးေဝေနတဲ့ ကုသုိလ္သည္ေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။
သုိ႔ေပမယ့္ အထူးသတိထားရမွာက ခုလုိ ကုသုိလ္အမွ်ေပးေဝေနသူေတြဆီက ကုသုိလ္ျဖစ္ေစ မယ့္ ေကာင္းတဲ့ အရာေတြ၊ ကုသုိလ္သံေတြကုိသာ ထြက္ေပၚျပန္႔ႏွံ႔ေစဖုိ႔လုိပါတယ္။
ကုသုိလ္အမွ်ေပးေဝေနတယ္ဆုိၿပီး အခ်င္းခ်င္း မသင့္တင့္မညီညြတ္ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့အသံေတြ၊ မတရားအလုပ္ေတြ လုပ္ေနတယ္ဆုိတဲ့ အသံေတြကုိ ျဖန္႔ေဝ ေပးသလုိမ်ိဳးျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိလ်င္ေတာ့ ဒီအသင္းကုိမီွၿပီး ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ကုသုိလ္ရႏုိင္မယ္ မဟုတ္ေပဘူး။ အသင္းကုိ ဦးေဆာင္ေန သူေတြကလည္း ကုသုိလ္သည္ေတြ ျဖစ္ႏုိင္မယ္ မဟုတ္ေပဘူး။ အကုသုိလ္ သည္ေတြသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း သူတစ္ပါးေတြကုိ ေကာင္းမႈေတြမွ်ေဝႏုိင္ေအာင္ ျဖည့္ဆည္းႏုိင္တဲ့ သူေတြ ျဖစ္ၾကပါေစ။ ကုိယ့္ဆီမွာရွိေန တဲ့ ေကာင္းမႈေကာင္းရာေတြကုိ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း သိမ္းဆည္းထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ သူတစ္ပါးကုိ မွ်ေဝႏုိင္တဲ့ စိတ္ထားေတြ ေမြးျမဴႏုိင္ ၾကပါေစ။
ကုသုိ္လ္အမွွ်ကုိသာ ေပးေဝေနတဲ့ ေခါင္းေလာင္းထုိးေနသူေတြ ျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစ။ ကုသုိလ္သည္ေတြ သာ ျဖစ္ၾကပါေစ။ အကုသိုလ္သည္ေတြ မျဖစ္ ၾကပါေစနဲ႔။
ေနာက္ၿပီး သူတစ္ပါးေတြရဲ့ ေကာင္းမႈေကာင္းရာလုပ္ငန္းစဥ္ေတြကုိ ၾကည္ႏူးေက်နပ္စြာ၊ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ သာဓုအႏုေမာဒနာ ေခၚဆုိႏုိင္တဲ့ သူေတြ ျဖစ္ၾကပါေစ။ ကုသုိလ္ဝယ္သူေတြသာ ျဖစ္ၾကပါေစ၊ အကုသုိလ္ဝယ္ သူေတြလည္း မျဖစ္ၾကပါေစနဲ႔။ မုဒိတာစိတ္ထား အျပည့္အဝ ထားႏုိင္တဲ့ သူေတြျဖစ္ၾကပါေစလုိ႔ တုိက္တြန္း စကားဆုိရင္း နိဂုမ္းခ်ဳပ္ပါတယ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ၾသဝါဒအခ်ိန္က ငါးမိနစ္ခန္႔သာ သတ္မွတ္ေပးထားလုိ႔ မေျပာႏုိင္ခဲ့တဲ့ ငယ္စဥ္က ရပ္ဓေလ့ရြာဓေလ့ ေခါင္းေလာင္းထုိးကာ အမွ်ေဝတဲ့အေၾကာင္းကုိ အနည္းငယ္ထပ္ျဖည့္လုိက္ပါတယ္။ ။
အရွင္ဥာဏိကာဘိ၀ံသ
ေမတၱာမ်ားျဖင့္
အရွင္သိရိႏၵ - ေမတၱာရနံ႔
http://www.mettayanant.com/
ေမတၱာမ်ားျဖင့္
အရွင္သိရိႏၵ - ေမတၱာရနံ႔
http://www.mettayanant.com/
မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment