အိႏၵိယ ေရာင္စုံသၾကၤန္

            ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အတာသၾကၤန္နီးျပီဆိုပါက ေနရာတိုင္းတြင္ မရိုးႏုိင္ေသာ ေခတ္ေဟာင္း သၾကၤန္သီခ်င္းမ်ား၊ အသစ္ထြတ္သၾကၤန္သီခ်င္းတို႔ကို ဆူညံစြာ ဖြင့္ေလ့ရွိၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ ပ်ိဳေမတို႔သည္ ပိေတာက္ပန္းတို႔ကို ပန္ဆင္ျပီး တူးပို႔တူးပို႔ျဖင့္ ျမဴးဖို႔ အားခဲၾကသလို ကိုလူပ်ိဳတို႔ကလည္း ရွာပုံေတာ္မင္းသားၾကီး လုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးၾကသည္။ လူၾကီးပိုင္း ႏွင့္ ဘာသာေရးတက္ၾကြသူ လူငယ္ တစ္ခ်ိဳ႔တို႔ကေတာ့ မန္းေတာ္ရိပ္ႏွင့္ ေက်ာင္းေတာ္ရိပ္ကို ခိုလႈံဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကေလသည္။ အမိေျမတြင္ ႏွစ္သစ္ကူးခါနီးအခ်ိန္ကို သတိမထားမိလွ်င္မူ ဖြင့္ေနၾကေသာ သၾကၤန္သီခ်င္းတို႔ေၾကာင့္ သၾကၤန္နီးျပီဆိုသည္ကို သတိရမိၾကေလ၏။

    ယခုဆိုလွ်င္ မိမိအေနျဖင့္ ျမန္မာသၾကၤန္ႏွင့္ ေ၀းခဲ့သည္မွာ ငါးႏွစ္ပင္ေက်ာ္ ခဲ့ေပျပီ။ ျမန္မာသၾကၤန္ထက္ ေစာစီးစြာ က်ေရာက္ေလ့ရွိသည့္ အိႏၵိယသၾကၤန္(Holi) ကိုေတာ့ ႏွစ္စဥ္ေတြ႔ၾကဳံေနရသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေပမို႔ ျမန္မာအတာသၾကၤန္ကို ႏွစ္သစ္စြာ ခံစားမိေသာ္လည္း အိႏၵိယသၾကၤန္ကိုေတာ့ ခံစား၍မရေပ။ သူတို႔၏ သၾကၤန္သည္ကား ျမန္မာသၾကၤန္ကဲ့သို႔ ကဗ်ာမဆန္ဟု ထင္သည္။ ပြဲေတာ္ရက္နီးလာသည့္တိုင္ သၾကၤန္သီခ်င္းတို႔ ဖြင့္သံကို မၾကားရေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ျမိဳ႔ရြာတိုင္း၏ လမ္းေဘး၊ လမ္းေလခြ အဆုံတို႔၌ ထင္း၊ အမိႈက္၊ ႏြားေခ်းေျခာက္မ်ား မီးရိႈ႔ရန္ စုပုံထားၾကျပီဆိုလ်င္ သၾကၤန္နီးျပီဆိုသည္ကို သိႏုိင္ေပသည္။ 

        သၾကၤန္မေရာက္မွီ တစ္ရက္အလို ညပိုင္းတြင္ ထိုစုပုံထားသည္႔ထင္းတို႔ကို မီးရိႈ႔ၾကသည္။ ၂၀၁၃-ခုႏွစ္ အိႏၵိယျပကၡဒိန္အရ ယေန႔(၂၆-၀၃-၁၃)ည ေန၀င္ျပီးသည္႔ အခ်ိန္တြင္ ထိုမီးရိႈ႔ပြဲကို ရိုးရာမျပတ္ ျပဳလုပ္ၾကမည္ျဖစ္ျပီး မနက္ျဖန္ (၂၇-၀၃-၁၃) ရက္ နံနက္ခင္းေစာေစာအခ်ိန္မွ စတင္၍ ေရာင္စုံတို႔ကိုသုပ္လိမ္းၾကမည့္ သၾကၤန္ပြဲေတာ္ၾကီးကို က်င္းပၾကေပမည္။

         သၾကၤန္မတိုင္ခင္ အဘယ္ေၾကာင့္ ထင္းမီးရိႈ႔ပြဲကို ျပဳလုပ္ရသနည္းဟု မိမိလက္လွမ္း မိသေလာက္ သမိုင္းေၾကာင္းတို႔ကို ရွာေဖြၾကည့္မိသည္။ ဒ႑ာရီဆန္သည့္ ပုံျပင္တို႔ျဖင့္ သမိုင္းဇာတ္ေၾကာင္း မ်ားစြာတို႔ကို ေတြ႔ရသည္။ ယင္းဇာတ္ေၾကာင္းတို႔အနက္ အမ်ား လက္ခံယုံၾကည္ၾကသည့္ ဇာတ္ေၾကာင္း တစ္ခုကို ေတြ႔ရသည္။ ယင္းမီးရိႈ႔သည့္ပြဲကို Holika Dahan ပြဲ ( တစ္နည္းအားျဖင့္) Chhoti Holi ပြဲဟု ေခၚသည္။ 

          တစ္ရံေရာအခါ ဤကမၻာ၀ယ္ ဟိရညကႆပ (Hiranyakashyap)ဟု အမည္တြင္သည့္ ဘီလူးၾကမ္းၾကီး တစ္ေကာင္ အုပ္စိုးဘုရင္ျပဳ၏။ ထိုဘီလူးဘုရင္သည္ သူ႔ကိုယ္သူ နတ္ဘုရားဟု သိေစကာ ကုိးကြယ္ေစျပီး အျခား ဗိႆႏိုး (Vishnu) ကို မကိုးကြယ္ရန္ ပညတ္ထား၏။ ထိုပညတ္ခ်က္ကို သူ႔၏ သားအရင္းျဖစ္သည့္ ပရဟလာဒ (Prahlad) ကား မလိုက္နာေပ။ ဗိႆႏိုးကိုသာ ကိုးကြယ္ေလ၏။ ထိုအခ်င္းအရာကို ဖခင္ၾကီး သိေသာအခါ စိတ္ဆိုးျပီး သတ္ေစ၏။ နတ္ဘုရား၏ တန္ခိုးေတာ္ေၾကာင့္ မိမိ၏သားကို သတ္လို႔မရေပ။ ထိုအခါ ဟိရညကႆပ ဘီလူးသည္ သူ၏ ညီမအရင္း ေဟာလိက (Holika) ဘီလူးၾကမ္းမၾကီးကို အကူအညီ ေတာင္းေလ၏။ 

        ထိုေဟာလိက ဘီလူးမသည္ကား မီးျပီးေသာ စြမ္းအားရွိသည္။ ထိုေၾကာင့္ ပရဟလာဒ သားငယ္ကို ေဟာလိက ရင္ခြင္တြင္ ထိုင္ေစကာ တုတ္ေႏွာင္ျပီး မီးရိႈးသတ္ၾကသည္။ နတ္ဘုရား၏ တန္ခိုးေတာ္ႏွင့္ ေစာက္ေရွာက္မႈေၾကာင့္ သားငယ္ ပရဟလာဒကို မီးမေလာင္ဘဲ မီးျပီးေသာ ေဟာလိကသာ မီးေလာင္ေသေလ၏။ ေနာင္ေသာအခါ ဆိုးသြမ္းေသာ ထိုဘီလူးမင္းကို နတ္ဘုရားတစ္ပါးက အျပစ္ေပးကာ သတ္လုိက္ေလ၏။ ဤသမိုင္းကား အမ်ားလက္ခံၾကသည့္ ဇာတ္ေၾကာင္းျဖစ္သည္။ အျခား ရာဓ (Radha) ႏွင့္ ကရိရွန (Krishna) တို႔၏ နက္ရိႈ္င္းေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ျပသည့္ပြဲေတာ္ စသည္ျဖင့္ သမိုင္းဇာတ္မ်ားစြာ ေတြ႔ရေပသည္။

       ထိုမီးရိႈ႔ပြဲတြင္ ေရတစ္ခြက္ကို ကိုင္ကာ ေလာင္းရမည္ စသည္ျဖင့္ စည္ကမ္းခ်က္တို႔ ရွိသည္။ ကေလးရုပ္ကို ရင္ခြင္၌ ေပြ႔ထားေသာ ဘီလူးမရုပ္ကို ထင္းတို႔၏ အလည္မွာ ထားလွ်က္ မီးရိႈ႔ၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ အခ်ိဳ႔ေနရာတို႔မွာ သာမန္ပူေဇာ္ကာ မီးရိႈ႔ၾကျပီး အခ်ိဳ႔ရပ္ကြက္တို႔မွာေတာ့ ယင္းဇာတ္ေၾကာင္းအတိုင္း ရိုးရာ၀တ္စုံတို႔ကို ၀တ္ဆင္ၾကကာ ပူေဇာ္ၾကသည္။ ထင္းရွားပါးေသာေၾကာင့္ ႏြားေခ်းေျခာက္မ်ား၊ အမိႈက္မ်ား၊သစ္ကိုင္းစမ်ားတို႔ကို စုပုံ ရိႈ႔ၾကသည္။ 

         အထိမ္းအမွတ္မွာ မေကာင္းမႈတို႔ကို ေက်ာ္လြန္ျပီး ေကာင္းမႈတို႔ အႏုိင္ရေသာ ေအာင္ပြဲ၊ ဆန္းက်ယ္ေသာ ေမတၱာတရား၊ နတ္ဘုရား၏ ေစာက္ေရွာက္မႈကို ျပသည္ပြဲ၊ မိစၦာဘီလူးမ က်ရႈံးေသာေန႔ စသည္တို႔ကို ျပသျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ရပ္ကြက္ထဲမွ မေကာင္းဆိုး၀ါးတို႔ကို မီးရိႈးေသာေန႔ဟု ဆိုလိုသည္ထင္၏။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ႏွစ္ဆန္းတြင္ ျပဳလုပ္ၾကသည့္ အႏၱရာယ္ကင္း ပရိတ္ရြက္ပြဲကဲ့သို ပြဲေလေလာဟု စဥ္းစားမိသည္။ 

      ထိုပြဲျပီးလွ်င္ ေနာက္တစ္ရက္ သၾကၤန္က်ေတာ့သည္မို႔ ထိုပြဲက ျမနႏၵာသီခ်င္းျဖင့္ သၾကၤန္ပြဲကို ဖြင့္လွစ္ေပးသကဲ့သို႔ ရွိသည္။ အိႏၵိယသၾကၤန္လည္း ျမန္မာသၾကၤန္ကဲ့သို စည္ကားပါသည္။ ေရာင္စုံ အမႈန္႔တို႔ကို တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ သုတ္ၾကျပီး ေရေလာင္းၾကသည္။ အမ်ိဳးသားတို႔က တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ကို ရြ႔ံဗြက္တို႔ထဲ ဆြဲခ်ၾကကာ အကၤ်ီတို႔ကို ျဖဲၾကသည္။ အသက္အရြယ္မေရြး မိသားစု အားလုံး ေပ်ာ္ၾကသည္မို႔ စိတ္ဆိုးလို႔မရေပ။

           ျမန္မာသၾကၤန္ကဲ့သို႔ပင္ အတာေရျဖင့္ ေဆးသည္ကို ေက်နပ္စြာ ခံယူၾကရသည္။ ထိုသၾကၤန္ပြဲကို ေဆာင္းအကုန္ ေႏြဦးကာလမွာ ႏွစ္စဥ္လို က်င္းပေလ၏။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ေဆးမႈန္႔တို႔ကို သုတ္လိမ္းရျခင္းမွာ ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူးကာလတြင္ လူတို႔သည္ ပ်င္းရိတတ္ၾကသည္။ သီခ်င္းကိုပင္ အသံက်ယ္ က်ယ္ျဖင့္ မဆိုခ်င္ၾကဟူ၏။ ထိုပ်င္းရိမႈမ်ား ပေပ်ာက္ျပီး အင္အားအသစ္မ်ား ရရွိေစရန္အတြက္ စင္ၾကယ္လန္းဆန္းေသာ ေဆးအမႈန္႔မ်ားျဖင့္ သုတ္လိမ္းၾကသည္ဟူ၏။ 

       တစ္ေက်ာင္းတစ္ဂါထာ တစ္ရြာတစ္ပုဒ္ဆန္း ဟူသကဲ့သို သူ႔ဓေလ့ႏွင့္ သူေတာ့ ဟုတ္ေနေပ၏။ တရား၀င္ သၾကၤန္ေက်ာင္းပိတ္ရက္ မွာ မတ္လ ၂၆၊၂၇၊၂၈ သုံးရက္သာ ျဖစ္ေသာ္လည္း တကၠသိုလ္အသီးသီးရိွ ဆရာမ်ားေရာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားပါ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာ ျပန္ၾကသည္မို႔ (၁၀)ရက္ေက်ာ္ ေက်ာင္းပိတ္ေလသည္။ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားက ရပ္ရြာမျပန္ခင္ မိမိတို႔စာသင္ခန္းထဲ ၾကိဳတင္ သၾကၤန္က်ၾက ေသာေၾကာင့္ လြန္ခဲ့သည့္ ေလးရက္ကတဲက သူတို႔၏ ေခါင္းတို႔တြင္ ေရာင္စုံေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ၾကသည္။

         မိမိအေနျဖင့္ ယခုႏွစ္အိႏၵိယသၾကၤန္ရက္အတြင္း မိမိ၏အခန္းတြင္း၌သာ ေနဖို႔ စဥ္းစားထားသည္။ ယခင္ႏွစ္က သၾကၤန္ရက္အတြင္း ဘုမသိဘမသိ အျပင္ထြတ္မိသည္မို႔ ဂုရုၾကီး ဟတ္ပီး ေဟာလီး ဟု ေအာ္ၾကကာ သုတ္လိုက္၊ ေလာင္းလိုက္ၾကသည္မွာ တစ္ကိုယ္လုံး ေရာင္စုံပြင့္သြားခဲ့သည္။ ယေန႔သည္ အိႏၵိယ ျပကၡဒိန္အရ လျပည့္ေန႔ျဖစ္သည္။ ဤႏုိင္ငံ၏ ျပကၡဒိန္အရ ယေန႔သည္ လျပည့္ေန႔ျဖစ္သကဲ့သို႔ ျမန္မာျပကၡဒိန္အရလည္း တေပါင္းလျပည့္ေန႔ျဖစ္သည္။ 

         ယေန႔ဆိုလွ်င္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ မဟာပါသာဏ လိႈင္ဂႈၾကီးေဘးတြင္ ကံေကာ္ပန္းတို႔ ၾကိဳင္လိႈင္စြာ ပြင့္ေနေပမည္။ လိႈင္ဂူၾကီးထဲတြင္ ဘ႔ြဲတံဆိပ္ဆက္ကပ္ခံယူၾကမည့္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား၏ ပုံရိပ္ကို ျမင္ေရာင္ကာ ၾကည္ညိဳမိသည္။ ကမၻာသာသနာျပဳ ဆရာေတာ္ သီတဂူ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ (၇၆)ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ပြဲကိုလည္း က်င္းပေနၾကေပမည္။ ေနရာအသီးသီးတြင္ (၁၂)လရာသီ ပြဲေတာ္ထဲ ပါ၀င္သည့္ သဲပုံေစတီပြဲကို ျပဳလုပ္ကာ ပူေဇာ္ေနၾကေပမည္။ အစားထိုးမရေသာ ဆုံးရႈံးမႈၾကီးတစ္ခု ျဖစ္သည့္ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ၾကီး၏ အႏၱိမအဂၢိစ်ာပန တရားပြဲကိုလည္း နာယူ ေနၾကေပမည္။ အားလုံးကို အေ၀းမွ အာရုံျပဳကာ ဖူးေမွ်ာ္မိသည္။ 

                                                           သိမ္ေမြ႔ဦး (BHU)
                                                           (၂၆-၀၃-၁၃)